Van pony's en geiten naar topondernemer

Als Karin de Groot (46) wakker wordt, doet ze altijd hetzelfde: kijkcijfers kijken. Elke dag, ook op vakantie. De directeur van productiebedrijf IDTV moet er zelf hard van lachen. "Verschrikkelijk hè? Het is een verslaving. Ik weet van alle programma's wat ze scoren."

Alles hangt af van de kijkcijfers. "Die zijn nogal hard en zichtbaar," zegt De Groot. "Het is een afrekenmodel, waar je niet altijd invloed op hebt. Daar krijg je echt wel buikpijn van. Mensen hebben met hart en ziel aan iets gewerkt en dan mislukt het. Dan moet je bellen: sorry, dit wordt hem niet."

Ze heeft wel programma's van het scherm moeten halen. Niet bij IDTV, maar wel bij haar vorige werkgevers: Endemol en Net5. "Peter-Jan Rens Late Night, dat was echt de grootste mislukking ever. Iedereen vergeet dat en dan wordt het opeens een goed verhaal op verjaardagen. Maar het was afschuwelijk."

OntslagenOver falen gesproken: "Als je wordt ontslagen, voelt dat ook niet lekker."

Het overkwam De Groot in 2010 als zendermanager bij Net5, onderdeel van SBS Broadcasting. Ze vond dat ze net lekker bezig was: in een vechtmarkt hield ze de zender met een krimpend budget op peil. De directie zag het anders. Die wilde groter en platter met programma's als Secret Story over jonge mensen met een geheim, die bij elkaar in één huis zaten. Ze gingen, zoals dat zo mooi heet, in goed wederzijds overleg uit elkaar.

Opgeruimd: "Ik was alleen zelf niet bij dat overleg aanwezig. Op maandag had ik een aanvaring met de directeur over een programma dat hij buiten mij om van de zender had gehaald. Op donderdag hadden we een gesprek. Dat was gewoon: pak je spullen, met jou ga ik niet meer in discussie."

Dan sla je de volgende dag De Telegraaf open en zie je op pagina 2 een grote foto van jezelf met daaronder: bij SBS rolt de eerste kop. "Ik was nog in shock. Het kon toch niet de bedoeling zijn dat je na twintig jaar heel hard werken thuis komt te zitten? Ik ben kostwinner. Dan denk je: hoe moet het met de kinderen? Ik heb de krant dichtgevouwen en zei tegen mijn man: vandaag ga ik ze dus maar even niet naar school brengen. Iedereen belt, er worden bloemen gebracht. Je beleeft je eigen begrafenis."

Goede ervaringEen louterende ervaring. Ze kan het iedere manager aanraden.

De Groot: "Dan weet je hoe het voelt om naar huis te gaan en je kinderen uit te moeten leggen waarom je zo vroeg bent. Ik heb als leidinggevende bij Endemol twee keer een reorganisatie gedaan. Ik heb daar geen moeite mee als het bedrijf er gezond mee wordt, maar je moet je goed realiseren dat degene die ontslaat niet het slachtoffer is. Dat is degene die wordt ontslagen, ook als hij niet goed functioneerde."

Producent bij CliniclownsZe begon een handeltje in zelfgemaakte tafellakens en oude caravans, deed adviesklussen en meldde zich als producent bij Cliniclowns. Niet in staat stil te zitten, niet in staat te genieten. Slechts bezig met de vraag: hoe vind ik weer een baan die bij me past? Na een jaar belde IDTV.

Nu zit ze in Amsterdam-Noord, op de punt van het monumentale havengebouw Kraanspoor, met majestueus uitzicht over het IJ. Hip en happening. Een magneet voor makers. Documentaires, drama, televisie en evenementen ineen. Programma's als Wie is de mol?, Campinglife, De Rijdende Rechter, Bed & Breakfast en CupCakeCup.

Open inrichting"We zijn ook behoorlijk actief in de stad," zegt ze. "We hebben de Koningsvaart geproduceerd en elk jaar met oud en nieuw het vuurwerk. We doen het 5 meiconcert en de Dodenherdenking. Ik heb ook een tijdje in een werkgroep gezeten om ervoor te zorgen dat Noord profiteert van het feit dat zo veel bedrijven hiernaartoe gaan. Noord doet veel voor ons, wat doen wij Noord?"

Zelf groeide ze op in Boerdonk, een vlek van vijfhonderd inwoners in Brabant. Een topjeugd: pony's en geiten, altijd buiten. Naar school in Veghel, studeren in Tilburg, steeds een beetje groter. Op haar 23ste vertrok ze naar Amsterdam om er nooit meer weg te gaan. "De stad heeft alles," zegt ze. "Fietsen over de grachten, overal naartoe kunnen."

Even is het stil. Dan: "En verder is het natuurlijk een open inrichting. Maar het genot is nog altijd groter dan de irritatie."

JournalistiekTegen de zin van haar vader, zelf begonnen als rayonmanager en geëindigd als directeur van een schoonmaakbedrijf, koos ze voor de journalistiek. De school in Tilburg, die was voor geitenwollensokken. Waarom geen studie met toekomst? De hotelschool, zoals haar broer?

De Groot: "Als er iets goeds gebeurt, heb ik nog steeds de neiging om hem op te bellen en te zeggen: zie je wel!"

Hoe ging dat destijds op de School voor Journalistiek? Serieuze journalistiek, dat was het NOS Journaal. Maar De Groot ging liever stage lopen bij de 5 Uur Show, het dagelijkse babbelprogramma van Viola Holt en Catherine Keyl uit de stal van entertainmentfabriek Endemol. Dat werd ruzie.

"Het was ze op school te commercieel," zegt ze. "Maar ik was gewoon meer van het lichtere genre. En ik dacht: dat programma maakt wel de Golfoorlog toegankelijk voor mensen die 's avonds niet naar het journaal zitten te kijken. Bij de NOS mocht je ANP-berichtjes bewerken. Ik mocht boeken lezen, naar voorstellingen gaan, onderwerpen verzinnen en daarover mee vergaderen. Het was de hemel die openging."

Op haar 24ste was ze eindredacteur. De commerciële televisie stond aan het begin van een razendsnelle opmars. Ze was jong, werkte hard en leerde snel. "Ik vind mijzelf een enorm zondagskind," zegt ze. "Ik zat voortdurend op de goede plek op het juiste moment en dat ging maar door."

Peter R. de VriesZe werkte met mannen als John de Mol en Peter R. de Vries. Mannen, die weinig ruimte lieten voor communicatie, die alles opzijzetten voor hun werk en dat ook verwachtten van de mensen om hen heen.

De Groot: "Ik weet dat de meningen verdeeld zijn, maar ik heb veel bewondering voor Peter. Een ingewikkelde man. Als hij vindt dat hij gelijk heeft, valt er nauwelijks met hem te praten. Fascinerend. Toen ik wegging bij Endemol kreeg ik van hem een brief: je bent een van de weinige mensen met wie ik nooit ruzie kreeg, omdat wat je zei altijd hout sneed."

Ze was, zegt ze, zich er altijd van bewust dat ze met goede argumenten moest komen en de emotie beter thuis kon laten. "Net als bij John de Mol. Je leert van dat soort mensen, zonder zelf zo te willen zijn. John kon heel boos worden. Dan dacht ik: daar gaan mensen echt niet harder van lopen."

De Groot: "Ik zei hier laatst: zal ik gaan schreeuwen, misschien dat het helpt. Maar ik schreeuw ook zo min mogelijk tegen mijn kinderen. Als ik het wel doe, voelt het als incompetentie."

Het succesnummer van de journalistenschool. Verontwaardigd: "Ze hebben me nooit voor een gastcollege gevraagd."

Het leidinggeven ligt haar. "Ik ben van nature iemand die dat snel naar zich toe trekt, ook binnen de vriendenkring of het gezin. Ik hoef nooit te zeggen: ik ben de baas. Ik hoef er weinig voor te doen om overwicht te krijgen."

CommercieelBij IDTV werd ze binnen drie maanden directeur, na het vertrek van voorganger Shula Rijxman. De Groot: "Op de vraag van het moederbedrijf All3media of ik ambitie had, zei ik ja. Zo gaat dat in mijn carrière. Voor de mensen om mij heen was het ook niet heel gek dat ik op die stoel ging zitten."

Ze hangt de theorie aan dat 'een creatief bedrijf door een creatief moet worden geleid'. Geen geldgedreven oplossingen om de smalle marges zo groot mogelijk te houden. "Maar," zegt ze. "Ik ben niet alléén maker, ik ben ook commercieel. Ik hou altijd in mijn achterhoofd dat we winst moeten maken."

Spontaan: "Ik vind dat vrouwen zelf verantwoordelijk zijn voor hun carrière. Heel veel vrouwen maken een keuze op het moment dat er kinderen komen: ze blijven thuis of gaan twee dagen in de week werken. Dat is niet goed of fout, maar heeft wel consequenties. Als er wordt geklaagd dat er zo weinig vrouwen aan de top zitten, denk ik: ja, maar ik werk gewoon fulltime."

Haar kinderen vinden het wel 'gaaf', een moeder die Wie is de mol? maakt. Hebben ze wat te vertellen op school. Hard werken? "Mijn vader miste ook veel van onze opvoeding," zegt ze. "Maar hem heb ik niet gemist. Dat is het gekke. In mijn hoofd en mijn hart was hij er altijd."