Bekende Groningse cafetaria (van de eierbal) raakt niet verkocht: ‘Alle kandidaat-kopers haakten weer af’

Personeelsgebrek maakt het lastig om een zaak open te houden, de economische tegenwind maakt het moeilijk om hem te verkopen. Horeca-ondernemers zitten tussen wal en schip, zelfs als ze een prachtige zaak hebben, zoals Dineke en Auke Koning in Groningen.

Op een onopvallende plek, een stuk buiten het centrum van Groningen, staat het al even onopvallende cafetaria Koning. Van de buitenkant oogt het als een snackbar zoals er dertien in een dozijn gaan. Eenmaal binnen ga je veertig jaar terug in de tijd. Schrootjes en bruine tegeltjes tegen de wand, krantenknipsels, portretten van een vorige generatie uitbaters en oorkondes van ooit gewonnen prijzen. Een snackbar met een geschiedenis.

De goodwill en inventaris van dit in Groningen wereldberoemde cafetaria Koning zijn te koop voor de bescheiden som van 150.000 euro. De nieuwe uitbater krijgt daarvoor de naam, alle spullen én het generaties oude recept van die eierballen waarmee Koning diverse culinaire prijzen won en waarvoor klanten uit heel Nederland naar Groningen komen.

De eigenaren, de derde generatie alweer, willen ondanks dit succes langzamerhand van hun 77 jaar oude cafetaria af, vertelt Dineke Koning (59) in Trouw: ,,Het is voor ons té hard werken. We zijn al drie jaar op zoek naar personeel, maar alles wat komt, gaat ook weer weg. Als ze eenmaal de spits op vrijdag hebben meegemaakt, als we hier met zijn vijven achter de bakwand moeten staan, dan zijn ze de volgende morgen niet helemaal lekker en zien we ze niet weer.”

Eigen zoon durft het ook niet aan

Gezien de cultstatus van Koning en zijn eierballen in Groningen zou je verwachten dat kopers in de rij staan om de goedlopende zaak over te nemen, maar ondanks de publiciteit die de voorgenomen verkoop kreeg, lukte het Dineke en haar man Auke (61) afgelopen maanden niet om hun cafetaria, met pand en al, te verkopen. Dineke: ,,Er zijn tien kandidaat-kopers geweest die allemaal weer afhaakten. Onzekerheid over de oorlog, de gasprijzen en vergeet de olie en de ossewit niet, spelen een grote rol. Onze eigen zoon durft het ook niet aan.”

Een horecabedrijf overnemen is, na twee jaar corona en in tijden van oorlog, inflatie en stijgende voedselprijzen, niet erg aantrekkelijk, merkt de Kamer van Koophandel. Programmamanager Hans Klein Swormink: ,,We krijgen de laatste tijd veel vaker telefoontjes met vragen van ondernemers die hun zaak vérkopen dan die een zaak willen kopen. Daaruit leid ik af dat het op dit moment een kopersmarkt is: het aanbod is groter dan de vraag.”

Verwonderlijk is dat niet in deze omstandigheden, want kopers willen een zaak die zwarte cijfers laat zien, anders kunnen ze hun investering niet terugverdienen, vertelt Klein Swormink. ,,En aan de andere kant zijn er veel oudere horeca-ondernemers die zich afvragen of ze nog jarenlang tachtig uur per week willen buffelen om de onderneming weer renderend te maken met het oog op een gunstige verkoopprijs.”

Nieuwe eigenaar komt in warm bad

Het echtpaar Koning heeft besloten het pand dan maar in eigendom te houden en alleen de zaak te verkopen. Met alleen de huur en inventaris komt een nieuwe eigenaar in een warm bad, want in het cafetaria is het na de krantenberichten over de lastige verkoop in lokale media nog drukker dan anders.

Auke moest wekenlang drie keer per dag een nieuwe voorraad eierballen draaien, een paar honderd per dag. Dineke: ,,Die liefde doet me goed. We kregen hier zelfs huilende mensen die dachten dat de zaak dichtging, maar dat is dus niet zo. Al die aandacht is natuurlijk de bekroning op je werk, maar je moet het wel behappen. Toch zal het bij mij wel huilen worden, als we eenmaal gestopt zijn.”

Maar blijft Koning nog wel Koning als de Konings eruit zijn? Dineke vindt van wel: ,,Alles blijft hetzelfde, inclusief de eierbal. De nieuwe eigenaar moet vooral niks aan het interieur veranderen, dat heeft mijn vader er nog ingezet en daar zijn de klanten, ook de jongeren, heel erg aan gehecht. Hij moet een praatje maken met alle klanten en de prijzen laag houden, want het is geen rijke buurt. Als hij het doet zoals wij, dan is het goed. Maar het is een terechte vraag. De klanten zeggen: ‘Jullie zijn Koning, jullie zijn de ziel van het bedrijf’. Daar heb ik zelf nooit zo bij stilgestaan.”