Vrouwen die verder kijken dan het boerenleven

De boerinnen van nu zijn gepassioneerd, goed opgeleid en denken minder traditioneel dan hun voorgangers. ,,Het alleen maar afleveren van je melk aan Campina, is niet meer rendabel. Je wordt gedwongen er dingen naast te doen", vertelt Nina Poot (22) uit Schipluiden. Rianne de Vette (23) uit Maasland en Linda Duijndam (26) zijn het met haar eens. Deze drie vrouwen werken op bedrijven die verder kijken dan alleen het boerenleven.

VroegDe meeste boerinnen groeien op in het boerenbedrijf of kiezen een boer als partner. Nina Poot volgde de mbo-opleiding melkveehouderij, werd zes jaar geleden verliefd op boerenzoon Reinout Boekesteijn (24), werkte een paar jaar als rundveevertegenwoordiger en stapte in bij het bedrijf van haar schoonfamilie. ,,En dat terwijl ik vroeger altijd zei: ik word nooit boer, dan moet je veel te vroeg opstaan."

Nu is Nina elke dag om 05.00 uur uit bed om de koeien te melken, te insemineren of om klauwen (hoeven) te bekappen. ,,Op school heb ik meer geleerd dan ik me kon voorstellen. Er zijn boerenvrouwen die eigenlijk geen verstand van de onderneming hebben, maar wij doen het echt samen. Ik voel me boerin, maar vind het ook leuk om na het werk mooie kleding aan te doen en me op te maken. Dat ze niet in het dorp zeggen: daar heb je dat boerinnetje weer."

ZorgDe boerderij van de familie Boekesteijn heeft ook een zorgtak. Reinout: ,,Twee keer in de week komen hier kinderen met een beperking helpen. De dieren doen hen ontzettend goed. Bovendien kan het bedrijf zonder zulke extra activiteiten niet bestaan. Het is voor ons een opluchting dat de melkprijs net weer omhoog is gegaan. Maar een euro voor honderd liter is eigenlijk nog niets." Het stel kwam in maart terug van een rondreis door Nieuw-Zeeland. Nina: ,,Daar staan de koeien het hele jaar door buiten. We hebben daar op boerderijen gewerkt en onze blik op het vak verruimd. Ik ben blij dat we zijn gegaan, ook al moesten we het bedrijf even achterlaten. We denken er nog elke dag aan."

Nu woont Nina naast de ouders van Reinout, tussen hun koeien. ,,Mijn droom is om de toko alleen te runnen. Reinout op het land, ik in de stallen. Dan zou ik graag met melkrobots willen werken, een koe produceert daarmee tien procent meer." Over tien jaar wil het stel de melkveehouderij overnemen. ,,We sparen nu voor de overname. Mijn vriendinnen lachen me wel eens uit. Zij zijn meer met baby's bezig, dat vergelijk ik dan met situaties van kalveren. Ik vind het leuk om te ontdekken waar een koe last van heeft, zodat je problemen voor kunt zijn. Wij hebben het ook wel eens over een gezinnetje, maar voorlopig richten we ons alleen op de koeien."

BalansVoor Rianne de Vette geldt hetzelfde. ,,Bovendien zijn bijna alle boeren in Midden-Delfland al bezet, dus een gezin zit er nog even niet in. Ik heb er geen haast mee." Rianne groeide op op Hoeve Bouwlust in Maasland, het bedrijf van haar ouders. Twintig jaar geleden was het erop of eronder. ,,Alleen het koeien melken was niet meer rendabel. Mijn ouders moesten een keuze maken: langzaam failliet gaan of investeren in nieuwe takken van sport."

De afgelopen twintig jaar breidde de hoeve uit met onder meer een camping, activiteiten als boerengolf en horeca. Rianne voegde daar na haar mbo-opleiding management in de dierhouderij een kattenpension aan toe. ,,Het gaat goed; tot eind september zijn alle kooien bezet." Toch zou ze niet willen stoppen met de nabewerking van melk. ,,Ik vind het heerlijk om 's ochtends in alle rust de rauwe melk te pasteuriseren of er yoghurt van te maken. Ik heb er best even over moeten nadenken of ik verder wilde met het bedrijf van mijn ouders. Mijn broer Peter is meer van de activiteiten en het contact met alle bezoekers. We hebben een goede balans gevonden."

Op de vraag of Rianne zich een boerin voelt, geeft ze rap antwoord. ,,Ja, ik vind niets vies en heb overal schijt aan." Een man in een overhemd maakt dan ook geen schijn van kans. ,,Doe mij maar een overalletje. Tuurlijk, als ik uit een ander gezin kwam, was ik misschien heel iemand anders geworden. Een stadse meid die ieder weekend gaat stappen in Rotterdam. Maar ik ben nu eenmaal gek op dieren en het boerenleven."

ArchitectGroenteboerin Linda Duijndam had aanvankelijk niet de ambitie om in het boerenbedrijf van haar ouders te blijven. De derde generatie groeide op in Delfgauw op de biologisch-dynamische boerderij Hoeve Biesland. ,,Ik ging een mbo-opleiding living & design doen, vertrok naar Rotterdam en kreeg een relatie met een Italiaanse architect. Maar dan at ik in een restaurant boontjes en dacht ik: 'hallo! Die van mijn moeder zijn veel lekkerder. En je koopt ze hier vlakbij!' Ze had altijd een grote moestuin, daar komt mijn liefde voor groente vandaan."

Dus plantte ze vijf jaar geleden toch een paar zaadjes en investeerde ze 3.000 euro in een kas op het terrein. ,,Ik wist nog niet of ik het zou terugverdienen, dacht: ik zie wel hoe het loopt." Het probeersel is uitgegroeid tot een halve hectare tuin waar 42 soorten groenten groeien. ,,Ik krijg hulp van mensen die moeten re-integreren of arbeidsongeschikt zijn. De producten verkoop ik aan verkooppunten in grote steden en aan de weilandwinkel van mijn ouders."

OndernemerLinda voelt zich niet echt boerin of tuinder. ,,Hoewel ik zes dagen met mijn handen in de klei zit, ben ik misschien meer ondernemer. Ik zie dit als onderdeel van een groter geheel. Ik houd me graag bezig met de verkoop aan grote steden. Het belangrijkste aan onze producten is het verhaal erachter. Onze komkommers kunnen wat krommer zijn dan die in de supermarkt of een oogst kan mislukken. Mensen die het verhaal kennen, begrijpen dat en vinden het niet erg als er gaatjes in de sla zitten."

Duijndam heeft grote plannen met Hoeve Biesland. ,,Het zou mooi zijn als we een aparte slagerij, streekwinkel en bakkerij hebben. Verder zie ik mogelijkheden in een webshop. In de buurt kunnen wij de producten dan bezorgen of mensen kunnen alles in een keer hier ophalen."