V&D: Was de keuze voor Kahn verstandig?

Een broodjeaapverhaal is - vrij vertaald - een gruwelijk onzinverhaal dat inspeelt op de latente angstgevoelens van goedgelovige mensen. Vrijdag noemde de flamboyante ondernemer Roland Kahn het gerucht dat hij op V&D aasde een broodjeaapverhaal. Een dag later bleek hij de enige kandidaat van de curatoren te zijn, schrijft De Volkskrant.

Of de keuze van de curatoren voor Kahn verstandig was, zal moeten blijken. Hij geldt als een nogal ongeleid projectiel, die over alles en iedereen een mening heeft en die ook graag ongezouten uit. Hij werd drie keer van school gestuurd, begon als hulpje in de Bijenkorf en opende in 1976 zijn eerste eigen winkel aan de Nieuwendijk in Amsterdam onder de naam Privé. In die tijd was Salty Dog in de VS mateloos populair als kledingwinkel voor tieners. In 1979 kopieerde hij dat concept met de lancering van zijn eigen keten Cool Cat - gericht op tieners die zelf wilden kiezen wat ze droegen.

Inmiddels heeft hij met America Today ook een keten voor jeans, met M&S Mode een keten voor vrouwen met een 'maatje meer', en daar kwam het noodlijdende lingeriemerk Sapph bij, 'gekocht uit pure geiligheid' - Kahn provoceert graag. Politici kunnen er niets van, Roemer zou een ramp zijn voor het land en Ploumen is een linkse kutminister. Hij smijt met ondernemersslogans zoals Cruijff met voetbalwijsheden: 'People don't do what you expect but what you inspect' (Mensen doen niet wat je verwacht maar wat je controleert). 'Ik ben gek op geld, omdat het een gereedschap is voor succes.' 'Dingen goed doen is dingen simpel doen!' 'Door pijn kun je groeien.'

Op de nichemarkten doet hij het aardig. De winst in 2014 was echter niet meer dan 4 miljoen euro. Of hij de ideale man is om samen met Jumbo-familie Van Eerd het warenhuisconcern uit het slop te trekken, is nogal twijfelachtig. Er is immers niets bekend van een strategische visie, een doortimmerd businessplan en voldoende financiële draagkracht voor investeringen, die uitzicht bieden op een winstgevende exploitatie op lange termijn. Kahn weet steeds iedereen te paaien met beloften zo veel mogelijk banen te behouden en zo weinig mogelijk vestigingen te sluiten. Daarnaast denken de vakbonden (hij zat in de werkgeversdelegatie voor de winkelcao) en de politiek nog enige vat op hem te hebben.