Een Oger-pak voor elke sollicitant: zo helpt Martijn Lusink werkzoekenden

Amstelveen

,,Daar ben ik geboren, maar na een jaar zijn we verhuisd naar Buitenveldert, bij het Amsterdamse Bos. Mijn vader is vier keer getrouwd. Op zijn achttiende trouwde hij om uit huis te kunnen, dat huwelijk hield niet lang stand. Daarna kwam mijn moeder, de liefde van zijn leven. Na haar is hij nog twee keer getrouwd, nu heeft hij een heel lieve vriendin'', vertelt Lusink aan Het Parool.

,,Ik was als kind gek op sport, en had weinig geduld voor school. Ik was altijd op zoek naar handel: scootertjes en fietsen opknappen en dan weer doorverkopen. Dat vond ik superleuk, dat deed ik vanaf mijn tiende.”

Afwasser

,,Mijn vader werkte zeven dagen in de week. Om hem nog een beetje te kunnen zien, ging ik helpen in de winkel. Op mijn twaalfde begon ik met afwassen. Mijn vader had een naam in de stad: sinds de opening was het hier een bruine kroeg, iedereen kwam een biertje halen, een wijntje of een koffietje. De hoeveelheid afwas was niet normaal, en we hadden geen afwasmachine. Alles moest met de hand. Ik heb het later goed kunnen gebruiken in de verkoop, want ik zag altijd wat er verkocht werd, en dat onthield ik. Dus jaren later kon ik zeggen: u heeft toen dat-en-dat gekocht, en vanaf daar doorpakken. Die klanten waren meteen weggeblazen.”

,,Soms mis ik wel dat ik geen opleiding heb afgemaakt. Op mijn achttiende stopte ik met school, sinds mijn negentiende werk ik fulltime in de winkel. Ik ben algemeen directeur, we hebben veel goed opgeleide mensen onder ons, maar misschien ben ik wel iets te veel van de praktijk. Onze commercieel directeur heeft een waanzinnig mooie modeopleiding gevolgd in Italië. Zo halen we de kennis in huis en ik neem dat ook wel van hem over, maar eigenlijk had ik ook zo’n mooie kans moeten pakken.”

Sander

,,Mijn lieve broer. Ik ben de modeman, hij is het warme hart van het bedrijf. Zo heb je in een familiebedrijf ieder je kwaliteiten. Technisch gezien ben ik zijn baas, maar hij is aandeelhouder, net als ik, en de aandeelhouders zijn de baas. Ons grote geluk is dat we heel verschillend zijn. Ik ben creatiever, Sander is fantastisch qua presentatie, qua mensen koppelen aan het bedrijf. Ik ben best verlegen, Sander stapt overal op af. Iedereen is meteen zijn grote vriend.”

,,Hij heeft een keer een hartstilstand gehad, hij mag niet te veel druk hebben. We maken ons best zorgen om zijn gezondheid. Iedereen had het Sander ook gegund, de leiding over het bedrijf, maar dit was de beste optie.”

Oozjee

,,In Rotterdam zeggen ze Oowgur. Dat doen ze expres, ze weigeren het goed uit te spreken, net als in Den Haag. Mijn vaders naam werd vroeger met een umlaut geschreven, Öger dus. Hij is vernoemd naar een oom uit Denemarken die in de Tweede Wereldoorlog in het verzet zat en is vermoord. Öger, daar rijmde natuurlijk van alles op, dus toen mijn vader ontdekte dat er een mooi plaatsje Oger, op zijn Frans uitgesproken, in de champagnestreek bij Reims ligt, besloot hij dat het dat moest worden.”

,,In Nederland zijn we bekend, maar we hebben internationale ambities. Toeristen moeten vaak lachen om onze naam; dat monster uit Shrek is een oger. Daarom willen we bij de rebranding een accent aigu boven de e zetten: Ogér. Dan begrijpt iedereen het meteen, en het ziet er qua logo ook nog interessanter uit.”

Oger

,,Mijn vader. Hij heeft in 2018 een herseninfarct gehad, zijn spraak is nog steeds weg. Hij kan alleen ja en nee zeggen. Wat ik zo in hem waardeer: hij blijft positief. Hij lacht, is vrolijk, doet wat hij kan. Nu met corona zie ik hem niet veel. We moeten oppassen met hem, zijn gezondheid is echt zwak. Vlak na zijn infarct is hij opa geworden, van Olivia, Olivia Oger. Hij zat nog in de revalidatiekliniek. Een van zijn eerste uitjes was op kraamvisite naar het ziekenhuis.”

,,Het gebeurde ’s avonds om tien uur. Hij werd thuis afgezet door de chauffeur, en net toen die gas wilde geven, zag hij mijn vader bukken voor het slot en omvallen. Als hij niet nog even had gecheckt of mijn vader goed binnen was gekomen, had hij het niet gezien, en had mijn vader het niet overleefd.”

,,Ik was toen al twee jaar ceo, maar ik kan nu meer mijn vleugels uitslaan. Toen ik net algemeen directeur was, zat mijn vader er altijd bij. Ik heb wel gedacht: het staat leuk op mijn kaartje, ceo, maar wat doe ik nou echt?”

Milaan

,,Daar zit ik heel veel, twee keer per jaar twee maanden, tijdens het inkoopseizoen. Vroeger ging ik met mijn vader heel Italië door: voor de shirts naar Napels, voor de dassen naar Como. Nu zit alles in Milaan. Dat maakt het makkelijker, maar ook minder romantisch. Sinds corona ben ik er maar anderhalve dag geweest, in augustus. Het was er heel stil, heel raar. Er is ook echt iets gebeurd daar, zeker in Bergamo, het epicentrum van de corona-uitbraak, dat tegen Milaan aan ligt. Mijn shirtmaker vertelde dat in sommige straten bijna iedereen is overleden.”

Overhemden strijken

,,Dat doet mijn moeder. Ja, dat is heel erg, maar mijn moeder is keihard gedrild door mijn vader. Ik krijg ze als nieuw terug. En ze doet het met liefde, voor mij en voor mijn broer. Ze past eens per week op Olivia en neemt dan de hemden mee naar huis. Daar heeft ze een professioneel stoomapparaat. Supersnel. Ze doet het elke week, maar het zijn er geen zeven. Ik draag nu minder overhemden. De truitjes gaan niet naar mijn moeder, die strijk ik zelf.”

Ronald en Frank de Boer

,,Ronald kleden wij voor de televisie. Een fijne gozer, hij voelt als familie, maar Frank ook. Frank kleedden we toen hij Ajax trainde. Hij had elk weekend een andere outfit van ons aan. Achter de dug-outs zijn de businessseats, onze doelgroep. Als Frank een paar keer langs het veld rende, voor hun neus, zeiden die mannen: wat heeft ie aan? Mooi! Die set hadden we dat weekend dan in de etalage staan met de tekst ‘Frank’s Choice’.”

,,Er komen nu veel jonge Ajaxspelers bij ons. Ik kan één naam wel noemen, denk ik. Frenkie de Jong had zijn presentatie bij Barcelona. Van tevoren kwam hij naar ons, en zei: ik wil niet helemaal in pak, wat moet ik dragen? Ik heb hem een bruin gebreid colbertje verkocht, heel jong, met een slank chinootje, schoentjes. Casual, maar wel zakelijk goed verantwoord. Goed shirt eronder. Dit maakt ons vak leuk.”

Mark Rutte

,,Die komt niet bij ons in de PC Hooft. We werken met hem op afspraak, we komen naar hem toe. Die man heeft gewoon geen tijd, dus wij proberen hem te ontzorgen, zodat er altijd iets voor hem klaarligt. Met zo’n baan heb je hulp nodig. We hebben een persoonlijk adviseur voor hem, ik kan er niet veel over zeggen, maar je houdt altijd rekening met iemands leven en iemands postuur. Als mannen vermoeid raken, krimpen ze vaak een beetje in elkaar. Dan krijgen ze een bolle rug. Daar moet je op letten, dat een pak dan nog steeds goed zit.”

Harry Mulisch

,,Hij is nooit een grote klant geweest, maar hij had een enorme vakliefde. We hadden vroeger corduroys van MacGee, een wever uit Schotland. Hartstikke stijf, dat vond hij prachtig. Hij heeft daar een keer een knalgeel driedelig corduroy pak van gekocht. Stond fantastisch.”

Thuiswerken

,,Mijn vrouw Sophie is registeraccountant bij KPMG. Die hoeft het hele jaar niet meer op kantoor te komen. Ze is eigenlijk mijn vriendin, ik noem haar mijn vrouw want we hebben een kind samen, dat klinkt beter – ja, ik ga haar nog ten huwelijk vragen, maar dat doe ik als corona een beetje voorbij is. Veel van onze klanten zijn actief in de financiële wereld, die werken allemaal thuis. Het leuke is: ze hebben niks om representatief casual voor de dag te komen. Die hebben een pak voor doordeweeks en een hoody voor in het weekend, niks ertussenin. Daar ligt iets moois voor ons, dat zeg ik elke dag op de winkelvloer: train jezelf dat je andere dingen laat zien, want we moeten meeschakelen. Colbertjes met een jeanshemd eronder, van de winter komen veel coltruien. We maken nu wollen broeken in jeansmodel, mooi donkerblauw of grijs. Casual maar zakelijk te dragen. Joggingpakken, je wilt niet weten hoeveel we daarvan verkocht hebben. Iedereen wil comfort en stretch, en bij videobellen zie je het verschil niet.”

Fokke en Sukke

,,Suit Supply opende hier op de Willemsparkweg en liet een cartoon maken van Fokke en Sukke: ‘Voor een mooi pak... ga je langs Oger... en dan links... en dan rechts...’ Ze hadden duidelijk onze naam nodig om zichzelf op de kaart te zetten, maar we hadden nooit moeten happen. Mijn vader knalde er meteen een advocaat op. Dat is precies waar ze op hoopten.”

Dress for Success

,,De slogan van mijn vader, waar hij ooit zijn eerste winkeltje mee opende: Oger Dressed for success. Dress for Success is een fantastisch goed doel: ze helpen mannen en vrouwen die het zelf niet kunnen betalen aan een goede outfit voor hun sollicitatie. Dat verhoogt de kans te worden aangenomen met 60 procent. We hebben net onze eerste pakken geleverd. Het pak wordt uitgeleend. Als iemand wordt aangenomen, mag hij het houden. Dit is typisch de warme kant van Oger, dit heeft Sander bedacht.”

Aziz Bekkaoui

,,Dit soort kleurrijke types vind ik prachtig voor de mode. Van iemand die zo’n wereld kan neerzetten en leeft voor het vak – dat zie je meteen – gaat mijn hart sneller kloppen.”