Nieuws Actueel
Surinaamse singer-songwriter vertrok naar Enschede om muzikale carrière boost te geven
Even was er de twijfel. Wil Jeangu Macrooy de beladen geschiedenis van Suriname wel op deze manier met het grote publiek delen? Het slavernijverleden herschrijven in een lied van slechts drie minuten? "Het voelde als een soort aanklacht", zegt Macrooy over zijn bejubelde debuut Gold. En juist met deze heftige plaat staat de Surinamer nu in de spotlights. Een weloverwogen keuze. De singer-songwriter refereert aan een quote van zijn grote voorbeeld Nina Simone. "Het is de plicht van een artiest om via zijn muziek weer te geven wat er in de wereld aan de hand is."
Een wereld waarin Macrooy zich af en toe een buitenstaander voelt. "Ik vond mijn komst naar Nederland wel confronterend", klinkt het openhartig. In 2014 verlaat Macrooy thuishaven Paramaribo om zijn muzikale carrière een boost te geven.
SoulfolkDe singer-songwriter denkt niet in hokjes, maar als hij zijn muziek omschrijft kiest hij toch voor soulfolk. "Dat klinkt wel lekker." Zijn muziek is eerlijk, rauw en vol emotie. Zijn donkere stem eigenaardig en herkenbaar. Macrooy wordt in één adem genoemd met soulzanger Michael Kiwanuka en Jake Isaac, is verkozen tot 3FM Serious Talent en staat Koningsnacht in het voorprogramma van Caro Emerald.
‘Best heftig’Het gaat Macrooy hier voor de wind. Zijn muziek is 'best heftig', maar de lange twintiger blijkt een vrolijke, optimistische gozer. Een excentriekeling, vandaag gekleed in een opvallende gele broek en geruite blouse. In zijn oor een subtiel zwart oorknopje. Hij vormt een mooi, kleurrijk geheel met de rode bank in Hengelo waarop hij zijn verhaal doet.
Enschede was eerste keus Het was meteen raak toen Jeangu op zijn dertiende een gitaar kreeg van zijn ouders. "Ma, ik wil muzikant worden, riep ik toen al." De tiener schrijft nummers en vormt met tweelingbroer Xillan een succesvol popduo in Suriname. "We werden wel eens op straat herkend." Maar de ambitieuze Jeangu wil meer. Hij kan in Suriname niet verder als singer-songwriter op het conservatorium, struint het internet af naar nieuwe kansen en stuit op ArtEZ conservatorium in Enschede. "Die stad was echt mijn eerste keus, maar ik kon op de kaart niet zien dat het zo ver van Amsterdam was", zegt hij lachend. Van de keuze heeft hij geen spijt. "Het is hier gemoedelijk, net als in Paramaribo."
Bizarre vragen Wat vond Macrooy dan zo confronterend toen hij naar Nederland kwam? Hij zoekt de juiste woorden en vertelt over Gold. Over hoe hij zich verwonderde over de Nederlandse rijkdom, de onwetendheid over het slavernijverleden en bizarre vragen die hij kreeg. "Mensen vragen me zelfs wel eens hoe het kan dat mijn Nederlands zo goed is..."
Gelijke kansen En de Surinamer vindt het raar dat hij nu niet dezelfde kansen heeft als Nederlandse studenten. "Ik heb geen recht op een lening of OV-kaart." Macrooy begrijpt dat er regels moeten zijn, ook voor internationale studenten, maar zou het graag anders zien. "Dat jonge mensen uit een ex-kolonie ook de gelegenheid krijgen zich vrijer te ontwikkelen."Macrooy is allesbehalve een pessimist, hij ziet talrijke kansen voor zijn vaderland. Of hij ooit terug wil? "Ik bouw hier nu een carrière op, maar wil wel terug naar Suriname om andere artiesten te helpen. Er is zoveel talent daar."
‘Dit is nog maar het begin’Maar eerst zijn eigen carrière. "Heb je de cover van mijn ep gezien", vraagt Macrooy nieuwsgierig. Hij doelt op de prachtige, zelfgemaakte houtskooltekening. Het is als een schilderij dat nog niet af is. "En dat is bewust. Ik zit nu in het tweede jaar van het conservatorium, dit is nog maar het begin. Een introductie van Jeangu Macrooy."
Foto's: Emiel Muijderman
