Frederiek verkocht in 2022 haar winkel-concept: 'Corona dwong me anders naar meisjesdroom te kijken'

Een kledingboetiek in hartje Utrecht combineren met een hotel: Frederiek Waninge bedacht het. In 2019 startte ze aan de Steenweg kledingboetiek House of Fred. Een paar maanden later volgde op de verdiepingen erboven hotel Cozy Pillow met zes kamers en een zevende kamer in een werfkelder aan de Oudegracht. Die combinatie bleek een schot in de roos. Voor veel mannen werd het de favoriete winkel van vrouwenkleding: hier kon je tenminste aan de bar een kopje koffie of een heerlijk glas wijn drinken en hoefde je niet meer naast het pashokje te wachten. Daarbij loste ze ook een andere probleem op: de leegstand boven de winkelpanden.

Frederiek kon haar ei kwijt in haar onderneming. Creatief kleedde ze de kamers aan en de boekingen stroomden binnen. Maar toen kwam corona en werd alles anders.

,,Het gekke is, corona maakte ook creatief. Ik ga als ondernemer aan als ik creatief kan zijn en me bezig kan houden met de strategie. Skin in the game. Dus zochten we het schemergebied op. Er stond nergens in de regels dat je geen kleding kon passen in de hotelkamers. Dus deden we dat. Of we sopten met alle winkelmedewerkers de hotelkamers. We waren voelden ons nergens te groot voor."

,,Maar toch, ik had er heel veel stress van. Doordat ik nog maar kort tevoren was begonnen met de onderneming, kwam ik voor geen enkel steunfonds in aanmerking. Maar ik had wel verplichtingen. Verhuurders, personeel dat ik moest doorbetalen. Mijn geld zat in de voorraad. Thuis had ik kleine kinderen, maar mama was dag en nacht bezig met de zaak."

Mijn gevoel zei: het is goed geweest. Voor alles is een tijd

,,Eerder was mijn plan om 'Fred' en Cozy Pillow ook in andere steden op te zetten. Daar houd ik van: dingen bedenken, er een goed team bij zoeken en het dan in de wereld te zetten. Corona dwong me er toch anders naar te kijken. Wil ik dit wel? Is dit waar mijn hart sneller van gaat tikken?"

,,Mijn gevoel wist het antwoord al. Ik ben een ondernemer die vooral op gevoel afgaat. Data zijn fijn, ik ga daar goed op, maar vooral om mijn gevoel te onderbouwen. En dat gevoel zei: het is goed geweest. Voor alles is een tijd. Ik ben ondernemer en geen echte retailer. Ik verveel me snel en het momentum voor het opschalen van de onderneming was voorbij. Alles in me zei dat dit deel van de reis erop zat."

'Ik vroeg of ze wisten wat ik eigenlijk wilde bespreken'

,,Dan gaat het bij mij snel, hoor. Ook dat is ondernemen: snel handelen als je een beslissing hebt genomen. Het was in de kersttijd. Eigenlijk precies een jaar geleden. We gingen weer een lockdown in en ik was er klaar mee. Met Omoda had ik altijd goed contact. De samenwerking ging al jaren terug; de tassen van mijn label Merel by Frederiek lagen in de winkel. De afspraak voor een kop koffie in Zierikzee was zo gemaakt. Na een fijn gesprek vroeg ik of ze wisten wat ik eigenlijk graag wilde bespreken."

,,Ik ga mijn zaak verkopen en ik denk dat jullie de beste kandidaat zijn, zei ik. Omdat er binnen Omoda een nieuwe generatie haar intrede heeft gedaan, moest het voorstel uiteraard eerst intern worden besproken. Het daarop volgende contact was gelukkig positief. Omoda is een ondernemend familiebedrijf en houdt ook van snel schakelen. Met als gevolg dat we begin maart een deal met elkaar sloten, met als overname datum 1 april."

,,Daarop volgde een rare tijd. Tot juni zou ik bij de winkel betrokken blijven. Eigenlijk sta je langs de zijlijn als je de zaak hebt verkocht. Er kwamen besluiten voorbij waarvan ik dacht: hoe dan? Er worden besluiten genomen waar je geen invloed meer op hebt. Het is logisch, maar het voelt ook heel gek."

,,Daarna zouden we een maand op vakantie gaan, maar dat liep door privé-omstandigheden toch anders. Het leven is niet maakbaar. Het blijft overigens een harde boodschap voor wie denkt dat het wel zo is. Liefde, gezondheid, vaardigheden en kennis, die echt gelukkig maken, zijn toevallig of niet, niet te koop."

Een ondernemer kijkt naar hoe hij waarde in een onderneming kan creëren

Na die heftige tijd zat ik ineens thuis, met een lege agenda. Ik weet niet hoe andere ondernemers dat doen, maar ik voelde wel een leegte. Niet van een nederlaag, want zo ervaar ik het helemaal niet. Ik heb een meisjesdroom gerealiseerd, maar kwam er ook achter dat het niet helemaal het pad is dat ik heb te lopen. Dat ik even niets te doen had, was ook goed. Ik had tijd voor mijn gezin en ben veel gaan sporten. Maar mijn drive was weg. Daar zit je dan. Nog best jong en wat ga je dan doen? Waar ben je goed in? Waar gaat nu je hart nog van branden?

,,Dat is nog best een puzzel. Inmiddels kan ik die onzekerheid omarmen. Ben ervan overtuigd dat dit soort periodes nodig is om je naar een volgende fase in je leven te brengen. Alsof je bergen moet overwinnen om in het volgende groene, vruchtbare dal te komen. Ik ben als zelfstandige gaan werken, maar dat is toch anders. Zo heb ik tenminste ervaren. Je kijkt naar declarabele uren, terwijl een ondernemer kijkt naar hoe hij waarde in een onderneming kan creëren."

,,Ik heb ontdekt dat daar mijn kracht ligt. Als ik iets zie, dan kijk ik wat ik er meer mee kan. Ik geloof in het investeren in draagkracht. Binden en boeien. Bij binden gaat het om een band of verbinding creëren, bij boeien gaat het om de aandacht vasthouden."

Met ondernemende blik naar het nieuwe jaar

,,Van de verkoop heb ik geen spijt. Ik denk dat ik het ook economisch op het juiste moment heb gedaan. Natuurlijk wist ik toen niet wat eraan zat te komen. Een energiecrisis, inflatie. Langzaam maar zeker voel ik dat ik weer energie krijg. Het heeft even geduurd, maar ik voel de energie en drive weer komen. Dat mijn onderzoeksperiode, want zo voel ik het, weer gaat uitmonden in nieuwe projecten. Het gaat weer stromen en ik kijk met een ondernemende en enthousiaste blik naar nieuwe jaar."

,,Hoe 2023 gaat zijn? Als het gaat over mijn gezin, dan zie ik dat er meer rust komt na deze turbulente periode. Daar verlangen we wel naar. En voor mezelf zie ik dat er weer ruimte komt voor iets nieuws. Op dit moment staan er al twee nieuwe concepten in potlood op papier, die nog handen en voeten moeten krijgen. Dat kan zo maar gebeuren. Dat je tijdens het wandelen ineens een ingeving krijgt. En dan ga ik daarmee aan de slag. Daar hoef ik niet meer aan te twijfelen. Ik heb al vaak genoeg laten zien dat dat in me zit."