Linzi Lemmens hét gezicht van Tankstation Cultureel Vulpunt verlaat Enschede

Dinsdagavond acht uur. Volle bak bij de sociaal-culturele locatie Tankstation. Studenten komen een vegetarisch driegangendiner eten, biljarten of hangen rond bij de vrouwen van de weggeefwinkel 300 % gratis. Buiten zit Linzi Lemmens stoom af te blazen nadat ze in de keuken heeft gestaan - biertje bij de hand en shag in de aanslag. Ze heeft kort geknipt haar van de voorkant en aan de achterkant een lang dun staartje. Ze draagt een zwart hemdje met kant en lange rok met dikke sokken gestoken in zwarte lompe schoenen. Zo kennen de vrijwilligers van Tankstation Cultureel Vulpunt, of kortweg Tankstation, haar.

Op zoek naar rustMaar nu is Linzi moe. Het harde werken eist zijn tol. Lemmens hoopt straks rust en ontspanning te vinden in Brabant, waar ze opgroeide en haar familie nog woont. Na tien jaar Enschede is het mooi geweest. "Spannend, alles achterlaten. Het Tankstation draait nu wel. Ik ben alleen nog op de achtergrond aanwezig", zegt ze. De formule van het Tankstation met kunstexpositie, goedkope vegetarische maaltijden en optredens is een succes. Elke dinsdagavond zit het eetcafé vol.

Tekst gaat verder onder de foto

Van Theehuis naar TankstationHet begon allemaal in 2009, toen ze naast haar studie aan de AKI met een Theehuis begon in een gekraakt pand waar je vegetarisch kon eten. Het werd een sociaal-culturele ontmoetingsplek, waarbij samen eten en koken centraal stonden om de interactie tussen bezoekers te bevorderen. De hobby liep uit de hand en ze zocht een groter pand. In 2012 kreeg ze, via Wilja Jurg van Tetem, de kans om het vroegere garagepand in bruikleen te nemen dat nu Tankstation heet. Natuurlijk heeft ze dipjes gehad. "Mensen komen hier alleen voor het eten. Maar als ze binnenkomen worden ze gedwongen langs de kunstexpositie te lopen. Ik duw het ze door de strot", zegt ze.ZelfredzaamheidIn het begin deed ze alles zelf: planning, koken, expositie, bar en vergunningen. "Nu kunnen de vrijwilligers het", stelt ze tevreden. De zelfredzaamheid is de hele avond terug te vinden in het gedrag van vrijwilligers en klanten. Ze nemen steeds iets mee: een stoel, of glas. Alles ziet er netjes, opgeruimd en schoon uit. "Ik heb de touwtjes in het begin naar me toe getrokken en als het staat kun je het loslaten en er mee spelen", aldus Lemmens.Lekker puh!Een politieauto rijdt langs en zwaait naar haar. De contacten met gemeente en politie zijn goed. "Ik heb een goede naam opgebouwd", zegt ze. Veel vrijwilligers hebben het gevoel dat het ook hún Tankstation is. 'Ik vind het tof dat dit bestaat', denken ze. Er werken mensen in verschillende disciplines. "Ik ben blij dat het geen hipstertent is geworden. Ze kunnen hier zijn wie ze zijn. Alles kan, zo van: lekker puh!"VegetarischAan promotie hoeft Lemmens weinig te doen. Het eetcafé loopt en dat spreekt zich rond. Het eten is goedkoop en altijd vegetarisch. Veel mensen blokkeren volgens haar al bij het woord 'vegetarisch', maar achteraf valt het hen altijd mee.ToekomstZe heeft nog geen concreet idee van wat ze gaat doen in Brabant. "Ik zoek eerst nog een huis met stalling voor twee bussen. Ik moet opnieuw beginnen." Haar droom? "Vegetarisch eten zo ver weten te brengen dat het ooit een Michelinster krijgt." Dan gaan de lampen voor de laatste keer uit. De vrouwen van 300% gratis doen de deur dicht en lopen de stad in. Op de stoep zitten studenten na te praten. In september gaat het Tankstation weer open. Zonder Linzi, maar met een opvolgster. De Iraanse Yasaman Owrang (33) neemt het van haar over. Dan kan er ook weer gegeten worden. Vegetarisch.

Foto's: Carlo ter Ellen & Emiel Muijderman