Topvrouw tussen Argentijnse macho's

Een kwart van de managers in Argentinië is vrouw, waarmee het Zuid-Amerikaanse land het beste van de regio scoort. Onlangs werd Isela Costantini benoemd tot baas van de nationale luchtvaartmaatschappij. Toch blijkt de machocultuur voor veel jonge vrouwen nog een obstakel om carrière te maken.

Laura Belli (35), wetenschappelijk onderzoeker en medisch ethicus

"Costantini is een rolmodel en dat is belangrijk, maar om nou te zeggen dat het allemaal zo goed geregeld is voor vrouwen: nee. Macho's genoeg in Argentinië en die cultuur belemmert vrouwen al op jonge leeftijd om in kansen te denken.

Ik herinner me mijn hoogleraar op de universiteit nog, die me tijdens een examen vroeg hoe oud ik was. 'Eenentwintig', antwoordde ik, waarop hij zei: 'Dan ben je nog te jong om serieus examen te komen doen, meisje.' Mijn mond viel open: de overgrote meerderheid van mijn klasgenoten bestond uit meiden. Maar de aandacht ging toch vooral uit naar de jongens.

KinderopvangIk zie het ook in mijn werk als ethicus in het ziekenhuis: de meerderheid van de artsen is tegenwoordig vrouw, maar wie zitten er in het bestuur? Precies, alleen maar mannen. Costantini en de andere vrouwelijke directeuren werken bij internationale bedrijven, daar zijn de secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals kinderopvang, heel goed geregeld. Dat helpt om fulltime aan de slag te blijven als jonge vrouw met kinderen.

Gek genoeg zijn het juist de hoogopgeleide, goed verdienende stellen die traditionele rolpatronen aannemen. De man werkt en de vrouw zorgt voor de kinderen.

Juist in de lagere klassen zie je meer gelijkwaardigheid: uit noodzaak werken die vrouwen fulltime."

Florencia Desimone (34), marketinganalist bij een farmaceutisch bedrijf

"Of ik weleens een opmerking naar mijn hoofd krijg? Natuurlijk. Dat gaat altijd subtiel, zo van: 'Goh wat zie je er leuk uit vandaag met die jurk.' Of mijn favoriet: 'Ben je afgevallen?' Je leert ermee omgaan. Ik kan me er niet heel erg aan storen. Het is aan het veranderen, ik zie mannen van mijn generatie dat minder doen.

Ik begon onderaan bij dit bedrijf en vervulde twee parttime functies. Ik heb me echt moeten bewijzen en ik doe dat nog steeds. Ik stuur mijn chef elk jaar een overzicht van de dingen die ik het afgelopen jaar heb bereikt voor het bedrijf en waar het wat mij betreft beter kan. Dat is assertief, maar ik merk ook dat managers dat juist waarderen.

UitdagingMijn chef is een man en hij is relaxed en staat open voor verandering, steunt nieuwe ideeën en geeft me goede feedback. Maar als je me vraagt of ik op zijn stoel wil zitten? Ik denk het niet.

Het succes van de Argentijnse topvrouwen zit hem volgens mij in een aantal unieke kwaliteiten: we zijn informeel, kunnen gezien de wispelturige economische geschiedenis goed omgaan met snel veranderende omstandigheden. De uitdaging is de beloning. Vrouwen krijgen in Argentinië minder snel loonsverhoging dan mannen en verdienen gemiddeld twintig procent minder in dezelfde functie. We zijn verder dan twintig jaar geleden, maar ondanks Costantini zijn we er nog lang niet."