KHN-directeur Beljaarts: 'Rekening koopkrachtcrisis belandt ten onrechte bij ondernemers'

We zijn inmiddels in de zoveelste crisis beland en het zijn zware tijden voor iedereen. Voor politici die keihard werken, maar het nooit goed kunnen doen voor iedereen. Voor consumenten die nu de pijn in de portemonnee écht (beginnen te) voelen en die vol spanning kijken naar het najaar. En ook voor ondernemers die hoopten nu eindelijk eens op te kunnen krabbelen, maar toch weer teruggeworpen worden.

Buitengewone situatie vraagt om buitengewone maatregelen

Laten we vooropstellen dat consumenten, en dus ook werknemers, geholpen moeten worden om zich door deze koopkrachtcrisis heen te worstelen. Deze buitengewone situatie vraagt om buitengewoon handelen. Het kabinet komt nu weliswaar met een koopkrachtpakket van 15 miljard euro, maar dat is slechts een druppel op de gloeiende plaat.

Het is dan ook de hoogste tijd dat er verder wordt gekeken naar lastenverlichting voor ondernemers en het mkb. Nederland kent nog steeds een van de laagste staatsschuldposities, dus het is te rechtvaardigen om in crisistijd van het starre begrotingsbeleid van de afgelopen jaren af te stappen. VNO-NCW becijferde onlangs nog dat de overheid in twee jaar 25 tot 30 miljard euro extra binnenkrijgt door de hoge energieprijzen. Daarvan wordt slechts 15 miljard uitgetrokken voor koopkrachtverbetering.

In plaats van ondernemers te steunen, krijgen ze te maken met lastenverzwaring. De verhoging van het wettelijke minimumloon komt voor rekening van ondernemers. De winstbelasting neemt toe en ondernemers krijgen te maken met DGA-belasting en hogere box2-belasting. Mijn suggestie: spendeer in ieder geval dat volledige bedrag aan extra inkomsten om ook de kleinere ondernemer te helpen. Zij betalen tenslotte zelf óók de rekening. Voer het lage-inkomensvoordeel weer in, bijvoorbeeld.

Rekening koopkrachtcrisis belandt ten onrechte bij ondernemers

De afdronk van de uitgelekte kabinetsplannen: de kleinere ondernemers mogen de rekening weer oppakken. De lusten komen elders. Maar hoe is in Den Haag het beeld ontstaan dat ondernemers deze lasten kunnen dragen? Mening ondernemer kán die lastenverzwaring niet aan; zij worden net zo hard geraakt in deze koopkrachtcrisis. Het afgelopen jaar zijn alle prijzen voor ondernemers ook gestegen. Denk hierbij aan de prijzen van energie, grondstoffen, diensten van leveranciers, huren en personele kosten/werkgeverslasten. Als de consument X procent meer voor boodschappen gaat betalen, is dat voor een horecaondernemer niet anders als hij inkopen doet voor zijn horecaonderneming.

En wat denk je van het onzalige plan om in één klap het minimumloon te verhogen met 10 procent. Tel daar de voorgestelde lastenverzwaring voor mkb-ondernemers en de grote personeelstekorten bij op en je begrijpt dat ondernemers enorm in hun verdiencapaciteit beperkt worden. Maar de rekening van dit alles willen of kunnen horecaondernemers helemaal niet doorberekenen aan de gast. En dan zit je als ondernemer klem. Zeker als je per oktober ook nog eens de uitgestelde belasting over de coronaperiode moet terugbetalen: een toxische cocktail. Het kabinet stond erbij en keek ernaar.

Werkgevers willen wel, maar we moeten het samen doen

Werkgevers willen hun medewerkers écht helpen, maar voor elke euro aan extra salaris komt er zo’n 36 procent aan werkgeverslasten bovenop. Elke euro salarisverhoging kost de ondernemer dus €1,36, waar de medewerker zelf maar € 0,80 van overhoudt (of minder bij hogere salarissen). Dus dit is niet het juiste middel. Maar wat dan wel? Werkgevers vragen al langere tijd om tijdelijke eenmalige uitkeringen voor hun medewerkers netto in plaats van bruto uit te kunnen keren. Het voordeel hiervan is dat we niet hoeven te wachten op het kabinet dat pas in 2023 iets gaat doen, dit kan namelijk per direct door werkgevers worden doorgevoerd. Bovendien compenseert het heringevoerde lage-inkomensvoordeel hogere kosten bij een hoger minimumloon. Maar het blijft stil in Den Haag.

Is Den Haag nog met reces?

Een cluster aan aaneengesloten crises valt ons ten deel en… het blijft stil in Den Haag. En het nieuws dat uiteindelijk naar buiten komt, gaat over een de facto lastenverzwaring voor mkb-ondernemers, in plaats van het sámen doen en elkaar helpen. Waar is de solidariteit gebleven?

Ik heb het vaker gezegd de afgelopen jaren, maar misschien is het goed dat het kabinet zich opnieuw bewust wordt van het feit dat het mkb zo’n 61 procent van de toegevoegde waarde vertegenwoordigd en zo’n 71 procent van de werkgelegenheid in Nederland. Met dit in je achterhoofd kun je toch niet anders dan als kabinet het mkb in crisistijd te steunen, zodat we het uitgegeven geld weer terug kunnen verdienen.