Chinezen willen plek Toontje kopen

'Cafetaria Toontje. Met Toon. Zegt u het maar." Toon Heesbeen scheurt een briefje van zijn notitieblok en noteert: twee Red Bull, twee friet speciaal. "Gaan we regelen", zegt-ie tegen de andere kant van de lijn. "Op vrijdag is het pittig", verzucht hij over de drukste dag van de week. Rond 10.15 uur begint de telefoon te rinkelen in het frietkot op bedrijventerrein De Ooijk in Zaltbommel. Dat gaat door tot zeker een uurtje of één. Tegen die tijd zijn al voor honderden euro's aan friet, snacks en broodjes over de toonbank gegaan: de vrijdagmiddaglunch bij bedrijven.

"Deze drukte hadden we niet kunnen voorspellen toen we de frietzaak overnamen", zegt Toons vrouw Margé. Twee jaar geleden hoorden ze dat de cafetaria leeg kwam te staan. Toon had al een frietwagen, Margé ervaring in de horeca. Op die hoek, langs de toegangsweg naar De Ooijk, staat al zo'n dertig jaar een frietkraam. Dat is echt een goede locatie, zeiden kennissen twee jaar geleden tegen het Zaltbommelse stel. Daar waren ze toen zelf nog niet helemaal van overtuigd. Nu willen ze nooit meer naar een andere stek. Uitbreiden, dat is wat ze willen. Een overkapping voor het terras dat aan het gebouw grenst. "Zodat meer mensen kunnen zitten. En het is dan warmer in de wintermaanden."

De telefoon gaat weer. De hoofdmoot van Toontje is friet en snacks, maar ze doen er ook broodjes bij. Die worden met name door de omliggende bedrijven besteld. Tegen 11.45 uur overhandigt Margé de eerste doos broodjes aan de bezorger.

"Die bedrijven bestellen altijd iets wat we niet hebben", zegt Toon. Hij laat een foto zien van een schaal met minihamburgers. "Maar wat ze willen hebben, dat maken we." Laatst wilde een bedrijf veertig stokjes met minisnacks. Zit helemaal niet in het assortiment van Toontje, maar hij draaide de stokjes gewoon in elkaar.

Toen de twee begonnen op De Ooijk, lanceerden ze een charme-offensief richting de omliggende bedrijven en het naastgelegen bedrijventerrein De Wildeman. Gingen ze met belegde broodjes rond. Margé: "Daar werd verschillend op gereageerd. Heel afwachtend ook. Misschien dat we wel eens een keer langskomen", zeiden ze. Er was niet direct enthousiasme. De vorige uitbater stond net wat anders bekend dan Toon en Margé nu.

'Henkie Damen'

Aan de muur hangt een Delfts blauw tegeltje met de spreuk: 'Het leven is net een frikandel, je moet hem zelf speciaal maken'. "Heeft zij bedacht", zegt Toon, terwijl hij naar zijn vrouw wijst. "Die cabaretierhoe heet-ie ook al weer, Jochem Myjer. Die heeft hem overgenomen. Nee, ik geloof niet dat hij hier ooit geweest is. Maar we hebben wel een stuk of vijf bekende Nederlanders als vaste klant. Ik ga niet zeggen wie, dat vinden ze meestal niet leuk. Eéntje mag je weten: Henkie Damen (zanger Henk Damen, red.). Da's mijn neef."

Het is misschien ook niet zo vreemd dat BN'ers gaan eten bij Toontje. Het is een kwestie van even de A2 af en je bent er. Het is niet alleen de ligging; de frietzaak profiteert bijvoorbeeld ook van het bedrijf Ducati Zaltbommel, een van de weinige dealers van het Italiaanse motormerk in Nederland. De zaak zit schuin tegenover Toontje. De vele klandizie gaat vaak even langs voor een warme hap.

Het succes van Toontje is niet helemaal los te zien van de opleving van De Ooijk. Dat was tot 2011 vergane glorie. Een verwaarloosd bedrijven-terrein uit de jaren zeventig, dat niet hoog scoorde in populariteitspolls.

Gemeente en provincie staken er

2 miljoen euro in en gaven het terrein een fris aanzicht.

Om stipt 11.45 uur zet een van de medewerkers twee borden friet, een gehaktstaaf en een frikandel-speciaal op een tafel. Alles gaat op uur en tijd tijdens spitsuur. "Vaste klanten weten inmiddels hoe laat hun eten klaar is", zegt Toon. De twee mannen van de friet, de gehaktstaaf en de frikandel speciaal kunnen gelijk aanschuiven.

Chinezen

Toons moeder en schoonzus zijn inmiddels aangekomen om mee te bakken. Zijn pa bestiert de keuken. Twee man werken de bestellingen af; twee anderen bereiden het eten van de klanten die onaangekondigd binnen vallen. "Het is een A-locatie, echt waar", weet Toon nu. Een A-locatie? Maar wel buiten het centrum. Dan zal het wel een goedkope plek zijn? "Echt niet", zegt Toon. "We pachten het." Margé: "We moeten best veel bakken om dat bedrag te kunnen betalen."

Toon en Margé hadden hun bedrijf al lang en breed voor forse bedragen kunnen verkopen. Anderen zien ook wel dat je hier prima zit. "Er zijn al meerdere Chinezen geweest om de boel te kopen. Stappen ze binnen en vragen ze wat ik ervoor moet hebben. 'Noem maar een bedrag', klinkt het dan. Maar daar ga ik niet op in. Geld is ook niet alles."