Steeds minder werk voor taxibedrijven op Rotterdam CS

Het is weer hommeles op Rotterdam Centraal, nu taxichauffeurs moeten vechten om een plekje op de nieuwe, kleinere standplaats. De ondernemers zijn in rep en roer want voor de meesten is het station de belangrijkste bron van inkomsten. Het AD volgt een dag lang een van de taxichauffeurs. Het werk blijkt geen pretje. 'Je moet vooral veel geduld hebben, en mazzel.'

Lees ook: Taxiprijzen vergelijken op nieuwe website

Taxi-ondernemer Boudaoua el Miloud (52), die onder zijn collega's en klanten bekend staat als Karim, is met zijn lengte van 1,95 meter en zware stem een indrukwekkende verschijning op de standplaats van Rotterdam Centraal. Onder zijn collega's geniet hij veel respect. Niet alleen omdat hij er al sinds 1999 staat, maar Karim is ook iemand die geen blad voor de mond neemt. Als iets niet deugt, zegt hij dat. Eventuele misstanden in de taxibranche kaart hij gewoon aan. Al is niet iedereen daar altijd even blij mee. Maar voor de Marokkaanse Rotterdammer zijn regels heilig, en moet iedereen zich daar gewoon aan houden.

MaassluisKarim groeide op in het Noord-Marokkaanse Larache, een havenstad aan de Atlantische Oceaan. Na zijn studie Franse literatuur vertrok hij naar Frankrijk, waar hij zijn toenmalige vrouw uit Nederland ontmoette. Hij vestigde zich vervolgens in Nederland, waar hij werk vond als chauffeur.

Het bedrijf ging echter failliet en Karim moest op zoek naar een andere baan. In 1990 kwam hij via een bevriende boekhouder bij een taxibedrijf in Maassluis terecht. "Op dat moment had ik geen idee wat het werk inhield. Maar ik wilde het wel proberen."

Het werk verschilde heel erg met wat hij nu doet, vertelt hij. "Daar had ik 's morgens een rooster en wist ik precies waar ik die dag naartoe moest. Hier in Rotterdam weet je 's morgens nooit wat je kunt verwachten. Maassluis is ook veel kleiner. Ik had daar speciaal vervoer, het was geen straattaxi."

Minder werkIn 1999 besloot Karim voor zichzelf te beginnen in Rotterdam. De situatie bij CS was toen heel anders dan nu. "In het begin had je maar zo'n twee of drie Surinaamse, een paar Turkse en drie Marokkaanse chauffeurs. De rest was allemaal Nederlands. Maar omdat veel chauffeurs er vanwege hun leeftijd mee stopten, werden het er elk jaar minder en minder."

Inmiddels staat er bijna geen 'blanke' chauffeur meer op de standplaats. De meeste vrije jongens bij CS zijn nu van Afghaanse, Pakistaanse en Marokkaanse afkomst. Op de standplaats aan de achterzijde van het station staan vooral Turkse Rotterdammers.

Niet alleen de afkomst van de chauffeurs is erg veranderd, constateert Karim. Er is ook veel minder werk. "Vroeger was het echt top en kon ik na 6 uur werken al naar huis. Nu maak ik dagen van 10 en soms zelfs 12 uur." En dan nog komt hij maar net rond, vertelt de chauffeur. "De ene dag verdien je 35 euro en de andere dag 200. Maar gemiddeld houd ik, na aftrek van alle kosten, zo'n 1700 tot 1800 euro per maand over. Gelukkig kan mijn vrouw goed met geld omgaan, want als ik het zelf zou doen, was ik binnen twee dagen failliet", zegt hij lachend.

AansluitenOok vandaag staat de standplaats rond kwart voor negen 's morgens weer helemaal vol. Karim, die vandaag iets later begint omdat hij zijn kinderen moest wegbrengen, kan nog wel achteraan aansluiten omdat er een plekje vrijkomt. Vooral in de ochtend en aan het einde van de middag is er werk op het station, weet hij inmiddels uit ervaring. "Dan komen er veel zakenmensen uit België, Frankrijk of Engeland. Toeristen melden zich hier nauwelijks."

Met al die internationale klanten is kennis van een andere taal wel belangrijk. "Zelf spreek ik vijf talen. Frans, Engels, Spaans, Arabisch en Nederlands. De meeste chauffeurs spreken Engels. Maar je hebt er ook die Russisch spreken of Turks. Als iemand er niet uitkomt met een klant, helpen we elkaar. De sfeer onder collega's is sowieso heel vriendelijk in Rotterdam. Als een klant veel bagage heeft, zoeken we samen naar een grotere auto."

Zonder morrenOp dat moment ziet Karim een grote groep klanten, die op zoek is naar meerdere grote taxi's. Omdat hij een busje heeft, stapt hij snel uit en loopt naar ze toe. In overleg met de andere chauffeurs worden de klanten verdeeld over drie taxi's. Hij neemt er vijf. Maar dan geeft een andere chauffeur in de andere rij aan dat hij eerder op de standplaats was. Karim levert de groep zonder morren bij zijn collega af. Jammer, want vijf of meer klanten betalen iets meer dan twee.

Maar het is nog vroeg en de Marokkaanse Rotterdammer staat bijna vooraan de rij. Stiekem hoopt hij, net als alle collega's, op een mooie, lange rit. Want niets is erger dan na een paar uur wachten een korte rit van 10 euro. "Vroeger werden die ritten wel eens geweigerd, maar dat gebeurt nu niet meer. Dan bemoeien wij ons ermee."

KwaliteitNa anderhalf uur staat Karim eindelijk vooraan de rij. Al snel komt er vanaf het station een klant aanlopen. De Britse zakenman moet naar het kantoor van BP op het Rivium in Capelle aan den IJssel. Karim houdt de deur voor hem open en helpt hem met instappen. De man komt vaker in Rotterdam en neemt dan altijd de taxi.

's Morgens is dat geen enkel probleem, vertelt Matthew Pearce. "Maar als ik 's middags terug wil, duurt het heel lang voordat er een taxi is. Soms zelfs drie kwartier, maar dat is wel midden in de spits." Desondanks is de Brit zeer te spreken over de kwaliteit van Rotterdamse taxi's. "Ze zijn hier zijn vaak beter dan in Engeland, schoner ook. De meeste chauffeurs spraken bovendien gewoon Engels."

De rit naar het Rivium kost uiteindelijk 21,20 euro. Karim krijgt 23 euro.

Verkeerd beeldBritse klanten zijn over het algemeen erg netjes, is zijn ervaring. "Klanten uit Frankrijk of Spanje iets minder, die zijn wat arroganter. Vooral als ze horen dat je uit Marokko of Pakistan komt. Jammer, want voor mij zijn alle mensen gelijk. Het maakt mij niet uit waar mensen vandaan komen, welke religie ze hebben en of ze hetero of homo zijn. Het gaat mij om hun gedrag."

"Mensen hebben vaak een verkeerd beeld van ons, ze denken bijvoorbeeld dat we agressief zijn. Maar dat is in Rotterdam nooit het geval geweest. Alleen als een klant weigert te betalen aan het einde van een rit, word je wel eens boos.''

Als Karim na zijn eerste rit terugkeert bij de standplaats, is er geen plek meer. Ook andere collega's staan geparkeerd op de weg of op een van de gewone parkeerplaatsen in de buurt. Karim zet zijn busje ook maar stil op de hoek van de weg, totdat er weer een plek vrijkomt.

Draaiende motorVervolgens begint opnieuw het grote wachten. Gemiddeld moeten de chauffeurs zo'n 2 uur geduld hebben voordat ze weer aan de beurt komen. De meeste ondernemers doden de tijd met het lezen van boeken en kranten, puzzels maken, het spelen op hun telefoon of het kletsen met collega's. "Ik lees veel als ik moet wachten. Vooral Franse en Arabische boeken", zegt Karim.

Dat gebeurt soms met draaiende motor. Maar dat kan ook niet anders, legt de ondernemer uit, want de chauffeurs bij CS hebben nergens een warm, beschut plekje waar ze terecht kunnen. "En na een half uurtje wordt het erg koud in de auto."

Te duurEn ja, natuurlijk ergert hij zich aan de lange wachttijden. Die worden deels veroorzaakt door de toename van het aantal taxichauffeurs in Rotterdam. Maar het komt natuurlijk ook doordat relatief weinig mensen een taxi pakken.

"Eerlijk is eerlijk. De taxi is in Nederland te duur. Een rit naar Antwerpen kost 220 euro. Vanuit Antwerpen hiernaartoe is het 140 euro! En toch verdienen onze Belgische collega's meer omdat daar meer mensen de taxi nemen. Maar wij bepalen de prijzen niet, dat doen ze in Den Haag."

Nu hij sinds kort een nieuw voertuig heeft - tot voor kort reed hij in een oude Mercedes - hoopt Karim iets meer belritten te krijgen. Om het busje te kunnen kopen, moest hij geld lenen van zijn moeder. "Ik kon niet anders om te kunnen blijven werken. Klanten verwachten nu een luxe auto. Met een oude auto sta je bovendien wekelijks in de garage."

Geduld en mazzelSinds hij in zijn nieuwe Mercedes Viano rijdt, krijgt hij ook opdrachten van een bedrijf dat VIP-vervoer verzorgt. Vandaag gebeurt dat drie keer. De eerste belrit 's morgens om 11.34 uur is van hotel Manhattan naar de Erasmus Universiteit. Later in de middag haalt hij de klant daar weer op. Deze twee ritjes leveren, inclusief fooi, zo'n 40 euro op. Tussendoor rijdt de ondernemer voor 13 euro van CS naar Crooswijk.

's Avonds is er weer een belrit, deze keer van Rotterdam Airport naar hotel Holiday Inn Express. Om half tien 's avonds houdt Karim het voor gezien. Hij gaat naar huis met zo'n 100 euro. "Dat is redelijk, vooral nu er zo weinig werk is. Ik klaag niet, iedereen heeft er last van."

Het werk van een taxichauffeur bestaat tegenwoordig vooral uit wachten, héél lang wachten. "Je moet veel geduld hebben, én mazzel. Als de markt toen net zo slecht was als nu, zou ik het nooit hebben gedaan. Maar op mijn leeftijd krijg ik nergens anders werk, en ik moet toch voor mijn kinderen zorgen."