Theater leiden met passie

Ze is zakelijk, maar anders dan haar vader. Impresariaten noemen hem soms 'een ouwe brombeer'. Valerie Lievens lacht; ze noemt zichzelf 'vriendelijker'. Maar het doel is hetzelfde.

Frans Lievens, stammend uit een familie met een duidelijke handelsgeest en vooral groot geworden in de horeca, stapte zo'n vijftien jaar geleden een nieuwe wereld in, die van het theater. "Aanvankelijk benaderde ik alles puur zakelijk, maar de theaterwereld en die hele cultuur eromheen nam me steeds nadrukkelijker in beslag. Ik zal - dat geef ik toe - nooit zo'n pure cultuurridder worden, maar het is wel een machtig mooie wereld. Geen dag is hetzelfde. We doen sinds een paar jaar ook de theaters in Goes en Middelburg. Ik kan alleen maar zeggen dat het iets magisch heeft."

Valerie studeerde cultureel maatschappelijke vorming in Eindhoven. Daarna ontdekte ze de wereld, ging naar Australië, Bali en Nieuw-Zeeland, maar zwichtte uiteindelijk voor het aanbod van vader Frans om in het Scheldetheater te komen werken. "Inboeken, kaartverkoop, arrangementen regelen en nu ook programmeren voor alle drie de grote Zeeuwse theaters en dus intensief overleg met de impresariaten. Ik heb het allemaal geleerd. En nu is het tijd voor een stapje hoger." Niet dat vader Frans helemaal uit beeld verdwijnt. Hij blijft immers directeur van de Schouwburg in Middelburg en De Mythe in Goes. Maar Valerie zwaait wel de scepter over het Scheldetheater.

Eigen karakterDie drie Zeeuwse theaters hebben ieder hun eigen karakter. In het Scheldetheater staan vooral de grote producties, veel gerenommeerde cabaretiers en Vlaamse artiesten. Valerie: "Dat sluit helemaal aan bij het Bourgondische van de grensstreek. Maar ook voor goed toneel is ruimte. Dat beseft nog niet iedereen. Daar ga ik dus aan werken." De schouwburg in Middelburg biedt veel toneel, ook experimenteel. En De Mythe in Goes is vooral een podium voor amateurtoneel en populaire genres.

Haar vader knikt goedkeurend als zijn dochter zegt: "Het theater moet een warm bad zijn. Voor in de eerste plaats het publiek natuurlijk, maar ook voor de artiesten, de technici en alles daaromheen. Vooral de artiesten stellen dat enorm op prijs. We proberen ze zoveel mogelijk in de watten te leggen. Daar ga ik nog meer aandacht aan besteden. Maar verder ga ik de aanpak van m'n vader niet al te rigoreus veranderen."

Ze roemt het team waarmee ze het Scheldetheater runt. "We zijn in totaal met z'n zessen, maar het zijn stuk voor stuk mensen met hart voor het theater. Ze zijn bereid zich dagelijks van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, tot ver na de voorstellingen in te zetten. Zonder hen zou ik het nooit kunnen bolwerken."