UNILEVER sluit na 60 jaar ontwikkelcentrum Vlaardingen

,,Ik ben blij dat ik nog een baan heb'', verzucht een werknemer voor de entree van het Unilever-pand. Snel rookt hij verder, hij heeft al te veel gezegd. Met media praten is immers verboden. Orders van de baas, zegt hij. Het kan hem zijn baan alsnog kosten.

Alle 750 werknemers moesten woensdagmorgen verplicht naar het gebouw aan de Olivier van Noortlaan komen - óók de vakantiegangers. Ze arriveerden met lood in de schoenen, ze vermoedden wéér een reorganisatie bij het levensmiddelenconcern.

De mededeling dat 'Vlaardingen' helemaal sluit komt als een donderslag bij heldere hemel. Binnen de kantoormuren lopen de emoties dan ook hoog op. Weliswaar gaan hierdoor geen werkplekken verloren, maar het nieuws komt aan. De banen verhuizen naar Wageningen, Rotterdam en de Engelse plaatsen Liverpool en Bedford. Wie bij Unilever wil blijven werken, moet mee.

,,Dat kun je toch niet vragen van je werknemers?'' zegt FNV-bestuurder Marjolein Dubbelaar. De verontwaardiging is groot bij de vakbondsvrouw. ,,Ik kreeg in 10 minuten telefonisch uitleg van Unilever. Een kille en onnavolgbare rekensom gepresenteerd over vergaande plannen van deze multinational. Maar het gaat hier wél over mensen met gezinnen en verantwoordelijkheden.''

Het personeel zoekt buiten steun bij elkaar. Een enkeling slaat de arm om een collega. ,,Binnen wordt veel gehuild'', vertelt een oudgediende die met een sigaret in de hand alleen op een bankje het nieuws laat bezinken. Boven haar wapperen de vlaggen die het bedrijf speciaal voor het 60-jarig jubileum van de afdeling Research & Development in Vlaardingen heeft laten maken. Onbedoeld symbolisch: ze rafelen al.

De laborante begon in 1970 bij het bedrijf. ,,Toen we de grafieken nog met potloden op millimeterpapier tekenden.'' De vrouw - ook zij durft niet met haar naam in de krant - was trots bij de bedenkers van de Sunlight-zeep, Jif en Cup-a-Soup te werken. ,,Een begrip.''

Maar de levensmiddelenindustrie is keihard, merkt zij op. ,,Als wij niet reorganiseren, dan is een concurrent ons te slim af. Zo gaat dat al jaren.''

Unilever heeft nu zes grote onderzoekscentra verspreid over de wereld en ook nog een aantal kleinere bij de fabrieken. Drie daarvan voegt het concern samen in één groot, nieuw laboratorium in Wageningen.

Behalve Vlaardingen heft het voedingsmiddelenbedrijf ook de researchafdelingen in het Duitse Heilbronn en het Poolse Poznan op. Het personeel krijgt de komende maanden de tijd om te beslissen of het meeverhuist of dat het gebruik maakt van een regeling.

Wetenschappers werkten in Vlaardingen aan tal van bekende producten. Zo bedachten zij onder meer een magere mayonaise van Calvé, de Bertolli Melange en Knorr Authentieke Vleesjus. Ook stond het personeel in de stad aan de Nieuwe Maas aan de wieg van het zogeheten cool blending, een 'technologische doorbraak' die het de productie van zeer magere margarines mogelijk maakt.

De werknemers voor de poort halen nu vooral herinneringen op aan de altijd gezellige kerstborrel. ,,Die maken we hier in ieder geval allemaal nog één keer mee.'' Het voorstel om nu alvast een voorschotje op dat feest te nemen in het café, krijgt weerklank. ,,Het is al half één geweest.'' Het sociaal plan voor het personeel dat niet met zijn baan mee wil of mee kan verhuizen, moet het bedrijf nog opstellen. Er is daarover nog geen overleg geweest met de vakbonden. ,,We hebben nog de tijd tot half 2019'', stelt woordvoerster Fleur van Bruggen van Unilever.

De laboratoriumwerkneemster op het bankje is er al uit. ,,Ik zou naar Engeland moeten, terwijl ik hartstikke honkvast ben. Ik ben 62. Het is mooi geweest. Eerlijk gezegd ben ik opgelucht.''