Waarom deze Leidse vastgoedondernemer liever minder huur vraagt in ruil voor een levendige binnenstad

Ondernemen doet ‘ie al een tijdje, vertelt Alexander van Nimwegen. ,,Ik heb altijd al wat bedrijfjes gehad, zoals de startup Campspace. Ik deed waar ik blij van werd, nog steeds iets wat ik belangrijk vind. Ik was dertig en dacht: ik moet aan mijn pensioen gaan denken. Als ik later wat appartementjes heb, dan is mijn oude dag goed geregeld.” In 2015 kocht hij zijn eerste appartement. ,,Weken lag ik er wakker van. Het was het grootste en duurste wat ik had gekocht, naast mijn eigen huis.”

Het was de tijd dat de huizenprijzen net wat waren gezakt, het dieptepunt van de markt. ,,In de krant las ik dat Vastned zich wilde terugtrekken uit steden en daarom wat panden verkocht. Ik belde hen en zei dat ik interesse had in hun vastgoed. Ze hadden een aantal panden op de Haarlemmerstraat, de winkelstraat in Leiden. Ik deed een bod, maar kon het eigenlijk niet betalen. Toevallig ontmoette ik een ondernemer op een borrel die ervaring had in vastgoed en me aanbood te helpen met de financiering.” Zo kon Alexander vier panden van Vastned kopen.

De panden van Alexander van Nimwegen in Leiden

Een van de panden kocht hij voor 250.000 euro, en kon het meteen doorverkopen voor 395.000 euro. ,,Ik dacht: wow, ik ben een koning! Ook de tweede kon ik goed doorverkopen. Zo kon ik mijn leningen aflossen en had ik twee panden vrij van schulden. Ik vroeg een hypotheek aan en kon zo weer meer kopen.” Van dat geld kocht Alexander een oude buurtsuper en liet er appartementen van maken.

,,Vastgoed vind ik mooi, helemaal in Leiden. Ik vind het leuk om wat moois ervan te maken, om waarde toe te voegen. Door de gevel van de Hema te vernieuwen of om een mooi keukenblok in een appartement te zetten. Dat creatieve aspect ligt me goed. En het is natuurlijk bijzonder om stukjes van de stad te bezitten. Een soort van monopolie spelen, maar dan echt.”

Van appartementen ging het naar horeca. ,,Ik droomde altijd van een eigen horecazaak. Er stond er eentje te koop in de haven van de stad, die was na een jaar al failliet gegaan. Alles in de zaak was nieuw. Ik belde de curator en kon het kopen. Als ondernemer moet je honderd dingen goed kunnen. Ik kan er tien heel goed, maar negentig niet. Wat ik wel heel goed kan is mensen om me heen verzamelen die de dingen kunnen die ik weer niet kan.”

Hij belde met Wouter en Richard van Leeuwen, de eigenaren Horecagroep Leiden en The Harbour Club, om hen te vragen samen te werken. Dat wilden ze wel en restaurant Lot en de Walvis was een feit. ,,Het nieuwe restaurant was meteen een succes. Toen gingen we verder en kochten we nieuwe zaken. Ik wilde doorpakken, maar zij vonden het goed zo. Ze hebben mij toen uitgekocht, we gingen op een goede manier op onze eigen weg verder. Toen had ik mijn handen vrij om zelf nieuwe restaurants te starten of om over te nemen met mijn horecagroep Cosmos.”

Oude V&D-pand in Leiden

Eén van de grote aankopen van Alexander is het oude V&D-pand in het centrum van Leiden. Sinds het faillissement van het bekende warenhuis in 2015 had het diverse invullingen zoals Hudson’s Bay en Action. Alexander vertelt: ,,Ik stond voor dat pand en dacht: wow, dat zou vet zijn. Maar ik kon het niet betalen. Toen ben ik gaan zoeken naar mensen die het met me samen wilden kopen. Ik heb immers de lokale kennis, zij de centen.” Het bedrag wil Alexander niet noemen, maar naar verluidt was er zo’n 30 miljoen euro gemoeid bij de verkoop.

Die lokale kennis is een van de krachten van Alexander. ,,Als er bij een van m’n huurders onkruid voor de deur staat, loop ik binnen: hé gozer, gaat het wel goed? Ook kan ik mijn huurders helpen. Een dame die voor sieradenwinkel Silver Bazaar werkte, kon de zaak van haar baas overnemen. Ze wilde wel naar een nieuwe locatie. Ik kon helpen met de overname en had ook nog een mooie plek voor haar vrij. Dat doe ik graag.”

Lees ook: Vertrekkende Dirk Beljaarts (KHN): ‘Horeca heeft door derde lockdown onnodig geleden’

Nu we toch in Leiden zijn, lopen we meteen even langs deze ondernemer. Sandra ten Toom vertelt: ,,Het plan was dat ik de zaak zou overnemen, daar had ik het al een aantal jaar met mijn baas over. Het ging opeens snel. In het pand waar we destijds zaten zou verbouwd worden. Ik was op zoek naar een ander pand. Alexander zei: ik heb er nog wel eentje voor je. De makelaar had echter weinig tijd voor me om samen te kijken, maar van Alexander mocht ik de sleutel ophalen om te gaan kijken. Hij is heel benaderbaar en denkt met je mee.” Ze is blij met de nieuwe plek. ,,Het gaat goed met de zaak, ik heb een contract voor twee jaar maar ben van plan om te blijven.”

Alexander vervolgt: ,,Ik doe het om geld te verdienen, maar heb er ook belang bij dat mijn stad gezellig blijft. Ik kon laatst een pand verhuren aan een smartshop. Die uitstraling vond ik niet zo passen, dus dan gaat de deal niet door. Ik ga graag de leegstand van stad tegen en merk dat appartementen boven winkels in de winkelstraat de buurt levendig houden.”

Daarnaast heeft hij meer kennis van de markt dan een grote investeerder met panden door het hele land. ,,Daar zit een manager op kantoor op de Amsterdamse Zuidas die kijkt in zijn Excelbestandje en die denkt: oh, een pand. Ik ken het gebouw letterlijk en weet genoeg mensen die iets willen huren. Ik ken de buurt, verlaag de huur en ben het zo kwijt. Ik heb liever dat iemand drie jaar bij me huurt omdat de prijs wat lager is, dan dat hij na één jaar al weggaat. Ik schrik er soms weleens van hoeveel huur mensen moeten betalen. Daar maak ik me wel zorgen om.”

Pijn delen

Is het ook weleens slecht gegaan tijdens het ondernemen? ,,Je hebt weleens een huurder die failliet gaat, maar meestal zie je dat wel aankomen. Corona deed pijn voor de horeca, maar daar zijn we goed doorheen gekomen. Er was een huurder die niet wilde betalen, maar ook een huurder die had gespaard. Met hem ben ik gaan zitten en we hebben de pijn gedeeld. De slechtste huurders gingen als eerste gillen. Ik heb wel wat korting gegeven, maar je kunt niet iemand gratis in je pand laten zetten.

Heeft hij nog panden op zijn lijstje staan? Lacht: ,,Altijd. Ik ga toevallig zo weer ergens kijken. Als ik door de stad loop, kijk ik altijd naar boven. Moet je ook eens doen, er zijn zoveel mooie panden.”