Volthenaar gaat met De Avonturier hele wereld over

Zijn mooiste reis ooit was waarschijnlijk die van Alaska naar Vuurland over de Pan American Highway. In 2002 begon Ton Schellings (47) met Astrid, toen zijn vriendin en nu zijn echtgenote én moeder van hun kinderen, in Anchorage aan deze monstertrip. Een ongelofelijk spectaculaire reis, waarbij een afstand van 40.000 kilometer werd afgelegd. Met zeker in Zuid-Amerika ook bloedlinke trajecten door de bergen.

Maar, merkt Schellings op, dergelijke expedities zijn niet altijd even leuk. "Dat hebben we ook gemerkt in Gambia." Met een groep vrienden leverde Schellings vorig maand een touringcar (met hulpmiddelen) af op een school in Gambia. Door de politieke onrust in dat land had vooral de laatste etappe nogal wat voeten in aarde. "Je krijgt onderweg te maken met tegenslagen. Pech? Dat is voor mij alleen een uitdaging. Als het alleen een 'bekend' avontuur is, dat kan niet. Dat het soms tegenzit, dat hoort er gewoon bij." Hij woont nu met zijn gezin in een boerderij in Volthe. Dat is ook de uitvalsbasis van De Avonturier. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in het verzorgen van allerlei uitstapjes met de bus.

Vanaf 1996 runde hij samen met Niels Stijger vier jaar lang Adventure King, een bedrijfje opgericht in hun studententijd. In 2000 scheidden hun wegen zich (op zakelijk gebied): Stijger ging door met Adventure King en Schellings begon met De Avonturier.

De eerste reis was die met zijn toekomstige vrouw door Alaska. Enthousiast vertelt hij over de 'Camel Trophy-achtige taferelen' die ze onderweg meer dan eens meemaakten. Dat die reis gemaakt kon worden, was al opmerkelijk. Want bij de vuurwerkramp in Enschede op 13 mei 2000 raakte ook Schellings' bus, die gestald stond op de Bamshoeve, zwaar beschadigd. Pas twee maanden na de ramp kreeg hij toestemming om zijn bus het gebied uit te slepen.

Zodra zijn kinderen het huis uit zijn, hoopt Schellings weer te kunnen reizen. "Ik wil niet de gehele dag op kantoor zitten. De hts was een goede opleiding en dat is nooit weg. Maar ik heb deze keuze gemaakt en daar ben ik elke dag gelukkig mee. Elke dag is anders. Een chauffeur moet zich ook als een kameleon aan de groep kunnen aanpassen. Als je mij een cadeautje wilt geven, moet je me naar de werkplaats van OAD sturen. Lekker een dagje sleutelen met die jongens."

Ondanks alle ontberingen en de gevaren geniet Schellings van het reizen. "Het onverwachte, de mooie landschappen en de spectaculaire ritten." Maar nog het meest geniet hij van het rijden zelf. "Dat blijft trekken."