Het 'stoere' verhaal van de stoere Sonse waterbuffels reikt inmiddels verder dan de gemeentegrenzen en de regio. Helemaal nadat voormalig topschaatser Erben Wennemars de 'Stoerderij' gebruikte als decor voor een docusoap. Sindsdien weet Nederland wat Swinkels beweegt om als stoere boer door het leven te gaan.
Na de uitzending bij Omroep Max op 15 december, heeft de buffelboer met inmiddels karakteristieke muts en baardje over een gebrek aan aandacht niet te klagen. Vrijwilligers dienen zich aan, complimenten vullen zijn mailbox en op zijn telefoon ontplofte WhatsApp.
Swinkels zelf blijft er nuchter onder: "Ik ben een idealist, maar ook een 'handig mannetje'. De uitzending was natuurlijk mooie reclame voor de boerderij. En dat moet ik tot de laatste druppel uitmelken." Want er moet wel brood op de plank komen. Lachend: "Ik heb er waarschijnlijk al meer aan verdiend dan Wennemars."
Om zijn 'Stoerderij' onder de aandacht te houden, is hij behalve boer ook gids van zijn eigen attractie.
"Zaterdag beginnen we weer met de gratis Tour de Stoer. Ik neem dan 35 gasten mee op sleeptouw langs de buffels en laat zien wat we hier allemaal doen." Sinds 'Max' loopt het storm met de aanmeldingen. "Zowel de zaterdagen als de zondagen in januari zitten helemaal vol. En voor februari heb ik ook al veel aanvragen staan."
'Buffelcage'
Swinkels trekt bij de rondleiding zijn trukendoos open. Om het nostalgische gevoel te benadrukken, werden wat oude bankstellen op de kop getikt. De poten staan in vers stro en het meubilair maakt van een oude boerenschuur een 'buffelcage' zo vindt de boer. Bezoekers waarderen dat. En dat moet ook, meldt Swinkels. Want de goodwill moet in klinkende munt worden omgezet. "Mijn laatste woorden van de rondleiding? De winkel is geopend."
Zes jaar geleden besloot Arjan Swinkels het roer drastisch om te gooien. De melkveestallen op de boerderij van zijn ouders stonden al jaren leeg. Koeien waren geen optie vanwege het melkquotum dat nog van kracht was. "Ik dacht na over het houden van geiten, maar toen kwam de Q-koorts. Einde geiten dus. Ik googelde op andere dieren die gemolken kunnen worden en toen plopte de waterbuffel op mijn scherm. Ik was snel verkocht."
Geen vakantie
De oude melkveehouderij aan de Van den Elsenstraat werd nieuw leven ingeblazen. In eerste instantie voorzichtig. Swinkels boerde parttime en had daarnaast een fulltime baan. In mei vorig jaar stopte hij daar mee en sindsdien steekt hij al zijn tijd in de waterbuffels. "Het is hard werken om er een boterham aan te verdienen. Een vakantie zit er even niet in. Zeker niet als je 'buffelt' zoals ik. Mijn dieren verdwijnen in de winter niet in een stal. Ze staan altijd buiten. Dat betekent twee keer per dag de wei in om de dieren te zien, aan te raken en te voeren. Zeven dagen in de week, 52 weken per jaar." Ook moeten de koeien gemolken worden. "Elke keer weer een interessante uitdaging, zal ik maar zeggen."
In de Max-documentaire was te zien dat Swinkels kampte met een chronisch melktekort. Hierdoor leek zijn productie van buffelyoghurt, -ijs en -melk op te drogen. "Ik vind het jammer dat daar in de uitzending de nadruk op lag. Het gebrek aan melk was vervelend, meer niet." Swinkels mikt met name op de verkoop van vlees via crowdfunding. En dat gaat volgens eigen zeggen heel goed.
De zuivelproducten zijn volgens Swinkels de kers op de taart. "En die kers gun ik mezelf en niet mijnheer Campina. Bovendien blijft het zo authentiek en dat willen de mensen graag." De melkproductie is inmiddels weer flink aangetrokken nu verschillende koeien gekalfd hebben. Voor het eerst sinds de start schrijft Swinkels zwarte cijfers. "Het is nog te weinig om er een gezin van te onderhouden, maar ik ben op de goede weg."
Stierkalfjes
De kudde van 43 buffels wordt dit jaar in ieder geval uitgebreid met nog eens tien stierkalfjes. Deze gaan na ongeveer twee jaar naar de slager. "Dat is een zekere inkomensstroom. Buffelvlees onderscheidt zich van de 'bulk'. Bovendien vinden mensen waterbuffels in de wei gewoon gaaf."
Maar wat kun je allemaal in je eentje doen? Hoe groot kun je groeien? Swinkels: "Af en toe heb ik wat stagiaires en dat is handig. En misschien dat ik ooit nog een lieve vrouw tegen het lijf loop. Ik zoek er niet naar, dat overkomt je denk ik. Boer zoekt Vrouw vind ik echt een kansloos-programma, hoewel ik sommige boeren wel snap. Het boerenbestaan kan best eenzaam zijn."
Gerelateerde artikelenRecreatie op het boerenerf: 'Boerengolf wint het van de koe'Landwinkel als uitje: de pure smaak van het platteland
