Stripwinkel Bul Super viert 40-jarig jubileum

"Mijn klasgenoten kregen allemaal suffe banen, ik had hier mijn eigen winkel. Dat is toch geweldig?''

Peter Ottens (62) is naar eigen zeggen een 'drop out' - hij maakte zijn middelbare school niet af en volgde geen enkele studie. Toch heeft hij 'het mooiste vak ter wereld'.

Ottens zit achter de toonbank van zijn winkel en komt er nauwelijks achter vandaan. In de Breestraat passeert het verkeer, gesprekken van voorbijgangers komen in flarden door de open deur naar binnen. ,,Het stripverhaal wordt niet voor niets de negende kunst genoemd'', mijmert de winkelier. ,,Al heb ik nooit geweten wat die andere acht zijn. Het mooie van de strip is dat tekst en beeld elkaar perfect aanvullen. Dat is gewoon de toegevoegde waarde.'' Zo kan hij nog wel een tijdje doorgaan, gevraagd of ongevraagd. Met of zonder sigaartje, net hoe zijn pet staat.

Guus Slim,,Dit is een snoepwinkel'', zegt Ottens. ,,Ik heb hier vijftigduizend interessante verhalen staan. Er is altijd iets om te lezen, iets om over te praten.'' Neem het heertje dat komt informeren naar de heruitgaven van Guus Slim. Eerst bezweert de man: ,,Ik wil alleen de prijs weten.'' Ottens zegt niet veel en toont de albums. ,,Jammer dat Tillieux een kettingroker was, anders had 'ie er veel meer getekend'', verklaart de klant spijtig. Reactie van Ottens: ,,Dat komt omdat hij alleen maar zat te tekenen, statisch. Het kan nog erger. Peyo heeft zich doodgedronken.''

Het heertje vertrekt met een album onder de arm, met de opmerking: ,,Die ga ik direct uitlezen.'' Ottens duwt de Guus Slim-boeken terug in het gelid en deelt mee: ,,Dat waren verbazend goede strips. Goede tekeningen, goed gedocumenteerd. Auto's, vliegtuigen. Daaraan kun je een goede tekenaar herkennen.''

Daar verschijnt een oudere dame die de winkel binnendrentelt en zonder veel omhaal begint over haar schoonzoon, die liefhebber van Suske en Wiske is. Ze zoekt een speciale uitgave, maar weet er het fijne niet van. ,,Ik heb er helemaal geen verstand van'', klinkt het. En: ,,Hij is al vijfenveertig.'' Ottens stelt haar gerust. ,,Dat geeft niet, er komen hier mensen van tachtig.'' Hij raadt het album De bollebozen aan, de speciale uitgave heeft hij niet. ,,Is dit iets voor een man van vijfenveertig?'', aarzelt de vrouw. ,,Dat ik niet voor schut sta met Sinterklaas?'' Bij het afrekenen laat ze nog weten: ,,Hij vindt lezen leuk.'' Ottens speelt wat met zijn sigaartje.

ZeldzaamPeter Ottens weet het: zijn winkel staat onder stripverzamelaars niet direct bekend als goedkoop. ,,Ik heb altijd topmateriaal, geen beschadigde plakbandboeken'', luidt zijn verklaring. ,,Je moet een zekere zakelijkheid hebben om een winkel te runnen, maar niet meer dan strikt noodzakelijk. Het is niet zo dat je de rijkdom binnenvaart. Je moet een verdomde stapel verkopen, wil je er wat aan overhouden.''

Zeldzame, meestal oudere strips brengen weliswaar aardig wat op tegenwoordig, maar je moet er veel moeite voor doen om ze te bemachtigen. Ottens onderhoudt contact met verzamelaars, struint beurzen af en krijgt strips aangeboden.

Er komt een zekere verzamelwoede bij kijken, erkent hij. ,,Je wilt het toch compleet aanbieden. Ik heb geen lijstjes, maar ik wil het wel gewoon hebben. Omdat je anders niet compleet bent.'' Na het wegsturen van een jongeman, die een tas met strips wil laten taxeren, legt hij uit: ,,Na 44 jaar inkopen weet ik dat de zeldzame er nooit spontaan tussen zitten. Daarom zijn ze zeldzaam.''

Ottens verblikt of verbloost niet, wanneer een vrouw met tienerzoon zonder iets te kopen een rondje door de winkel maakt. ,,Hij wil striptekenaar worden'', meldt de vrouw. Tegen haar zoon: ,,Nu weet je wat je kunt vragen.''

LeestafelEen dame legt een stapeltje stripboeken op de toonbank, met de woorden: ,,Ik heb wat oude strips, maar ze zijn ook echt oud. Ik heb begrepen dat er geen belangstelling voor is.'' Dat blijkt te kloppen. Het stapeltje blijft achter bij Bul Super, om een keertje weg te geven. ,,Ach, ze komen weleens voor een loterij of de rugbyclub'', zegt Ottens met een ingehouden zucht. ,,Of voor de leestafel in het ziekenhuis, weet ik het.''