Voor superrijke ondernemers is heelal niet meer de limiet

Nog meer miljardairs met een rakethobby: Larry Page en Eric Schmidt van Google en Paul Allen van Microsoft. Nu zoeken ook Mark Zuckerberg (Facebook) en Stephen Hawking (life, the universe and everything) het verderop. Het tweetal heeft met de Russische filantroop en internetmiljardair Joeri Milner een plan ontwikkeld om duizenden kleine satellietrobotjes richting Alpha Centauri te sturen, het dichtstbijzijnde sterrenstelsel op ruim vier lichtjaar afstand van de aarde. Het doel van deze technologische verplasserij: ontdekken of er daarginds enige vorm van leven is. Rond een van de drie sterren, Alpha Centauri B, hebben astronomen mogelijk een planeet ontdekt die even zwaar is als de aarde. De satellietzwerm wordt – zo is het plan – in de ruimte uitgezet door een moederschip. Dat zal één robotje per dag loslaten,waarna het een zeiltje uitklapt, dat wordt aangestraald door honderden krachtige lasers op aarde. De geladen deeltjes uit deze lasers zullen het zeil raken en het voortstuwen. De‘ruimtescheepjes’ kunnen in enkele minuten een snelheid bereiken die in de buurt komt van de lichtsnelheid: 60 duizend kilometer per seconde. Doordat de ruimte geen luchtweerstand kent, houden ze hun snelheid bijna oneindig vast. Maar er zijn grote technische uitdagingen. Zo is een enorme hoeveelheid energie nodig om de zeilschepen van enkele grammen per stuk in korte tijd weg te schieten: vergelijkbaar met het lanceren van een spaceshuttle. Maar dan gaat-ie ook zo snel dat hij binnen een dag Pluto zou passeren. Maar zelfs met deze enorme snelheid vergt de reis naar Alpha Centauri nog altijd twintig jaar. Milner heeft 100 miljoen dollar vrijgemaakt voor het project, dat Breakthrough Starshot is gedoopt. Uiteindelijk is 5- tot 10 miljard nodig, en vermoedelijk twee decennia ontwikkeltijd, vooral voor de bouw van een gigantisch laserpark op de grond, denken de betrokken wetenschappers."Dit laatste is echt een zwak punt in dit plan", zegt ruimtevaartonderzoeker Jasper Bouwmeester van de TU Delft. Die groep lasers moet een zeil van 1 vierkante meter raken, dat op duizenden kilometers afstand met duizelingwekkende snelheid van ze af beweegt. Probleem is dat de lasers door de atmosfeermoeten priemen. Bouwmeester: "Alle vervuiling in de dampkring laat de laserstraal divergeren, waardoor het zeil lastiger te raken is."