Mohamad leerde koken in vluchtelingkamp, nu opent hij eigen Syrisch restaurant

Trots, maar bescheiden toont hij zijn zaak. De kerstboom ‘voor Dutch people’ pronkt in het midden. Mohamad noemt het zijn ‘destiny’ dat hij een restaurant kan beginnen, zijn lotsbestemming. Voor afhaal en bezorgen is de zaak al een tijdje open, komende week kunnen bezoekers er ook ter plekke kennismaken met de gerechten, die Mohamad veelal zelf bedacht heeft.

Om tot hier te komen, heeft de 29-jarige letterlijk een lange reis afgelegd. Met zijn kleine broertje van toen 12 jaar oud (de helft van een tweeling) was hij 25 dagen onderweg, op zijn vlucht vanuit de Syrische stad Aleppo. ,,Het meeste hebben we gelopen, af en toe een stukje per boot’’, vertelt Mohamad in het AD over zijn vlucht die hem via Libanon, Turkije, Griekenland, Servië, Macedonië, Kroatië, Hongarije, Slowakije, Oostenrijk en Duitsland naar Nederland bracht.

Zichzelf Nederlands geleerd

In Nederland verblijft hij in twaalf verschillende opvanglocaties. ,,Eerst was ik in Ter Apel, daarna kwam ik in Reeuwijk in sporthal De Meerkoet. We hadden er geen privacy, maar de Nederlandse mensen waren er heel aardig. De andere locaties weet ik niet allemaal meer, ik ben in elk geval in Zandvoort, Heemstede, Utrecht, Leeuwarden en Kollumerpomp geweest.”

In de asielzoekerscentra (AZC) biedt hij zich als vrijwilliger aan om te koken voor de vluchtelingen, die net als hij halal willen eten. ,,Zij houden van mijn eten, maar ook mensen van andere culturen vinden het lekker”, vertelt Mohamad, die zichzelf leerde koken. Als kleine jongen keek hij naar zijn moeder als ze kookte, eten bereiden was altijd al wel een hobby. ,,In elk AZC probeerde ik nieuwe gerechten.”

In Aleppo studeerde hij economie aan de universiteit. Een groot contrast. ,,Ik leerde voor boekhouder. Hier ben ik niet naar school gegaan, ik heb mijzelf Nederlands geleerd.” Hij spreekt het goed, maar voelt zich toch prettiger bij een gesprek in het Engels.

Afgeraden om eigen restaurant te beginnen

Al die tijd houdt hij contact met een dierbare vriendin, die hij in Reeuwijk had ontmoet. Zo komt Mohamad uiteindelijk naar Bodegraven, waar hij liefst 250 sollicitatiebrieven verstuurt. ,,Ik heb de hele stapel nog, heb ze allemaal uitgeprint voor de gemeente. Op 90 procent van de brieven kreeg ik geen antwoord, 5 procent zei nee en de andere 5 procent wilde alleen Nederlandse mensen aannemen.”

Uiteindelijk vindt hij toch een baan bij restaurant De Munt in Bodegraven. Zijn collega’s van toen zijn nu vaste klant bij What the Falafel! ,,Veel mensen hebben mij afgeraden een eigen restaurant te beginnen. ‘Je weet niet hoe het werkt, als je het ene probleem hebt opgelost, kom je het volgende probleem tegen’, zeiden ze. Maar je weet niet hoe het gaat, als je het niet probeert”, zegt Mohamad zelfverzekerd.

Enige Syrische restaurant in de regio

Nu hoopt hij het hele dorp kennis te laten maken met de traditionele Syrische gerechten als shazam wrap, araies, moxi en baba ganoush. ,,Alles is homemade, fresh and halal”, zegt Mohamad. ,,In deze regio is geen Syrisch restaurant.” Zo maakt hij kennis met de Nederlandse uitdrukking ‘een gat in de markt’. De Nederlandse keuken vindt hij minder geslaagd. ,,Stamppot en haring? Gatver.”

Zijn moeder, zus en andere tweelingbroertje zijn inmiddels ook in Nederland. Zij zullen allemaal een handje helpen in het restaurant. Wat zijn dromen zijn? ,,Dit ís mijn droom”, zegt Mohamad. ,,Ik hoop dat het druk wordt.”