Yousef (50) moest kledingimperium achterlaten na vlucht uit Iran en bouwde het hier met niets weer op

Kleermaker Yousef is een voorbeeld van hoe snel en succesvol een integratieproces kan verlopen. Al was het geen makkelijke weg.

Hij kijkt dagelijks vol afschuw naar de nieuwsbeelden vanuit Iran. De onderdrukking door de islamitische ayatollahs is compleet, het optreden van politie en geheime diensten meedogenloos. De dood van ‘opstandeling’ Mahsa Amini werd wereldnieuws en sindsdien zijn talloze mensen opgepakt, gevangen gezet of erger. ,,Dat meisje wilde alleen wat meer vrijheid en daarom hebben ze haar doodgemaakt”, verzucht de vader van drie kinderen in het AD. ,,Wij zien haar verhaal, maar het zijn er duizenden. Ik denk dan: maar dit is toch de 21ste eeuw, wat ís dit!?”

Yousef had zomaar eenzelfde lot kunnen treffen. Als zoon van een Iraanse kleermaker wilde de ambitieuze jongeman niet alleen het beste voor zichzelf, maar ook voor zijn land. Toen hij begin jaren 10 een actiegroep ondersteunde die het regime van de ayatolla’s openlijk bekritiseerde, moest hij met zijn vrouw Mali en zoontje Arwin vluchten.

,,De huismeester van onze flat belde mij in de auto om te zeggen dat de geheime dienst binnen was gevallen. We hebben onze telefoons uitgezet, de simkaarten weggegooid en zijn tijdelijk bij een vriend ingetrokken. Na een paar maanden konden we via Turkije Iran ontvluchten. We hadden geen idee waar de vrachtauto waar we in zaten ons naartoe bracht. Nu ben ik zo blij dat we in Nederland zijn. Ik mis Iran en mijn familie en vrienden elke dag, maar Nederland is nu mijn eerste land.”

Vader met gouden handen

Yousef had niets toen hij met zijn gezin in het Zuid-Hollandse dorp Den Hoorn woonruimte vond. Maar hij had wel een droom: hier net zo succesvol worden als hij was in Hamadan, de stad waar hij werd geboren. ,,Als kind van 8 repareerde ik mijn eerste knoopsgat. Kleding herstellen is in Iran heel gewoon. Waarom een jas weggooien als de rits kapot is, je kan die toch repareren? Dat kost minder geld en het is beter voor het milieu. De jonge generatie hier is dat niet gewend. Die denken vooral in merken en ze willen een broek vandaag online bestellen en hem morgen ontvangen. Ik probeer mijn kinderen anders op te voeden en ik hoop dat meer jonge ouders daar in hun gezin aandacht aan gaan geven.”

De vader van Yousef, hij is inmiddels 84 en nog altijd kleermaker, is een man met gouden handen. ,,Mijn vader maakte al onze kleding. Mijn broertjes en ik gingen in pak naar school. Hij maakte ook bedrijfskleding, vaak voor chauffeurs. Die waren wat dikker door al dat zitten en wilden comfortabele maatkleding hebben. Mijn vader maakte die. Hij had er zo’n goed oog voor dat hij niet eens een meetlint gebruikte. Ook niet als hij kleding maakte voor dames. Het was gewoon altijd direct goed. Ik heb heel veel van mijn vader geleerd.”

Bedrijf geïnspireerd op Italiaanse modewereld

Dat was zo in de jaren van Mohammed Reza Pahlavi, de laatste sjah van Perzië, en ook in de jaren na 1980, toen ayatollah Khomeini de macht kreeg toegespeeld en alles in (vanaf dan) Iran veranderde. Yousef bleef groeien als vakman in de wereld van textiel en bouwde vanaf 1999 een klein imperium op.

,,Ik begon mijn bedrijf Roviggo, geïnspireerd door de Italiaanse modewereld. Binnen een paar jaar had ik zoveel mensen in dienst, dat we jaarlijks 60.000 producten maakten. Dat kon in Iran heel goed. Het is een groot, rijk land. Maar als je kritiek hebt op het regime en niet alles doet wat ze zeggen, dan krijg je minder kansen en zelfs grote problemen.”

,,Ik denk dat 90 procent van de mensen in Iran dit regime niet meer wil. Maar het is gevaarlijk om er tegenin te gaan. Een politieke partij beginnen kan alleen als die onder de paraplu van het regime valt. Er is geen democratie, zoals die er in Nederland wel is. Daarom vind ik het zo belangrijk dat mensen gaan stemmen als er verkiezingen zijn, zoals deze week. Elke stem telt. Een man als Mark Rutte kan veel dingen in Nederland bepalen, maar hij is afhankelijk van de democratische basis. Dat mogen de mensen in Nederland nooit vergeten.”

Droom is samenwerking met KLM

Inmiddels wandelt in de winkel aan de Dijkshoornseweg de zoveelste klant binnen. Yousef reikt de jonge moeder haar pakketje aan, bij hem in depot gezet door DHL, GLS of DPD. ,,Die keuze heb ik bewust gemaakt”, klinkt het even later.

,,Toen ik in Den Hoorn kwam, kreeg ik een uitkering, net voldoende om te leven. Maar ik wilde meer. Daarom ben ik met hulp van de pandeigenaar op dit adres een naai- en herstelatelier begonnen, om te onderzoeken wat mijn mogelijkheden waren. Een van de manieren om mensen in je winkel te krijgen, is afhaalpunt worden. Zo heb ik verder kunnen werken aan mijn plannen.”

,,Natuurlijk is het naaien en herstellen van maatkleding en textiel mijn vak, maar ik wil ook bedrijfskleding kunnen aanbieden. Het liefst samenwerken met bedrijven als KLM. Dat zijn geen kleine partijen, maar ik vind dat je als mens en ondernemer altijd moet blijven dromen. En volgens een vast plan hard werken om die dromen waar te maken. Ik ben 50, maar mag ik dan geen dromen meer hebben? Een leven zonder dromen heeft toch geen zin?”

Of de kinderen Arwin, Romina en Adrina dezelfde ambities hebben als hun vader, het maakt Yousef niet uit, zegt hij glimlachend. ,,Ze mogen worden wat ze willen. Arwin wil voetballer worden en IT-miljonair, Romina wil tandarts worden en Adrina wil later het bedrijf overnemen. Ik ben dankbaar dat ze in Nederland opgroeien en de kansen krijgen die ze in Iran niet hadden gekregen. Ik hou van dit land en van Den Hoorn. We hebben nooit negatieve geluiden gehoord over onze komst hier. Als je naar Nederland komt en je respecteert de cultuur en de regels, werkt hard en bent vriendelijk voor je omgeving, dan krijg je die vriendelijkheid terug.”