Ondernemers afgebrand T-Bone in Enter rechten de rug

Wie momenteel bij Bistro T-Bone in Enter komt zal schrikken. Je kijkt dwars door het geraamte van Bistro T-Bone in Enter heen. Alleen de voorgevel biedt nog enigzins de vertrouwde aanblik. De rest is weggevaagd door de verwoestende brand eind februari.

Dinsdagmorgen 23 februariTerug naar die dinsdagmorgen 23 februari. Jan en Truitje deden boodschappen in Apeldoorn. Tot ze een telefoontje van dochter Anneke kregen. De bistro stond in brand. "Ik begon meteen te huilen. Voelde gelijk dat het mis was", vertelt Truitje. "We hebben de kar laten staan en zijn zo de winkel uitgerend en in de auto gestapt."Jan: "Toen we op de A1 vlakbij Enter kwamen, zagen we de dikke rookpluim al. Verschrikkelijk! Toen we er aankwamen, stond iedereen te huilen. Familie, personeel, buren, vrienden." Truitje: "Ik weet nog dat Jan beide handen voor zijn gezicht hield en alleen maar zei: onze mooie bistro Trui, onze mooie bistro."

Tekst gaat verder onder de foto

VerdrietZe vallen even stil. Het moment van ongeloof, schrik en machteloosheid is weer daar. Tranen komen nog steeds naar boven. Niet zo gek wanneer je 41 jaar aan glorierijke historie in rook op hebt zien gaan. Dierbare herinneringen, gesprekken, gezelligheid, feestjes, genieten, bijzondere momenten. Het raakt ze diep. Vooral Jan worstelt daarmee: "Die historie krijg je nooit meer terug. Het zal straks heel anders zijn. We gaan het anders beleven." Twee weken na de brand konden ze het pas over hun hart verkrijgen om hun verwoeste levenswerk te bekijken. Veroorzaker van de brand was het dakdekkerbedrijf dat de laatste hand aan het verbouwde voorste deel van de bistro legde. "Dat hebben we goed opgelost. Het is gebeurd. En zielig doen heeft geen zin", zegt Truitje.

Huilen, huilen en nog eens huilenMaar moeilijk was het wel. "We hebben wekenlang in een roes geleefd. We hebben lange gesprekken gevoerd, kregen veel informatie over ons heen. En dan waren we 's avonds met ons tweetjes en ging het huilen door. Totdat Jan zei: en nu is het genoeg, we gaan ervoor, schouders eronder." Stoppen was geen optie. "We staan nog vol in het leven. Het zou ook geen goed afscheid van de T-bone zijn", schetst Jan. "Ook al had ik tien miljoen op de bank, dan nog zou ik niet stoppen. We genieten van de gasten, de gezelligheid, de gesprekken. Dit is ons leven."

Steun uit heel het landToen ze door die moeilijke periode gingen, kregen ze steun uit alle hoeken van het land. "Onze eigen mensen hebben ons er doorheen gesleept, we hebben gouden personeel. Maar ook onze gasten leefden mee. Zelfs Mark Rutte nam de moeite voor wat oppeppende woorden. Onvoorstelbaar", zegt Jan. "Hoe we iedereen gaan bedanken? Zeg het maar."

WederopbouwDe wederopbouw is in volle gang. Half december hopen Jan en Trui weer te kunnen draaien. In een pand met dezelfde uitstraling als tijdens die laatste verbouwing: een gezellige, donkere en gemoedelijke bistro. "De oude zaak in een nieuw jasje, met een paar oude, terugkerende items. Het wordt echt prachtig", zegt Jan.

Foto's: Lenneke Lingmont & Emiel Muijderman