Succesvol ondernemen en de rafelrandjes: Sjoerd Wasserval (Bukom) wilde andere pensioenregeling

Sjoerd Wasserval heeft laatst voor het eerst zijn schoonouders rondgeleid in de fabriek in Heerhugowaard. Zijn zoon is op beide vestigingen een dag stage komen lopen. En als iemand vraagt of hij zijn kind een keer met een vrachtwagen van school mag ophalen, zegt Wasserval meteen ja. ,,Natuurlijk, laat zien wat je doet en wees er trots op! Als ondernemer hoort het erbij dat je een bijdrage levert aan je mensen en aan de omgeving van je mensen.” Hij gaat eens per kwartaal een hapje eten met de jonge mensen binnen het bedrijf om te horen wat er bij ze speelt en hoe ze over zaken denken.

Voor Wasserval is medewerkerstevredenheid prioriteit. Zorgen dat de mensen trots zijn op het bedrijf: ,,Ik kan alleen maar trots zijn op mijn bedrijf als ik weet dat ik medewerkers het juiste pakket voor later bied. Je kunt ze aan de voorkant een euro per uur meer betalen of je kunt zorgen dat het aan de achterkant goed is geregeld. Ik ben van de lange termijn, dus kies voor het laatste.”

Ouderwetse pensioenen

In 2021 is de cao van kracht geworden voor bedrijven in de industriële reiniging. Hier moest zijn bedrijf Bukom zich verplicht bij aansluiten. Deze cao heeft volgens Wasserval een ouderwetse manier van kijken naar pensioenen en moet sowieso worden aangepast nu de Wet Toekomst Pensioenen is aangenomen.

Nauwelijks opbouw 20 - 40 jaar

Ook de oude regeling van Bukom, een zogenaamde leeftijdafhankelijk premie, kende nauwelijks opbouw tussen 25 en 40 jaar en daarna opeens heel veel. ,,Mijn beeld is dat de grootste toegevoegde waarde, zeker in dienstverlening, tussen je 30e en je 50e zit. Helaas kunnen we daarna niet iedereen op kantoor zetten om te gaan denken over werk in plaats van werk uit te voeren. Dus zul je het werk zo moeten inrichten dat het langer is vol te houden door middel van automatisering en opleiding. Maar in de periode 30-50 jaar wordt weinig pensioen opgebouwd volgens de cao. Ik wilde naar een oplossing waarbij de medewerker niet méér moet afdragen aan het pensioen, maar dat wij het middengat beter kunnen opvullen en jonge medewerkers eerder een vol pensioen kunnen geven.”

Cao plus plus

Met de adviseurs van Zicht zijn verschillende scenario’s doorgenomen, die beter aansluiten op de visie van Wasserval en het duurzame karakter van het bedrijf. Want afwijken van een basis-cao mag, mits het voor de medewerker gunstiger is. Uiteindelijk is er voor een oplossing gezorgd waarin pensioen en arbeidsvoorwaarden flexibel worden toegepast. Een oplossing die Wasserval ‘cao plus plus’ noemt. ,,Onze mensen verdienen 18, 19 euro per uur. Dat levert een salaris op van 2400 euro netto. Ze gaan in werkelijkheid met het dubbele naar huis omdat ze veel meer uren in de week werken en toeslagen krijgen voor het werken in de tanks. Maar het pensioen is gebaseerd op het basissalaris. De oplossing zit voor een belangrijk deel in de extra vrije dagen die in de nieuwe cao zitten. Wij zeggen: je kunt extra vrije dagen opnemen, maar je kunt die vrije dagen ook afkopen en dat geld toevoegen aan je pensioen. Daarnaast hebben wij er zelf wat aan toegevoegd, waardoor met name jongere werknemers meer pensioen opbouwen, omdat we trots zijn op onze mensen.”

Pensioenspreekuur

Zicht heeft niet alleen geholpen bij het uitwerken van de verschillende scenario’s, maar heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij de communicatie van de pensioenregeling naar de medewerkers. Dat gebeurde via presentaties en individuele gesprekken, het zogenaamde pensioenspreekuur. Bukom heeft overigens pensioen-, inkomens- en schadeverzekeringen bij Zicht.

Opleidingspakket van 30.000 euro

Arbeidskrachten vinden en behouden blijft een uitdaging in deze branche. Wasserval wil jonge mensen kunnen aannemen en opleiden, maar de 16 en 17-jarigen die van de mbo komen mogen wel in de bouw werken, maar niet in de industrie. Die regel is per 1 mei versoepelt, maar dan nog zijn de werkzaamheden voor ons bedrijf beperkt. ,,We verliezen nu nog veel van die jongeren aan de bouw. We proberen ze nu uit de horeca binnen te halen, omdat de jongeren daar geen toekomst zien. We bieden ze daarom een opleidingspakket van 30.000 euro als ze bij ons komen werken. En dat begint met een B-rijbewijs.”

Plantaardige industrie

De plantaardige industrie heeft voor Wasserval de toekomst. De petrochemie, waarin hij zijn werkende leven begon nadat hij een tijd als wedstrijdzeiler actief was, is voor hem bezig met een transitie waarbij plantaardige stromen steeds belangrijker worden. ,,De industrie waarin wij ons bevinden, bestaat uit verwerking van plantaardige producten: soja, raap, zonnebloem, kokos, noem maar op. Daar worden onder andere voedingsmiddelen voor mensen (denk aan vegetarisch voedsel) en dieren en cosmetica van gemaakt. Wat wij overhouden uit die producten is weer restmateriaal dat nog waarde heeft. In de petrochemie betekent afval een probleem, want waar laat je het? In onze industrie is afval altijd nog een nieuw product en heeft dus nieuwe waarde.”

Drie keer verdienen

De vorige eigenaar en oprichter van Bukom zag al snel in dat je van plantaardig afval weer olie kunt maken die je bijvoorbeeld voor je machines kan gebruiken. ,,Als bedrijf verdienen wij drie keer aan het product. Als we de tank reinigen, als we het afval recyclen (waarmee we de klant ook tegemoet komen omdat hij dat zelf niet kan) en als we het nieuwe product weer verkopen. Het mooie is dat je de keten zo uiteindelijk ook rond hebt, want van het product dat wij verkopen wordt weer biodiesel gemaakt en daarop rijden onze wagens.”

Groene toekomst

De opnamen voor de video zijn gemaakt op de eerste locatie van Bukom, in Heerhugowaard. In feite geeft de tweede locatie van het bedrijf, in Ridderkerk, volgens Wasserval een beter beeld van de toekomst van zijn bedrijf, waarin industriële reiniging iets is dat je tot je 65e kunt doen. ,,Met mannen en vrouwen, uit binnen- en buitenland. Met meer automatisering en verbeterde technieken en een andere instelling. Er wordt nog weleens een opmerking gemaakt als een vrouw hier komt werken. Dat ze er niet de spierballen voor heeft. Dan ga ik met die jongens zitten en vertel ze dat dat niet meer kan, dat we zo niet met elkaar omgaan. Dit is niet meer wie we zijn, dat is niet meer het bedrijf dat ik wil uitstralen en ook niet meer wat wij als industrie willen uitstralen. We moeten proberen slimmer te denken, de cultuuromslag doorzetten. Daarom ben ik er ook trots op dat er nu twee vrouwen buiten werken.”