Zestien jaar geleden opende het grill- en tapasrestaurant aan het Raadhuisplein. Voorheen wisselden de restaurants in dit pand elkaar af. Pepe zag in het dorp aan het Scheur voor zijn idee een gat in de markt. In een straal van 50 kilometer was er geen soortgelijk restaurant te vinden. Tenminste, niet een met de echte Spaanse keuken. Die had de zoon van een Spaanse gastarbeider met de paplepel ingegoten gekregen. Zijn moeder kon voortreffelijk koken.
Het werd vooral de lomo, de Argentijnse ossenhaas van de grill, die gasten uit de wijde omtrek al snel na de opening op 17 maart 2007 naar Rozenburg deed gaan. Pepe tegen het AD: ,,Ze kwamen van de andere kant van het Scheur en van Voorne-Putten. We hebben amper reclame gemaakt. Gasten wisten ons via mond-tot-mondreclame te vinden.’’
In het begin werkte Pepe zeven dagen in de week. Later werden dat er vijf. Pepe was aan de grote grill het middelpunt van het restaurant. Nu vindt hij het op zijn 71ste, en na 57 jaar werken, welletjes en neemt dochter Sabrina (45) het restaurant over. Ze is op Rozenburg een bekend gezicht door haar schoonheidssalon. ,,Ze wilde eerst niet’’, merkt Pepe op. ,,Toen is ze erover gaan nadenken en besloot het toch te gaan doen. Sabrina heeft ervaring in de horeca.’’
Scheepswerf Verolme
Eerst nog even terug naar een ander jubileum. In november was het precies zestig jaar geleden dat Pepe op Rozenburg arriveerde. ,,Het was hier toen -15 graden. Terwijl wij een constante temperatuur van rond de 25 graden gewend waren’’, herinnert Pepe zich. ,,Hier aan het Raadhuisplein, waar nu het restaurant is, waren weilanden met koeien. Rozenburg en omgeving waren aan het industrialiseren. De koeien waren van de laatste boeren op Rozenburg.’’
Pepe’s wieg stond in Cadiz, een havenplaats in het uiterste zuiden van Spanje. Zijn vader was scheepsbouwer. Hij was het echter niet eens met de manier waarop bedrijven in het Spanje van dictator Franco werden voorgetrokken, deed zijn beklag en werd in het gelijk gesteld. Last van het Franco-regime heeft vader Fernandez nooit gehad. Toch wist hij daarna: ik moet hier weg. Hij vond werk bij scheepswerf Verolme bij Rozenburg.
We zijn zeker niet voor luxe van Spanje naar Nederland gekomen
Pepe Fernandez
De vader van Pepe was een van de vele jonge mannen uit het zuiden van Europa die in de jaren 60 juichend in Nederland werden binnengehaald. Er was op dat moment een enorm gebrek aan werkmensen. De eerste twee jaar verbleef zijn vader in een pension in Rotterdam. ,,Toen zijn wij gekomen. We gingen in een flat wonen van Verolme op Rozenburg’’, vertelt Pepe.
Het brengt hem meteen op een actuele kwestie: nieuwkomers vandaag de dag. Als 11-jarige jongen was hij er dus ook ooit een. ,,We zijn zeker niet voor luxe van Spanje naar Nederland gekomen’’, vervolgt hij. Pepe ergert zich dan ook aan berichten over statushouders die in Nederland een huis hebben geweigerd. Hij denkt aan zijn eigen jeugd. ,,Onze eerste flat aan de Goudenregenstraat zou je nu klein voor een gezin vinden. Het was voor ons een geweldig groot paleis, zeker in vergelijking met waar we in Spanje woonden. Van daaruit hebben we een beter bestaan in Nederland opgebouwd.”
Geschillencommissie
De koude novembermaand van 1963 staat misschien symbool voor de manier waarop hij destijds ontvangen is. Tegenwoordig worden nieuwkomers opgevangen. Zestig jaar geleden was dat wel anders. ,,In Spanje had ik de lagere school afgemaakt. De Nederlandse taal leerden we van vriendjes hier op straat. In Nederland moest ik nog eens twee jaar lagere school doen in het Nederlands’’, vertelt de Rozenburger.
De familie Fernandez aardde goed op Rozenburg. Pepe: ,,In de beginjaren waren hier 29 Spaanse gezinnen. Nu zijn we de enigen die daarvan zijn overgebleven.’’
In de beginjaren waren hier 29 Spaanse gezinnen. Nu zijn we de enigen die daarvan zijn overgebleven
Pepe Fernandez
Vrijdag zette hij ook een punt achter 57 jaar werken. Pepe’s eerste baan was bij het schoonmaakbedrijf De Gast. Hij studeerde daarnaast, werkte zich op tot scheepsbouwtekenaar bij Verolme en werkte daarna nog bij andere bedrijven. De Rozenburger kan zelfs lachen om een minder succesvolle tijd uit zijn werkzame leven. Voordat hij het restaurant opende, had hij nog even een reisbureau. ,,Ik heb er in die twee jaar misschien 5 euro mee verdiend en meerdere keren voor de geschillencommissie gestaan’’, zegt hij met de nodige zelfspot. ,,Hoteleigenaren op Malta en in Egypte beduvelden de zaak. Ze zouden een buffet aanbieden, maar in werkelijkheid waren dat maar twee gerechten. Reizigers klaagden mij aan en ik kon dus weer naar de geschillencommissie.’’
Winkeliersvereniging
Pepe heeft zich in de zestig jaar op Rozenburg volop ingezet voor het dorp. Hij was jarenlang actief in de lokale politiek (‘Politici komen nog steeds naar het restaurant voor het nieuws’) en speelde in bandjes. Ook is (en blijft) hij voorzitter van de Rozenburgse winkeliersvereniging EMR. Het was in het belang van het restaurant dat Rozenburg een mooi winkelcentrum zou hebben. En omgekeerd was het in het belang van de collega-ondernemers dat er een goed restaurant in het centrum zat, stelt Pepe. Hij heeft een aantal zaken voor elkaar gekregen, maar is nog lang niet klaar.
Trots laat hij de nieuwste aanwinst voor Rozenburg zien: de trap op de boulevard van Rozenburg naar het winkelcentrum. ,,Acht jaar ben ik daarmee bezig geweest’’, merkt Pepe op. ,,Straks komt daar een camperplaats. Mensen die daar gaan staan om naar de schepen te kijken, moet je het gemakkelijker maken om naar het centrum van Rozenburg te gaan.’’
Zo denkt de bekende Rozenburger ook al aan de aankomende Maasdeltatunnel onder het Scheur: aan het einde van de tunnel moet een ‘landmark’ komen om aan te geven dat daar Rozenburg ligt.
Lees ook: Na 34 jaar sluit populaire restaurant Poort van Twente de deuren: dit is waarom
