Blog Nico Dijkshoorn
Nico Dijkshoorn adviseert: 'Weg met het vastgeroeste idee dat een klant alles moet worden uitgelegd'
,,Ondernemers, ik moet u even spreken. Ik spreek namens velen, zo niet allen. In het kort komt het hierop neer: laat ons met rust'', waarschuwt Nico Dijkshoorn in zijn nieuwe blog. ,,Laat ons, als wij dat willen, stilzwijgend gebruik maken van uw schitterende producten. Laat ons, als u een fysieke winkel bestiert, lekker langs uw producten scharrelen, en geniet u van het schuim om onze mond, maar doe dat op gepaste afstand.''
Observeer ons als natuurfotografen die doodstil kijken naar drinkende hertjes. Geniet, met uw mond stijf dicht, als wij ons vergapen aan uw product of producten. Blijf bij ons vandaan. We kunnen zelf onze kont afvegen, niemand voedt ons nog, we gaan naar bed wanneer we zelf willen en werken vaak zelf in een onderneming.
Iets minder omfloerst geformuleerd: niet meer tegen ons aan lullen als we naar een waterkoker kijken. We weten hoe die werk. Je wacht tot hij begint te borrelen, daarna wacht je nog een minuut tot de waterkoker zelf ook begrijpt dat het water kookt en daarna schenk je heet water op je instant-noodles. Wij zijn niet geïnteresseerd in de ontstaansgeschiedenis van de waterkoker.
Lees ook: Waarom Nico Dijkshoorn voor 15 euro een natte cake thuis laat bezorgen
Iedere luchtververser ziet er uit als dat rijdende robotje uit Star Wars
Want dat doet u, bijna allemaal. Ons uitleggen wat we niet willen weten of al weten. Voorbeeld uit de praktijk. Ik wilde een week geleden een luchtververser kopen en liep een zaak binnen waar ze verschillende modellen naast elkaar hadden staan. Ik schrok van de omvang. Iedere luchtververser ziet er uit als dat rijdende robotje uit Star Wars. Ik voelde met mijn hand aan de bovenkant van de machine.
Meteen stond er er een verkoper naast me. Hij sprak de gevreesde zin. ‘Mag ik u erop attent maken dat u naar een luchtververser kijkt die de luchtverversing een nieuwe eeuw in tilt.’ Ik wachtte even of er nog meer jargon kwam en toen dat uitbleef zei ik: ‘Nee.’
Dat was even schrikken. Even stokte zijn verhaal, maar daar ging hij alweer. ‘Deze unit ververst 130 kubieke meter per seconde en ververst 99 procent van de aangezogen lucht. Denk u eens in! Nooit meer pollen in uw neus.’
'Het is een ziekte. In negen van de tien winkels heb je binnen een minuut iemand in je nek die je uitlegt dat je op een heel verkeerde manier naar sapcentrifuges kijkt'
Loop een fietsenwinkel in en ze willen je een hele nieuwe manier van fietsen uitleggen
‘Nee’ zei ik weer. ‘Niet doen. Ga weg. Ik wil geen informatie. Als ik informatie wil, dan graag op een manier die aansluit bij mijn leeftijd en mijn intelligentie. Nu is het net alsof ik word voorgelezen uit Jip en Janneke door een kleuterleidster. Nee, dus. U mag mij nergens op attent maken.’
Het is een ziekte. In negen van de tien winkels heb je binnen een minuut iemand in je nek die je uitlegt dat je op een heel verkeerde manier naar sapcentrifuges kijkt en dat hij er een in het assortiment heeft die het sap-centrifugeren de 22e eeuw binnen gaat tillen.
Het gebeurt overal. Loop een parfumerie binnen en er staat iemand naast je die uit het hoofd een verhaal over zadelhout met een zachte toets van paardenleer op staat te dreunen. Loop een fietsenwinkel in en ze willen je een hele nieuwe manier van fietsen uitleggen.
In restaurants wordt het ook steeds normaler dat iemand, gehurkt naast je tafel, vraagt of je er al eerder hebt gegeten en of je bekend bent met het concept. In het begin gaf ik dan het verkeerde antwoord. Ik zei: ‘Ik bestel iets, u bakt het, ik eet het op en daarna betaal ik.’ Dat soort restaurants bestaan bijna niet meer.
'Ik wil een elektronicawinkel in kunnen lopen en dan een hele lullige wekkerradio kopen'
Het vastgeroeste idee dat een klant alles moet worden uitgelegd
Wie de komende tijd, nu het eindelijk weer mag, in een fijn restaurant gaat eten kan zomaar, met een beetje pech, de volgende tekst verwachten: ‘U kunt beginnen met zes of zeven kleine bites per persoon, maar u kunt ook delen en dan hebben we het over het Together Alone-menu. Alle gerechten zijn eenhaps, dus als u een grote eter bent dan raden wij 34 bites over de hele maaltijd aan, en dan kunt u daarna kiezen voor een aangeklede koffie, die dan weer komt als totaalervaring of als proeverij deluxe.’
Niet alleen het uitleggen is storend. Niet alleen de infantiele toon, het vastgeroeste idee dat een klant alles moet worden uitgelegd, is vervelend maar ook vooral die kinderachtige trots voor wat de ondernemer nu weer bij elkaar heeft verzonnen aan nieuwe concepten en dat dat aan iedere klant moet worden uitgelegd.
Ik wil een elektronicawinkel in kunnen lopen en dan een hele lullige wekkerradio kopen. Ik wil dan niet iemand naast me die zegt: ‘Ik zie u met dit model in uw hand staan, maar mag ik u er op wijzen dat het wekken tegenwoordig een totaalbeleving is waarin de wekker en de gewekte een intieme band opbouwen door de zogenaamde Listen & Love-techniek.’
Aankijken, hand op het voorhoofd van de verkoper leggen en dan zeggen: ‘Nee, bediende.’
Lees ook: Nico Dijkshoorn en congressen: 'Als u mij inhuurt, maak het mij niet te makkelijk'
