Einde van de gouden jaren: De Vicary sluit

De grote zaal staat klaar voor de laatste bijeenkomst: de Egerländerkapel uit Veenendaal geeft er zaterdag een concert. De andere zalen van De Vicary in Ochten zijn al half leeg of dienen als opslagruimte voor een deel van de inboedel, die via een internetveiling verkocht zal worden.

Het is toch wel wat gek, beamen Coen en Maria Meeuwissen terwijl ze nog even rondkijken. Na 23 jaar neemt het beheerdersechtpaar afscheid. Het dorpshuis aan het Van Drielplein wordt gesloopt en - kleiner - teruggebouwd. De Stichting Ontmoetingscentrum Ochten, eigenaar van het pand, wil verder met nieuwe eigenaars. "We hebben geschikt bij de rechter", zegt Maria. "Het kostte ons te veel energie." En zo vertrekken ze per 1 mei.

HorecaDat ze ooit de horeca in zouden gaan, was in ieder geval voor Coen geen vraag. "Ik zit er mijn hele leven al in. Mijn ouders zaten in kantine van de fruitveiling van Tiel. Als jochie hielp ik daar al mee. Het is leuk, met mensen bezig zijn."

In 1992 werd hij medewerker bij De Vicary, toen nog eigendom van de gemeente Echteld. Een jaar later kreeg hij de gelegenheid commercieel uitbater te worden en nam de uitdaging aan.

"Het ging destijds slecht met De Vicary, er moest jaarlijks 40.000 gulden bij. De gemeente wilde ervan af."

Het eerste wat Coen en zijn vrouw aanpakten was de inrichting. "Plastic stoeltjes en kale wanden", zegt hij. "Dat hebben we gelijk veranderd." Nu is het pand aangekleed met schilderijen, beelden, kunstplanten, grote beeldbepalende lampen. Als ze elders aan het eten waren of in een winkel kwamen, hadden ze altijd een opschrijfboekje bij zich om goede ideeën op te schrijven.

Gouden jarenDe gouden jaren kwamen al snel. In 1995 verscheen De Vicary tot in het buitenland op tv met het hoogwater. "Alle televisieploegen kwamen hier", zegt Maria. Met hoogwater zelf, toen de deltaplannen werden gepresenteerd. "We draaiden een goed jaar", zegt Coen. "We hebben ook nog een feest mogen verzorgen voor de soldaten en anderen die hielpen met hoogwater - achthonderd man." Maar tijden veranderen. De zangvereniging met zestig leden moest kortgeleden stoppen omdat er nog maar tien leden over waren. En zo zijn er meer. De verwachtingen zijn ook anders, zegt Maria: sommige groepen vertrekken omdat ze meer luxe verwachten, andere omdat ze het snel te duur vinden.

Coen: "We hebben steeds vaker mensen die alleen de huur van de zaal willen betalen en zelf drinken willen meenemen. Maar waar moet ik dan van leven?"

"Je moet er wel de hele tijd bij zijn, alleen al vanwege de vergunning", vult Maria aan. Het 'ouwe jongens krentenbrood' dat ze zich van vroeger herinnert, is voorbij, zegt ze.

Goede herinneringenGoede herinneringen bewaren ze aan de bruiloften, verjaardagen, vergaderingen, repetities en uitvoeringen die er werden gehouden. Dat ze al bij het voorgesprek kon voorspellen of het een gezellige avond zou worden of niet. En die ene man, die allerlei bruiloften afging zonder uitgenodigd zijn en waarbij je je als bruidspaar afvroeg of hij ziek was als hij niet verscheen. Verhalen te over.

"We willen de mensen bedanken die bij ons kwamen en degenen die hier met plezier werkten." Haar kleindochters vinden het niet zo erg dat opa en oma nu meer thuis zijn. "Kunnen ze wat vaker komen. Is toch anders dan hier." Coen intussen kijkt al vooruit naar de klusjes die er te doen zijn in huis en tuin. "Daar hebben we de afgelopen jaren weinig tijd voor gehad. Nu kan het."