Regionale omroepen; minder geld en banen

De bezuiningsopdracht van 17 miljoen euro aan de regionale omroepen leidt steeds meer onrust op de werkvloer, aldus De Stentor. "Bijna elke week afscheid van een collega."

Bij RTV Oost vlamden de emoties donderdagmiddag in Hengelo hoog op in een bijeenkomst van de ondernemingsraad - zonder bestuur en directie erbij. De RTV- Oostmedewerkers vrezen dat hun reservekas van 7 miljoen er straks aan gaat, omdat de Haagse politiek het liefst ziet dat ze het spaargeld naar noodlijdende regiocollega's doorschuiven.

Ook is er bij het personeel veel weerstand tegen het idee om 'one man band'- journalistiek te bedrijven. Dan moeten verslaggevers alles zelf doen. Met een kleine camera op pad en zelf monteren, zonder technicus of cameraman erbij. Het kost de vaste cameramensen bijna overal de kop.

LeasecontractenOnder het personeel van RTVOost - bijna 100 man - is bovendien veel wrevel over de nieuwe leasecontracten voor de directieleden. Terwijl verslaggevers is gevraagd een jaartje langer door te rijden met hun leaseauto, rijdt de directeur-hoofdredacteur in een dure Lexus en de commercieel directeur in een Jaguar. Ongepast in tijden van bezuinigingen - is de teneur op de werkvloer.

Voorzitter Sander Jongsma van de OR wil niet uit de school klappen over de besloten bijeenkomst. "En over de grootte van de auto's van de directie zeg ik niks."

Scheve ogenScheve ogen over dat soort zaken zijn er in elk geval niet bij Omroep Flevoland. En veel geld op de plank hebben ze ook al niet liggen, zegt Richard Schuurman van de OR vanuit Lelystad. Daarmee worden dit soort sentimenten als in Hengelo dus al niet opgeroepen. Maar vrees voor de toekomst is er wel: van de bezuinigingsslag die staatssecrtaris oplegt kan 12 miljoen worden ingevuld met fikse maatregelen, maar dan ontbreekt er nog 5 miljoen. En de maatregelen die er nu al aankomen doen veel pijn bij de 'kleine, hechte family' die ze in polderland vormen. En waar niemand een lease-auto heeft, zegt Schuurman er zelf maar achteraan.

"Wij gaan straks met collega's in Noord-Holland en Utrecht een 'shared service center' maken, daarin wordt alles wat te maken heeft met marketing, de techniek, P&O en financiën zoveel mogelijk ondergebracht. Dat gaat banen kosten, want er zijn straks geen dertien personeelsfunctionarissen meer nodig. De afspraak is dat de journalistieke werkvloer zoveel mogelijk wordt ontzien. Bovendien: in 2016 is het budget al rond, de bezuinigingen gaan in 2017 pas volop doortellen."

Maar een politieke discussie over een bezuiniging als deze staat vaak automatisch voor vertraging: de Eerste Kamer had zich afgelopen maand over de nieuwe omroepwet van de staatssecretaris moeten uitspreken (de regionale omroepbezuinigingen zijn er een onderdeel van), maar doet dat pas in maart. Daar gaat alwéér tijd overheen en Schuurman vindt dat de bezuinigingen in 2017 'niet zomaar' ingevoerd kunnen worden als de politiek nog langer z'n tijd neemt.

Op cursusIn Gelderland beantwoordt Sandrina Hadderingh haar telefoon in de buitenlucht. De voorzitter van de ORbij OmroepGelderland zit zelf inmiddels ook op een cursus om alles voortaan zelf te doen in haar reportages en nieuwsbulletins. Een opdracht die ze met gemengde gevoelens doet: deze verschuiving in journalistieke taken zorgt ervoor dat de hooggewaardeerde cameramensen bij de omroep straks hun baan verliezen.

Samen met RTV Oost is de regio- omroep in Gelderland een van de rijkere, al zegt Hadderingh niet precies te weten hoe vet de bankrekening dan wel is. "Wij vrezen ook wat er met dat geld gebeurt straks. De politiek wil dat we reserves in principe gaan benutten, maar als je het uitgeeft ben je het dus kwijt."

Ook het idee om het aan anderen te gireren wordt met afkeuring bekeken. "Als je altijd heel netjes hebt gespaard is het zuur dat je het misschien kwijtraakt aan omroepen die misschien niet zo op de centjes hebben gelet, of dat niet konden doen omdat ze de budgetten ervoor niet hadden."

Ze vreest dat de bezuinigingen hoe dan ook de weerslag hebben op de journalistiek in de regio. "En die is toch al heel schraal aan het worden. En tegenwoordig hebben we bijna elke week een afscheidsreceptie van mensen die al weg gaan. We moeten van het ministerie straks innovatief zijn en we willen in de haarvaten van de maatschappij blijven zitten. Maar we weten niet of dat straks nog mogelijk blijft - daar zit bij ons de grootste angst."