Ondernemers openen duurste kledingwinkel van Nederland

Trek een jasje aan dat meer dan een ton moet kosten en er gebeurt iets met je. Het is belachelijk - dat zeker - maar het voelt een beetje als succes; er daalt zelfverzekerdheid over je neer. Automatisch gaan de schouders een beetje naar achter, als vanzelf span je je buikspieren aan. Wie kan mij wat maken?

Is het de prijs, de honderdduizend euro? Heeft het te maken met al die pythons die in dit jack zijn verwerkt? Of komt het omdat er van deze jas echt maar één exemplaar is? Laat duidelijk zijn: het is een fijne jas. De pasvorm, de soepelheid van het materiaal, de snit: het is allemaal in orde. Van dat slangenpatroon, die platina ritsjes, je moet er een beetje van houden, maar dan nog.

Tegelijk realiseer je je dat je een jas draagt met een aankoopprijs die buitencategorie is. Een jas waarvan je echt tot in lengte van jaren zo veel boodschappen zou kunnen doen als je wil. Waarvan je een spiksplinternieuwe Porsche kunt kopen en met het wisselgeld nog een heleboel keer op en neer zou kunnen vliegen naar New York. Businessclass. Een jas van een ton, belachelijker wordt het niet.

Eerste winkelRacho Bajadjan (25) had nog even staan twijfelen: mag de journalist de jas misschien even passen? Eerst dacht hij: nee. Toen: "Draag je een luchtje? Ik wil niet dat deze jas naar iets anders dan python ruikt namelijk." Geen luchtje, dus voorzichtig wordt de verslaggever in de jas van slangenleer geholpen. Compagnon Nezir Yozgat (25) is onder de indruk: "Hij staat je goed. Realiseer je je dat je nu een jas aanhebt met de prijs van een echt goede auto?"

Bajadjan en Yozgat zijn net terug uit Istanboel, of was het Cannes? De twee vliegen de wereld over en en passant houden ze zicht op de stevige verbouwing van wat hun eerste winkel in Nederland moet worden, in de P.C. Hooftstraat. Begin april moet ie openen. "Het marmer wordt nu net gelegd." Het is niet zomaar een zaakje, het wordt naar hun zeggen de duurste winkel van Amsterdam en daarmee dus van het land. Er zijn ook goedkopere producten, zo rond de duizend euro, maar bij de Golden Line van Karmaloog kosten de schoenen veertigduizend euro en doen de jassen een ton.

Ultra-ultraluxeIdiote prijzen, maar daar denken de twee ondernemers anders over: het is een kwestie van doelgroepdenken. In een land waar gewoon al snel gek genoeg is, waar bij de Action de sweaters en overhemden gretig aftrek vinden, daar zoekt Karmaloog de bóvenkant van de markt. Niet die bovenkant waar Louis Vuitton en Chanel al als chic worden gezien, maar de ultieme bovenkant; het topje van de markt. Of, zoals Bajadjan het zegt: "Wij gaan voor ultra- ultraluxe."

Een ingewikkeld businessmodel, kun je denken: jassen van python en krokodil zullen niet aan een lopende band over de toonbank gaan. Maar dat is juist het idee, zegt Yozgat. "Exclusiviteit is wat we verkopen. Onze klanten willen niet steeds mensen tegenkomen met dezelfde schoenen als zij. De jetset, de sjeiks en anderen die zwemmen in het geld, maakt het echt niet uit of ze een paar ton hebben uitgegeven als ze mooie spullen hebben gekocht. De doelgroep heeft onze jassen aan en hoeft dan niets meer uit te leggen, ze worden herkend en met alle egards behandeld. Dit is een visitekaartje."

Plus, zeggen ze: ze leveren kwaliteit. Maanden, soms zelfs een jaar, zijn ze op zoek naar de perfecte krokodil. Niet goed? Dan moet de klant geduld hebben, want het patroon van de huiden bepaalt de jas, de schoenen. En de basismaterialen - krokodil en python - zijn schreeuwend duur. "Voor een jas heb je toch zo zeven krokodillen van een meter of vijf nodig." Bajadjan, de ontwerper van de twee, vliegt de wereld over, van krokofarm naar slangenleverancier. "Ik zoek de hele jungle af. Spreekwoordelijk dan, hè."

PrivéjetUit Apeldoorn komen ze. De twee kennen elkaar uit de schoolbanken. Bajadjan zat altijd al te schetsen en toen hij 'in zaken' ging, besloot hij de samenwerking te zoeken met de zakelijker ingestelde Yozgat. De peperdure schoenen en jassen verkochten ze om te beginnen in Monaco, de place to be voor vermogende show-offs. En nu komen ze dus naar Amsterdam. Is deze stad niet te klein, te truttig, te benepen? "Hier in de PC zitten we goed, hier komen mensen die zich ultieme luxe kunnen permitteren. Waar je zit, maakt niet uit. Wij vliegen naar Dubai om rijke Arabieren op te meten en te bespreken wat ze willen. Als de jas af is, leveren we die desgewenst af met een privéjet."

Over hun klanten doen de twee schimmig en ook omzet, winstmarges en het aantal jassen en schoenen dat ze slijten, gelden als 'bedrijfsgevoelige informatie'. Yozgat: "Discretie is alles." Er wordt geschermd met celebrities en anoniemere miljonairs. Op hun website poseren de onder- nemers met voetballers en oud-voetballers als Mario Balotelli, en ook de vader van Michael Jackson heeft kennelijk interesse in krokodillenleer. Elders op internet figureren namen als Memphis Depay (nooit te beroerd voor een buitenissig mode-experiment) en Quincy Promes. Dat werk.

Ze kennen de kritiek die ook nu weer zal losbarsten, maar ze hebben er lak aan. "Mensen mogen vinden wat ze willen," zegt Bajadjan. "Toegankelijkheid is niet ons doel, voorzien in de vraag van de rijke mensen van deze wereld is dat wel."