Roger uit Rijswijk zit in een rolstoel en brengt ze ook aan de man

Een jaar na zijn noodlottige duik in zee zag Roger Daal een foto van zichzelf voor het ouderlijke huis op Curaçao. Hij in een rolstoel met zijn aapje Marcel op schoot. ,,Het leven is heel kort, ook al word je honderd", stelt Daal vast. ,,Maar als je niets te doen hebt en niet tevreden bent, kan het héél lang zijn. Zo word ik niet ouder dan 24, dacht ik."

Hij besloot naar Nederland, waar hij nog nooit was geweest, te verhuizen om daar iets van zijn leven proberen te maken. Het was 1995. Nu, 22 jaar later, opent Daal vandaag een nieuw, groter filiaal van zijn bedrijf RD Mobility in Rijswijk.

Burgemeester Bezuijen knipt het lint door en de kinderen van Daal, Izzie (8) en Jack (5), zullen daarna symbolisch de deur naar de werkplaats openen.

Het bedrijf van Daal levert onder meer rolstoelen op maat. Bestemd voor, zo staat omschreven, 'de actieve gebruiker'. ,,Maar dat hoeft niet per se iemand te zijn die buiten aan het sporten is", verduidelijkt Daal. ,,Het is bedoeld voor iedereen die ook in een rolstoel nog volop in de maatschappij staat en bijvoorbeeld zelf kookt en wast."

Daal zat in de beginjaren met zijn bedrijf in een gedeelte van een oude supermarkt, maar dat werd door de toenemende aanvragen te krap. ,,Ik merk dat de mensen het prettig vinden om met mij te werken", vertelt Daal. ,,Ik ben zelf gebruiker van zo'n rolstoel, blijkbaar praat dat toch makkelijker. Ik ben een van hen. Ik ken al mijn klanten bij naam en ze hebben mijn nummer."

Hij was altijd ondernemend; had op zijn negentiende al een eigen bedrijfje op Curaçao. ,,Ik kocht een bergingswagen en sleepte auto's naar de kant. Ik had alleen mijn rijbewijs-B en mocht er dus eigenlijk niet in rijden, maar daar doen ze in Curaçao niet zo moeilijk over."

Daal had een mooi leven in de zon, totdat hij als 20-jarige tijdens een vakantie met een vriend op het eiland Anguilla in zee op een zandbak dook en zijn nek brak. ,,Ik voelde het knakken. Ik verdronk en ben twintig minuten gereanimeerd. Ik had geen idee wat er met me gebeurde. Ik had nog nooit van een dwarslaesie gehoord."

Opmerkelijk was dat de vriend waarmee Daal was, op bijna hetzelfde moment ook zijn nek brak. Bij hem waren geen zenuwen beschadigd en hij raakte niet gehandicapt.

Grenzen

Daal heeft een hoge dwarslaesie. Hij kan niet lopen en heeft ook geen handfunctie. ,,Ik kon niets zelf, aankleden, eten, ik had overal hulp bij nodig. Dan ga je kijken waar je grenzen liggen. Daar heb ik zo'n drie jaar over gedaan. Nu kan ik wel veel zelf. "

Hij speelde jarenlang rolstoelrugby. ,,Ik trainde vier keer in de week, een supertijd."

,,Ik zie overal een uitdaging in. Voor mij is een broek met ritssluiting het makkelijkst dicht te krijgen, maar dan ga ik er toch ook een met knopen proberen. Dan loop ik daar een tijdje mee te klooien."

Daal, die onder meer een opleiding als werktuigbouwkundig tekenaar volgde en een baan als werkvoorbereider had, begon in Nederland voorzichtig met een eigen bedrijf, toen hij de Swiss-Trac ontdekte. Dat is een aankoppelmechanisme voor de rolstoel, waarmee het voor de berijder makkelijker wordt om zich op oneffen terrein voort te bewegen.

Daal had er zelf met name tijdens zijn vakanties in Frankrijk veel baat bij en ging de apparaten verkopen en verhuren. ,,Ik reed met een vriend het hele land door. Alleen op zaterdag, want dat was zijn vrije dag."

Hij verkoopt de Swiss-Trac nog steeds, maar dat deel valt bij RD Mobility bijna in het niet ten opzichte van de fabricage van rolstoelen en handbikes. Via Facebook werd Daal ruim drie jaar geleden geattendeerd op een bedrijf in Spanje, dat op dat gebied materiaal van hoge kwaliteit maakt.

Daal: ,,Het wordt gerund door een man met een nog hogere dwarslaesie dan ik. Ik ben direct naar hem toegevlogen, het klikte meteen. Hij is nu mijn beste vriend."

De stoelen op maat worden in Spanje gemaakt, de werkplaats in Rijswijk is er voor de laatste aanpassingen en details. ,,We willen een soort familie voor onze klanten zijn", zegt Daal. ,,We gaan heel secuur te werk. Wij verkopen eigenlijk ook geen spullen, maar oplossingen. Ieder lichaam heeft weer andere eisen en daardoor is bij ons geen rolstoel hetzelfde."

Subsidie

,,Ik smeer nooit iemand wat aan, ik verkoop ook vaak iets niet. We overleggen veel met een klant. En ik vraag dan of hij wel echt een handbike wil hebben. Als hij dan zegt dat hij eigenlijk niet van fietsen houdt, dan raad ik het af om er een te kopen. Dan rijdt hij er misschien twee keer op en dan is het klaar. Dat is zonde. Een gemeente geeft maar één keer subsidie."

Een nijpende vraag tot slot: hoe is het Marcel afgelopen? ,,Ik had hem destijds gekocht om er een soort hulpaapje van te maken", vertelt Daal. ,,Mijn ouders hadden vroeger een dierenwinkel. Hij zat niet in een kooi, dus kon hij vrij rondlopen. Andere mensen in de buurt hadden een vrouwelijk aapje, dat klikte, en op een dag waren ze samen weg. Het geluk tegemoet."