Zestien creatievelingen in een voormalig zwembad

Er heerst een gezellig drukte aan tafel. Zondag is het open dag en iedereen is druk bezig met de voorbereidingen. Zestien kunstenaars telt het Oosterhoutse collectief inmiddels. Van de meest uiteenlopende pluimage: van modeontwerper, grafisch vormgever en beeldende kunstenaar tot dramatherapeut, fotograaf en 3D-vormgever. Laatste aanwinst is product designer Jeroen Verdaasdonk.Regels In een mini-atelier van 3 bij 2 meter – ‘Dat dwingt je om het ordelijk te houden’ – probeert hij artistiek voet aan de grond te krijgen. Regels De BOCK’ers zijn blij met hun nieuwe onderkomen, maar, zegt voorzitter en fotograaf Cas van Aggelen terwijl hij een boterham met ‘tjonge-jonge-kaas’ belegt: "Er zijn zoveel regels. Zo had De Blikken bij de Omgevingsdienst afgemeld moeten worden als zwembad. Dat was niet gebeurd. Dus kregen we een inspecteur op ons dak. ‘Geen zwembad? Nou, dan controleer ik júllie’, zei hij.""Toen vond hij één busje spuitlijm", vult modeontwerper Anne Oomen aan. "Heel gevaarlijk, ja. Maar burgerlijke ongehoorzaamheid hoort een beetje bij ons", lacht Juul Langenberg, beeldend kunstenaar. "Twee weken later lag er een brief op de mat, met alle geconstateerde ‘overtredingen’. We kregen vier weken om alles op te lossen. Terwijl we nog volop in opbouw waren", vertelt Van Aggelen. Desondanks kwam er goedkeuring. "Na een ‘digitale controle’! Geen idee hoe ze dat gedaan hebben." Atelier Ondertussen heeft elke kunstenaar een eigen atelier. De een in de kleedhokjesruimte, de ander in de machinekamer. Het ene atelier is ook groter en luxer dan het andere, maar dat leidt niet tot onderlinge broodnijd. De kunstenaars voelen zich in De Blikken, na jaren van tijdelijke onderkomens aan Brabantlaan en Vlinderlaan, als een vis in het water. "Het is zo gaaf als je ziet wat we hier terug hebben gekregen", reageert Wien de Graaf enthousiast. Zij schildert onder meer en heeft een riant atelier tot haar beschikking, met dakkoepels waar perfect schilderlicht doorheen valt. Beeldhouwer Loes van der Pluijm heeft een soortgelijke ruimte. Zij is bezig met kleine sculpturen van kaarsvet. Ze doen denken aan de langgerekte figuren waarmee de Zwitserse kunstenaar Giacometti wereldfaam verwierf. Wordt het niet te warm in de zomer voor kaarsvet en was? Want daar werkt zij ook mee. "Nee hoor, het smelt niet zo snel. En als het écht warm is, zetten we het ventilatiesysteem aan", wijst zij naar een van de erfenissen van het voormalige zwembad. 3D-vormgever Ed Bax moet het doen met een kleinere ruimte. Hij kan er prima mee uit de voeten. Voor zijn pc en 3D-printer heeft hij niet veel ruimte nodig. In een vitrine staan voorbeelden van 3D-prints. Daaronder een kunststof hoekblokje voor een glazen vitrine. "Die kwamen we tekort, dus heb ik er een paar bijgeprint", verklaart hij de praktische kant van zijn werk. Aan de weg timmerenDe kunstenaars timmeren aan de weg. Anne Oomen heeft met haar zelfbedrukte zijden kleding al in de Elle en de Vogue gestaan. De hart-vazen van Juul Langenberg vinden gretig aftrek. Om maar niet te spreken van de fraaie leren tassen van Freek Dehing, alle voorzien van een origineel metalen mijnbouwersnummer, zijn handelsmerk. "Mijn opa werkte in de mijn. Zo ben ik daar opgekomen. Elke tas heeft zijn eigen, unieke nummer."