„Ik ben 35 jaar, jong genoeg om het in de toekomst nog eens te proberen.” Leendert Oomen valt even stil, haalt adem, en maakt dan zijn zin af. „Ik geloof namelijk nog steeds in het concept, alleen is de start helaas anders verlopen dan gepland. Voor de speciale software was nog geen budget. Was dat geld er wel geweest, dan had ik echt nog wel bestaan, dat weet ik zeker.”
In een uiterst competitieve en conjunctuurgevoelige markt begon Leendert in 2023 een keukenspeciaalzaak: Interkeukens. Hij had het vak van het verkopen van keukens in de jaren daarvoor geleerd. In die periode spaarde hij flink, was nog even bij een relatie commercieel directeur, en met financiële steun van externen begon hij blijmoedig in Schoonhoven zijn keukenwinkel.
Ik heb niets op dit moment, omdat ik persoonlijk failliet ben
Hij vertelt in gesprek met De Ondernemer dat het eerste jaar goed verliep. Er werden tegen de honderd keukens verkocht en de omzet was ongeveer 1,8 miljoen euro. Het tweede jaar ging gepaard met problemen en uiteindelijk vroeg verzekeraar Atradius het faillissement aan dat in augustus van dit jaar werd uitgesproken. Curator Cristian Plomp van advocatenkantoor Wille Donker in Alphen aan den Rijn mag de zaak nu afwikkelen, terwijl Leendert een tijdelijk onderkomen heeft bij familie. „Ik heb niets op dit moment, omdat ik persoonlijk failliet ben. Gelukkig sta ik er positief in, maar het is geen rijk leven.”
Lees ook: Paardekooper, verpakkingsreus met miljoenenomzet, failliet verklaard
Neem ons eens mee terug naar het begin. Waarom wilde je in deze keukenmarkt een eigen onderneming starten?
„Er is tussen al die kleine en grote formules ruimte voor een concept als Interkeukens. Consumenten zoeken een andere aanpak die nu wordt aangeboden. Mijn visie was: we gaan naar u luisteren, doen wat u vraagt en geven een goed advies. U gaat naar huis en daar gaat u nadenken. Mijn onderscheidend businessmodel was dat de keuze geheel bij de consument lag dus niet via oneigenlijke verkooptactieken en trucjes. Alles moest zo transparant mogelijk verlopen.”
Mijn onderscheidend businessmodel was geen gebruikmaken van oneigenlijke verkooptactieken en trucjes
Onderdeel van de filosofie moest een software-oplossing gaan worden. Leendert gaat verder: „Het idee was om de klant er zelf aan te laten tekenen en rekenen, een beetje de IKEA-aanpak. Interkeukens en de potentiële koper gebruikten dezelfde rekentool, maar die moest nog gebouwd worden. De koper werkt vanuit een webmodule met een 3D-planner en tekent daarin de keuken.”
„In die webmodule staan bijvoorbeeld de losse keukenkasten die naar een bepaalde maat ingesteld konden worden. De ‘achterkant’ - back-end - is voor Interkeukens. Hier konden de complete facturen in worden gemaakt en zelfs de monteurs worden aangestuurd. De kosten van de investering bedroegen voor de minimaal benodigde functies 75.000 euro. Voor een geheel met AI aangestuurd en geautomatiseerd systeem moet je denken aan drie ton.”
„Op moment dat die software er is, kun je sneller offertes maken. Klanten kunnen dan ook veel zelf doen. Dat scheelt tijd en dus geld. Net als bij elke andere keukenzaak: Je maakt winst op je dienstverlening en je goederen. Het offreren kan voor een schappelijke prijs als je gewoon veel automatiseert en dus minder personeel nodig hebt. Want het aller lastigste in deze tijd is goed personeel, dat kost het meeste geld.”
Lees ook: BALR. maakt doorstart na faillissement onder nieuwe eigenaar uit Dubai
Investering in software moest uit cashflow komen
Leendert had zijn startkapitaal van enkele honderdduizenden euro’s gestoken in de winkel en andere zaken, maar er was geen budget voor die o zo belangrijke softwaretool. Hij wilde die gaan investeren vanuit de cashflow als de verkoop eenmaal ging lopen. Maar hij moest daar ook de investeringen van terugbetalen. Al met al stelde hij het uit en deed het allemaal zelf. Interkeukens is een eenmanszaak.
Ik werd gedwongen grote facturen te betalen onder dreiging van het retentierecht
Leendert Oomen
Het wordt hem teveel. „Ik werkte me te pletter”, legt hij uit. Leendert besluit in het najaar van 2024 even geen offertes meer om te zetten naar orders, maar eerst het bestaande weg te werken. Het eerste kwartaal, in dit geval van 2025, is altijd rustig weet hij uit ervaring. Maar dan zijn in de loop van de tijd ook nog eens problemen ontstaan met een bedrijf dat voor hem transport en montage bij de kopers doet. De naam van het bedrijf wil hij niet noemen. „Het is een bekende onderneming in de industrie”, zegt hij slechts. „Ik werd gedwongen grote facturen te betalen onder dreiging van het retentierecht (zie kader, red.). Maar doordat ik het omzetten van offertes naar opdrachten had stopgezet kwam er minder geld binnen. De kasstroom haperde, maar de kosten werden niet minder.”
Het fatale zetje kwam nadat interieurprofessionals door zijn leveranciers werden ingelicht met de mededeling dat Interkeukens weleens failliet kon gaan. ,,Waardoor meerdere klanten niet betaald hebben, daardoor is mijn plan om het netjes af te sluiten niet gelukt en werd een faillissement aangevraagd.”
Als je wel met een goed montagebedrijf in zee was gegaan, bestond Interkeukens dan nog?
„Ja, dan had ik zo’n 70.000 euro meer gehad. Het werkt heel demotiverend als je al je geld moet afstaan aan het oplossen van problemen bij klanten en paar grote facturen, die je niet zou hoeven te betalen. Het was een moeilijke situatie”, zegt hij met een diepe zucht. „Ik had me misschien beter moeten laten informeren over dat bedrijf. Ik heb daarin gefaald. Het voelt als een leermoment.”
Ondernemers hebben een soort eigenwijsheid in zich. Willen alles zelf doen én oplossen. Ik hoor je dan ook niet praten over het aantrekken van advies.
„Heb ik niet gedaan. Het is een gemiste kans om er een externe adviseur bij te halen. Ik had juridisch advies of dat soort ondersteuning moeten inschakelen Het is ook advies van mijn vader geweest en dat heb ik niet opgevolgd. Ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik die kans heb laten liggen. Ik zie in wat ik fout heb gedaan.”
Er is geen leerschool. Het enige is ondernemer worden door het te doen
Leendert Oomen
Hij vertelt dat er inmiddels via LinkedIn en andere kanalen aan hem vragen worden gesteld door andere ondernemers. „Er is geen leerschool. Het enige is ondernemer worden door het te doen. Op school word je opgeleid om werknemer te zijn, maar een opleiding tot ondernemer is er niet echt. Wat ik ze dan adviseer? Zorg voor goede mensen om je heen die te vertrouwen zijn. Laat een jurist kijken naar wat je ondertekent. Vraag om hulp”, benadrukt hij nogmaals expliciet.
Keukenkoning Ben Mandemakers heeft zich nog niet gemeld
De grote keukentopman uit Waalwijk, Ben Mandemakers (BM), heeft zich nog niet via zijn investeringsmaatschappij DM Equity Partners gemeld. „Ik weet niet of hij geïnteresseerd is. De manier van werken bij de BM-bedrijven is totaal anders dan ik doe. Ik heb ooit kort bij BM in één van de formules gewerkt en die overtuiging was daar ook niet.”
Leendert is voornemens alles te regelen en de schulden van zo’n 100.000 euro af te betalen. Als het kan wil hij weer een start maken. „Ik ben daar niet bang voor. Zeker niet na wat ik heb geleerd. Het blijft toch mijn ambitie, zeker in deze keukenbranche. Ik ben ervan overtuigd dat er consumenten zijn die op zoek zijn naar een andere benadering en die wordt nu niet geboden. Interkeukens vult eigenlijk een gat in de markt, zo simpel is het.”
Retentierecht als pressiemiddel bij onbetaalde facturen
Retentierecht is het recht van een schuldeiser om een zaak die hij onder zich heeft niet terug te geven aan de schuldenaar totdat de openstaande schuld (bijvoorbeeld een factuur) is voldaan. Met andere woorden: als je bijvoorbeeld iets hebt gerepareerd, mag je het gerepareerde goed (zoals een keuken) nog vasthouden zolang de klant (Interkeukens) niet betaalt.
Een klassiek voorbeeld van retentierecht is een garagehouder die een auto heeft gerepareerd en deze niet hoeft af te geven zolang de rekening niet is betaald. Ook in de bouw wordt retentierecht veel gebruikt, bijvoorbeeld wanneer een aannemer een gebouw niet oplevert zolang de factuur niet is voldaan. Het is dus een pressiemiddel voor de schuldeiser om betaling af te dwingen.
Lees ook: De ‘lokale held’ achter de 14 miljoen schade: dit is de ondernemer achter failliete Groupcard
