'We houden de droom van Ed samen in leven'

Eduard Kerkdijk raakte op oudejaarsdag zwaargewond door zelfgemaakt vuurwerk. Dorpsgenoten en familie nemen zo lang het nodig is zijn kaaswinkel aan het Oosteinde in Vriezenveen over. 'Hier delen we lief en leed met elkaar', vertellen zij in het AD.

Elke week stappen de Vriezenveense vriendinnen Heleen Hilberink en Jeanette Twist Ed's Kaashuis binnen. "Op bezoek bij Ed en zijn vrouw, het is ons wekelijkse uitje", vertelt Heleen. Dan rollen de tranen over haar wangen. "We hadden elkaar altijd wel wat te vertellen. En nu dit. We hoorden over het vuurwerkongeluk van Ed terwijl we oliebollen aan het bakken waren. Nou, ik heb het beslag teruggegooid en vervolgens hebben we uren gehuild. Dit is zo erg... We hebben ook direct gezegd: 'Bel ons als we iets kunnen doen'."

Eduard Kerkdijk (45), vader van twee kinderen, ligt met zware verwondingen aan handen en hoofd in het ziekenhuis in Enschede na een vuurwerkongeluk op oudejaarsdag. Hij werd slachtoffer van een zelfgemaakt stuk vuurwerk, de zogenoemde 'klaphamer'. Een traditie op het platteland. Door zwavel en chloraat te mengen, ontstaat een zeer explosief mengsel. Daar wordt met een flinke stalen hamer op geslagen, waarna een enorme knal volgt.

Bloed en paniekMaar het mengen van het spul is niet zonder risico's. Door de wrijving, of door een vonk van ander vuurwerk, ontplofte het mengsel op oudejaarsdag onder de handen van Eduard, terwijl hij er op zijn oprit mee aan het werk was. De ravage was enorm, het bloed niet te overzien en de paniek groot.

Eduard is aan beide ogen blind op dit moment, en het is de vraag of hij zijn handen ooit weer kan gebruiken. Volgende week gaat hij voor een vervolgonderzoek naar het ziekenhuis in Nijmegen, met name voor zijn ogen. Zijn toekomst is ongewis, maar over één ding hoeft hij zich voorlopig geen zorgen te maken: de zaak. Die blijft 'gewoon' open, met hulp van buren, familie en dorpsgenoten. Eduard, zijn vrouw Belinda en hun kinderen Naomi (15) en Collin (10) kunnen op hen rekenen. Een fraai staaltje van burenhulp, of 'noaberschap', zoals ze dat in Twente noemen.

Dit gaat nu voorBuurvrouw Klariska Holland werkt deze woensdag in de winkel, waar het vanaf half negen al een drukte van je welste is. Een tekst op de toonbank houdt de klanten op de hoogte van Eds actuele situatie.

Klariska, moeder van zes kinderen, heeft al haar andere activiteiten tijdelijk aan de kant geschoven. "Dit gaat nu voor", zegt ze. "Ik had ooit de leiding over de kaasafdeling bij een supermarkt. Die kennis komt ons nu goed van pas. Ik kan de mensen die meehelpen, inwerken, ze leren kaas te snijden bijvoorbeeld. Belinda heeft ons haar vertrouwen gegeven. En wij doen dit zolang als het nodig is."

Op blaadjes schrijft Klariska informatie over kazen op. Die schuift ze onder de jonge, jong belegen en oude kazen en alle andere producten. "Dat is handig voor wanneer ik er niet bij ben", glimlacht ze. Haar dochter Joanneke, bloemiste in opleiding, zit achter haar pc en speurt naar informatie over de wijnen die worden aangeboden in de winkel. Een andere buurvrouw, Bertine Reekers, komt ook helpen.

Lief en leed delen"We delen echt lief en leed met elkaar", vertellen Klariska en Bertine over hun hechte vriendschap met de familie Kerkdijk. "Toen wij in onze families met ziekte te maken kregen, werden wij ook geholpen. Onze woningen werden schoongehouden en er werd gekookt voor ons. Ook werden de kinderen goed opgevangen. Nu is het weer onze beurt te helpen."

Behalve buren en kennissen, steken ook familieleden de handen uit de mouwen, zoals broer Arjan Kerkdijk en zijn vrouw Janita en zus Simone de Waal. "En er komt nog meer hulp van mensen die ook bereid zijn in de winkel te staan", weet Klariska.

Tante Janneke Kerkdijk komt ondertussen de winkel binnen, met een bak bloembollen voor de getroffen familie. Wat de buren doen, maakt haar trots: "Dit is echte liefde", vindt Janneke. "Met elkaar de schouders er onder zetten, dat is echt naoberschap. En wat geweldig dat dit in Vriezenveen nog bestaat. Dit is ons Vjenne op z'n best."

RevaliderenEen andere klant haalt spontaan strooizout wanneer hij ziet dat de stoep voor Ed's Kaashuis door ijzel spekglad dreigt te worden. "En hij nam gelijk nieuwe krijtjes mee", zegt Klariska. "Nu kan ik de aanbiedingen weer op het bord schrijven."

Eduard Kerkdijk wacht een lange periode van revalideren. In Vriezenveen hopen ze er maar het beste van. Klariska: "We hopen dat hij nog kan zien. En dat hij zijn handen weer kan gebruiken, hoe lastig dat ook is. Zodat Ed's Kaashuis, de droom van Eduard en Belinda, kan blijven bestaan."