Van Wijhe verf bestaat 100 jaar; familiebedrijf met liefde voor de zaak en elkaar

Hoewel, het is ook bijzonder. Bij Van Wijhe staat de vierde generatie aan het roer: Marlies van Wijhe. "Dat hoor je niet vaak meer. Het was ook nooit mijn droom om het bedrijf van mijn vader over te nemen, maar spijt heb ik er nooit van gehad", vertelt Marlies Van Wijhe in haar kantoor in het hoofdkantoor aan de Russenweg.

‘In het diepe gegooid’Haar vader Dick (79) is ook aangeschoven. Hij is nog wekelijks op kantoor. Als adviserend commissaris geeft hij zijn mening over het strategisch beleid van de zaak, operationeel houdt hij zich afzijdig. "Ik heb Marlies altijd vrijgelaten, in het diepe gegooid als het ware." Marlies: "Ik voelde mij net na de overname in 2000 een eerstejaarsstudent op kamers. Daar zat ik dan in mijn kantoor. En nu? Maar het ging gauw vanzelf. Missers heb ik zeker gemaakt. Dat is niet leuk, maar het is wel de beste leerschool geweest."

Zakenvrouw van 2010Van Wijhe, uitgeroepen tot zakenvrouw van 2010, weet van aanpakken. Dat is te zien aan de miljoenenomzet van het bedrijf. Van Wijhe Verf B.V. is met het merk Wijzonol de grootste zelfstandige producent van bouwverven in Nederland.

OorlogHet begon allemaal in 1916, midden in de Eerste Wereldoorlog. D.H. van Wijhe en D. Vermeulen begonnen samen een groothandel in drogerijen en verfwaren onder de naam Fa. Van Wijhe en Vermeulen. Ze handelden in specerijen, ruwe chemicaliën, bakkerij- grondstoffen, eau de cologne, lijnolie, standolie en teerproducten. Zij leverden in die tijd loodwit aan schilders die zelf hun verf bereidden. Later werd het assortiment ook aangevuld met kant-en-klare verven. Pas na de oorlog werd Van Wijhe een echte verffabriek, gevestigd in het Huis met de Hoofden in Zwolle.

Eén-pot-systeem beitsverfIn de jaren vijftig kwam de doorbraak van het Zwolse familiebedrijf. "We kwamen op de markt", vertelt Dick van Wijhe. In de jaren zestig moest er een uitvinding komen om het succes voort te zetten, dat werd het één-pot-systeem beitsverf. "Het moest allemaal met een rotgang op de kozijnen kunnen. We werden een hype in Nederland, wat een mazzel dat ik toen net het bedrijf in kwam. Het was geweldig, een achtbaan. Wij kwamen als derde partij op de markt in die tijd, maar in Zwolle alleen al hadden wij een marktaandeel van 80 procent."

Emotionele beslissing Toen Van Wijhe in 1964 uit militaire dienst kwam, was het tijd te beslissen of hij het bedrijf wilde overnemen van zijn vader. "Wij hebben geen grote familie, met tientallen neefjes of nichtjes om uit te kiezen als opvolger. Dus ik stond voor de keus: ja of nee." Hij maakte een emotionele beslissing en koos ervoor zijn vader op te volgen.

‘Wat doen we met het bedrijf?’Net als Marlies dat jaren later deed. Het was ook nooit haar droom geweest om Van Wijhe over te nemen. Op haar 21e kwam er een keerpunt in haar leven. Vader Dick riep de familie bij elkaar, onder wie Marlies en haar twee jaar jongere zus Marijke. "Wat doen we met het bedrijf? Ik had wat gezondheidsklachten en wilde eigenlijk wel stoppen", vertelt Dick. "En er was een aantal partijen geïnteresseerd in een overname."

Niet nodig Dat konden de zussen niet over hun hart verkrijgen. Ze spraken af dat Marlies het bedrijf 'op termijn' zou overnemen. Zij ging na haar studie eerst vijf jaar bij chemieconcern DSM in Limburg werken, als productmanager. In 1994 kwam ze in het familiebedrijf, als hoofd van de afdeling export en later als algemeen directeur. "Het was een emotionele keuze. Het bedrijf verkopen, leek ons vreselijk. Als het niet nodig is, verkopen we het nooit."’

Vijfde generatie En wellicht hoeft dat ook niet, een vijfde generatie is er al. "Mijn zus Marijke, werkzaam in het bedrijf als designmanager op de afdeling marketing, heeft twee kinderen. Fleur van bijna 16 en Bob, bijna 18. Mijn nichtje heeft wel interesse." Degene die het overneemt, moet aan één motto voldoen, volgens Dick: "Willen, kunnen, doen. Veel mensen willen en kunnen iets wel, maar doen het niet."

VrijheidMet familie werken kan lastig zijn, geeft Marlies toe, maar de voordelen zijn geweldig. "Ik heb als directeur enorm veel vrijheid - wat heerlijk is. Maar 'it's not lonely at the top', want ik heb mijn familie. Het voordeel is dat wij het altijd met elkaar over de zaak kunnen hebben, maar dat is ook het nadeel. We hebben één regel: de zaak gaat altijd voor."

Het bedrijf zit Marlies in het bloed, wat betekent dat er minder tijd is voor een sociaal leven. Een huwelijk of kinderen zijn er niet. "Ik mis dat niet, heb keuzes gemaakt en daar vrede mee."

Apetrots Vader Dick is apetrots op zijn dochter. De twee kijken samen naar de toekomst. De bouw trekt aan, maar in de verfbranche zijn nog ups en downs. "Kunststof kozijnen zijn in opmars, terwijl wij op hout zijn gericht. Daar moeten wij op inspringen." Zorgen zijn er, maar plannen nog veel meer. "Ik zie ons groeien en uitbreiden."Tot de volgende honderd jaar.

Blijven knokken Innovatie is het toverwoord, volgens vader en dochter Van Wijhe. Zonder innovatie is een bedrijf niets waard. "We moeten altijd blijven knokken, vernieuwen."Bijvoorbeeld met een eigen kleurmaaksysteem, gebaseerd op twee basisverven, waarbij je alleen nog een kleur hoeft toe te voegen. Grote voorraden zijn op die manier niet nodig. "Op dat gebied zijn wij wereldwijd nog niet geëvenaard." Soms is Van Wijhe zo vooruitstrevend, dat de uitvinding te vroeg komt. "Duurzame, groene verf hadden wij in de jaren negentig al. Maar dat kwam te snel, het sloeg niet aan. We zetten daar nu weer flink op in."

'Revolutionair' productVan Wijhe heeft een apart bedrijf op het gebied van innovatie. Eind deze maand wordt volgens Marlies van Wijhe een 'revolutionair' product op de markt gebracht, waarop patent is verkregen: de enige dekkende vloercoating met de snelheid van het licht.