Nieuws Retail

Helmonds schoenenbegrip legt het af tegen webshops en sluit na 61 jaar

En weer een fysieke winkel die omvalt door de nietsontziende concurrent genaamd webshop. Het doek valt voor schoenenwinkel Brands’ in Helmond. In 1958 vormde de zaak de redding van de noodlijdende leerhandel van vader Wim. Zoon Eric gaat nu ten onder aan webwinkels.

Simon Rood | FotoMeulenhof 30 april 2019

Helmonds schoenenbegrip legt het af tegen webshops sluit na 61 jaar

In het magazijn achter de winkel pakt Eric Brands een herenschoen uit het rek. Een Panama Jack, 149,95 euro per paar. Halfhoog, met een stevig profiel in de zool. „Kijk, dit is natuurlijk gelooid leer, vandaar die lichte kleur.” Brands buigt de schoen, om een loopbeweging na te bootsen. „Nou ontstaat een streep, omdat het vet wegtrekt uit de vouw, maar kijk, zo wrijf je het weer terug.”

Passie voor schoenen, dat heeft Brands, schrijft ED. Uren kan hij praten over leerbehandeling, design, voering, spaghettibandjes, de voordelen van natuurlijk rubber in zolen en vooral: de waarde van kwaliteit. „De productie van een schoen is heel complex. Ik snap niet dat veel consumenten dat niet beseffen.”

Lees ook: Onlineshoppers 'misbruiken' gratis retourservice, webwinkels trekken lijn

Geboren in een schoenendoos

Brands (58) snapt wel meer niet. Waarom jongeren hun schoenen via internet kopen, in plaats van het product eerst te ‘zien, voelen en ruiken in het echt’. Dat mensen bij slijtage liever goedkoop een nieuw paar kopen in plaats van dure stappers die lang meegaan. „Ik ben een ouderwetse schoenenman. Ik ben geboren in een schoenendoos.”

Italiaanse schoenen verkopen

Die ‘schoenendoos’ stond 58 jaar geleden in Loon op Zand. In Midden-Brabant floreerde ooit de schoenenindustrie. Opa Brands had een leerlooierij. Vader Wim nam die over en maakte er een leerhandel van, toen het aantal schoenenfabrieken afnam. De vraag naar leer nam nog verder af toen de schoenenproductie naar lagelonenlanden als Italië verhuisde. „Toen dacht mijn vader in 1958: dan ga ik die Italiaanse schoenen hier verkopen. De welvaart nam toe, mensen wilden zich mooi uitdossen.”

Lees ook: Michiel Muller (Picnic): 'We gaan stevig uitbreiden in Duitsland'

Op 15 september valt een gat

In Helmond vond Wim een pand aan de Veestraat 23. In Tilburg opende hij een tweede filiaal onder de naam Select Schoenen. Daar is de opheffingsuitverkoop al begonnen. In Helmond gaat al het schoeisel vanaf 30 april voor bodemprijzen weg. Op 15 september valt alweer een gat in de belangrijkste Helmondse winkelstraat.

Zes man personeel op straat

Het maakt Brands ‘emotioneel’. „Dit is mijn leven, ik heb geen kinderen. Ik werk sinds 1981 in de zaak.” Zes man personeel belandt op straat, sommigen zijn twintig jaar in dienst. „Voor mijn pensioen komt het vijf, zes jaar te vroeg. Maar het gaat gewoon niet meer. Mijn accountant zegt al twee jaar: zou je niet stoppen? Ik had het eerder moeten doen misschien, maar ik wilde niet. We verkopen genoeg schoenen, maar alleen in de uitverkoop.” Hij pakt een gelamineerd vel met kleuren en bijbehorende kortingen. „Vroeger hadden we ook een blauwe stip, voor tien procent korting. Nu begint het bij twintig en het gaat door tot vijftig procent. Tja, dan moet er geld bij.”

Lees ook: Bruna wil 100 nieuwe winkels

'Ik ben geen Zalando'

Ondanks een verbouwing van de winkel, sfeervolle aankleding en een betere website bleven de verkopen dalen. „Ik ben geen Zalando”, zegt Brands met een zucht. Hij doelt op een van de grote webwinkels die de traditionele detailhandel verdringen. „Wij zijn een etalage geworden voor de grote merken. Mensen maken in mijn winkel een foto van een schoen, vragen welk model het is en bestellen die online.”

Stoppen om iedereen nog te kunnen betalen

Pijn in het hart, die uitspraak gebruikt Brands meer dan eens. Niettemin blijft hij energiek, alsof zijn vak niet bijna ten einde is. „Ik wil het goed afronden. Ik wil geen faillissement. Door nu te stoppen, kan ik iedereen nog betalen.” En na 15 september? „Dan ga ik een half jaar niets doen. Mountainbiken. Zien of dat bevalt. Ik heb geen idee, want ik heb altijd zeventig uur in de week gewerkt.”