Van sterke arm tot vakantiepark

"Bij de politie deed ik vooral straatwerk. Dat beviel prima, maar na achttien jaar wilde ik iets anders. Misschien het buitenland? We kwamen vaak in Zweden. De kinderen genoten er van het buitenleven tijdens onze vakanties. Ze hadden ook de leeftijd waarop ze zich nog makkelijk konden aanpassen. In november 2007 stapten we op het vliegtuig om de locaties te bekijken die we van een Zweeds bemiddelingsbureau hadden gekregen. ‘Als je het in november mooi vindt in Zweden, vind je het in alle seizoenen mooi,’ zeiden ze. En wij vonden het mooi. In december hebben we de knoop doorgehakt en sinds juni 2008 wonen we in een dorpje in midden-Zweden waar we een vakantiepark hebben.’’

Lapland"Ons vakantiepark, Kallsedets Fjälcenter, is de laatste officiële stop voor Lapland. We ontvangen bijna het hele jaar door gasten die met een camper rondtrekken of op doorreis zijn. Zij doen hier hun laatste inkopen en gooien hun tank vol. Behalve voor levensmiddelen kunnen mensen bij ons terecht voor het versturen en ophalen van pakketjes. Verder doen wij dienst als apotheek en hebben we een bescheiden bibliotheek. We spreken inmiddels alle vier goed Zweeds, maar thuis is de voertaal gewoon Nederlands. In het dorp wonen, behalve wij, nog twee mensen. De andere woningen zijn van Noren die ze gebruiken als vakantiehuis. Alle voorzieningen liggen in een ander dorp, anderhalf uur rijden."

StilteDe kinderen zitten op het vervolgonderwijs. De één woont nog thuis en wordt gehaald en gebracht met de schoolbus, de ander komt in de weekenden naar huis. De meiden voelen zich thuis in Zweden, zij willen echt niet terug naar Nederland. We wonen achteraf, in de bergen. Hulp moet van ver komen. Gelukkig is Jörgen handig en doen we veel zelf. De cultuurverschillen met de Zweden zijn wel groot. Ze zijn indirect, mijden conflicten en worden de Italianen van het noorden genoemd vanwege hun ontspannen levenshouding. Het zijn echte levensgenieters. Het contact met hen is goed, maar oppervlakkig. De levenskwaliteit is hier hoog. De vrijheid, de mooie omgeving, daar genieten we enorm van. Je kunt uren lopen met de honden zonder iemand tegen te komen. En je hoort hier nog echt de stilte.’’