Papieren aanval op milieuzone

Tien boetes kreeg een bedrijf uit Overijssel voor het overtreden van de Utrechtse milieuzone. Twee daarvan werden kwijtgescholden. De officier van justitie zag genoeg redenen om ze te verscheuren. "Dat bezwaar liep, maar ondertussen kwamen er weer andere boetes binnen", verklaart medewerkster De Krosse, die de naam van het bedrijf liever niet in de krant wil.

KinderachtigToen de Overijsselse dienstverlener afgelopen zomer aan de slag ging met een klus voor de parkeergarage van Hoog Catharijne, hadden hun medewerkers nog niet gehoord van de Utrechtse milieuzone. "Hoe hadden wij als mensen van buitenaf over de Utrechtse milieuzone moeten weten? De omschrijving op de boete is ook zo raar. We hebben moeten zoeken welke overtreding het is."

Het beroep tegen de andere acht werd niet-ontvankelijk verklaard, omdat het bezwaar te laat was ingediend nadat het eerst volgens het CVOM was kwijtgeraakt bij de post. "Te laat? Zo kinderachtig. Ze kunnen zo het bandje terugluisteren, toen ik belde waarom één van de boetes was verhoogd. Ik had toch bezwaar ingediend?"

Honderden bezwaarmakersHetzelfde onbegrip over de strenge Utrechtse milieuregels voelden ook honderden andere bezwaarmakers. Het AD kreeg na een WOB-verzoek inzicht in de geanonimiseerde dossiers van het eerste half jaar. Het ging om alle vernietigde of gewijzigde boetes, 25 bekrachtigde boetes en 10 niet-ontvankelijk verklaarde bezwaren. Dat laatste gebeurt als je te laat bezwaar indient of niet uitlegt waarom je bezwaar maakt.

Uit de bezwaren blijken vooral de onduidelijke borden een punt van frustratie. Zoals De Krosse zijn sommigen zich zelfs van geen kwaad bewust bij het schrijven van het bezwaar, omdat de code waar de milieuzone onder valt, verwarring zaait. De boete stelt dat je een gesloten verklaarde weg in bent gereden, maar bezwaarmakers wijzen erop dat er toch echt een voorsorteervak of een verkeerslicht was. Dat gaat voorlopig niet veranderen, omdat een officieel bord met bijbehorende code op zich laat wachten.

Willekeur"Ik ben uiteraard niet bekend met de lokale regels in Utrecht. Ik ben er nu voor het eerst geweest met mijn camper. Een duidelijk verbodsbord, waaruit blijkt dat ik niet door mag rijden vanwege mijn 'oude dieselkampeerwagen', heb ik niet gezien. Nadere informatie leert dat ik toch niet had kunnen stoppen en keren als ik het bord wel had gezien, zeker niet met een kampeerwagen!" Na deze noodkreet hoefde deze man niet te betalen, omdat de gemeente haar verweer afdeed met een standaardbrief en de officier van justitie daarmee niet tot een goede belangenafweging kon komen.

Zoveel geluk hadden anderen niet. "De milieuzone staat volstrekt niet duidelijk aangegeven, getuige ook het grote aantal boetes dat in korte tijd is uitgedeeld in Utrecht. Ik weet dat dit geen excuus is, maar wel een signaal, temeer omdat ik mij van geen kwaad bewust was en geen idee had dat ik mij in een milieuzone bevond", schrijft iemand anders. De gemeente reageert met precies dezelfde brief, maar nu luistert de officier naar de gemeente. De boete à 90 euro (en 7 euro administratiekosten) moet deze automobilist dus toch betalen.

Het wekt bij de leek de schijn van willekeur, maar Arnt Mein, lector Legal Management aan de Hogeschool van Amsterdam kijkt er niet van op. "Zo functioneert het recht. Het zijn bulkzaken die standaard worden afgehandeld."

Toch begrijpt hij het gevoel van ongenoegen. Uit de soms uitvoerig meegestuurde bewijsstukken (foto's, parkeerbewijzen, uitnodigingen) blijkt wel dat automobilisten verwachten dat hun bezwaar nauwkeurig wordt gewikt en gewogen. "Ik snap wel dat mensen zich afvragen: waarom hij wel en ik niet? Maar dat wil niet zeggen dat het onzorgvuldig gebeurt. Het hoort bij de afdoening van een grote hoeveelheden vergelijkbare zaken."

FuikVeel bezwaarmakers hebben het gevoel in een fuik te rijden, ook als dat technisch gezien niet zo was. Volgens hun was het te gevaarlijk om op dat moment plots af te slaan of midden op een kruispunt rechtsomkeert te maken.

Het Maliebaanblad, de rotonde tussen de Maliebaan en Maliesingel, bijvoorbeeld is een opvallende. Een enkele automobilist denkt de milieuzone te vermijden door alsnog rechtsomkeert te maken. Om vervolgens toch nog genadeloos geflitst te worden: ze hebben dan enkele meters in de milieuzone gereden. De gemeente vindt echter dat er genoeg waarschuwingen vooraf zijn geweest. "Je moet ergens een grens trekken", zegt een woordvoerder.

Echte pechSoms stuurt een verkeersregelaar vuile diesels de verkeerde kant op, waardoor ze geflitst worden. Volgens de gemeente nog steeds op eigen risico: "Verkeersregelaars hebben geen zicht in de leeftijd van de auto", schrijft een ambtenaar. Maar de officier van justitie verscheurde de boetes. Omleidingen zijn eveneens een succesvol argument.

Echte pech had iemand die ín de milieuzone een oude dieselauto kocht. Omdat je pas geflitst wordt als je de zone uitrijdt, kreeg die bestuurder de boete op de mat. Ook die werd kwijtgescholden.

Opmerkelijk is tot slot een boete voor de Utrechtse politie. Een onopvallende politieauto, geleased in Amersfoort, bleek niet aan de schone eisen van gemeente Utrecht te voldoen. Op verzoek van de gemeente is die boete vernietigd.

En het bedrijf van De Krosse? De baas daarvan rijdt nu elke dag om via Flevoland om zijn werknemer op te halen met een busje dat Utrecht wel in mag. Het niet-ontvankelijk verklaarde beroep krijgt nog een staartje: uit de documenten die het AD in bezit heeft, bleek dat het beroep wél op tijd is binnengekomen bij het CVOM. Die bekende gisteren de fout en belooft het uit te zoeken.