Caroline van der Lande (De Buurtboer): 'Geen witte bammetjes met plastic kaas meer'

'Tijd was mijn grootste uitdaging'

,,Toen ik begon met werken, wilde iedereen een baan bij een grote corporate. Dat was het hoogst haalbare, maar nu is er een kentering. Het is niet meer sexy om aan de slag te gaan bij een corporate, maar wel om zelf te ondernemen. Er zitten heel wat ondernemers in de familie. Het was dan ook niet vreemd dat ik dezelfde stap zette. Het werkt ook zeker in je voordeel als je een ondernemende familie hebt. Dan wordt er minder spannend over gedaan. Mijn man is ook ondernemer en dat helpt bij het zetten van zo’n stap."

,,Mijn carrière begon ook bij een grote corporate: Heinz. Ik was toen al bezig met goed en gezond eten, maar tijd was mijn grootste uitdaging. Boodschappen doen, ingrediënten verzamelen, recepten zoeken en koken: mijn dagen waren goed gevuld. In de kantine van Heinz werden grote foodmerken geserveerd, maar dat waren niet de gezondste opties. Ik nam mijn eigen lunch mee naar kantoor en had zelfs een eigen koffiezetapparaat op mijn bureau. Ik wilde nu eenmaal graag goede producten tot mij nemen tijdens een werkdag. Zo ontstond het idee van De Buurtboer. Bij Heinz gaat de klant voor goedkoop en gemak, maar bij ons niet. Ons onderscheidende vermogen, is onder andere dat wij ‘groen zijn’. Ons bestaansrecht komt voort uit de ambachtelijke, gezonde en lekkere producten die wij leveren. Ik heb overigens wel heel veel geleerd bij Heinz. Zonder die ervaring had De Buurtboer misschien nooit bestaan.”

Groeien vraagt om prijsverhoging

,,In het begin zijn we heel hard gegroeid, maar een gezonde winst behalen was moeilijk. Het moet een gezonde business blijven, dus hebben we uiteindelijk de prijs moeten verhogen. Dat vonden we best spannend. We zijn klanten kwijtgeraakt en we groeiden minder hard, maar juist als je een groen bedrijf hebt, staat impact maken bovenaan. Dat kan alleen als je een gezond verdienmodel hebt. Je wordt commercieel succesvol door je stip op de horizon in het oog te houden en lef te hebben om te investeren, of dat nu in tijd of in financieringen is. We hebben veel moeten investeren in onze schaalbaarheid."

,,Ik merk dat andere ondernemers die duurzaam bezig zijn, star vasthouden aan hun eigen idee. Maar dan blijf je als enige roepende in de woestijn over. Je moet de grijze kant opzoeken. Liever een Albert Heijn aanhaken en impact maken, dan in je eentje zwart-wit denken en weinig bereiken. Ik ben liever lichtgroen voor heel Nederland dan donkergroen voor een paar mensen.”

Groen versus poen

“We hebben bij De Buurtboer wel een aantal uitdagingen. De grootste is het vinden van ambachtelijke en vaak kleine leveranciers die onze groeiambitie kunnen bijbenen. Dat vraagt professionaliteit, want sommige leveranciers kunnen die groei niet aan. Een andere uitdaging is dat wij met verse producten werken, waardoor deze minder lang houdbaar blijven. Wij werken met ambachtelijke leveranciers, dat is een hele vage term, maar daarmee bedoelen we dat niks uit fabrieken komt. Daardoor zijn de producten dus minder lang houdbaar. Ons brood blijft maar één dag echt vers. Vroeger kregen we daar veel klachten over. Nu minder, omdat de perceptie van ‘vers’ is veranderd."

,,Onze focus ligt op de lange termijn en sustainability. We willen impactvol en groot zijn, maar tegelijkertijd willen we geen compromissen sluiten in ‘het goed willen doen’. Dat is echt een dilemma. Zelf rijden we met elektrische leaseauto’s, maar onze producten worden nog niet elektrisch bezorgd. Op dit moment willen we de bezorgkosten namelijk zo laag mogelijk houden. Dat is echt een afweging. Het mag niet bij klein en kneuterig blijven, want dan maak je te weinig impact. Intern hebben we veel discussies over groen of groei. Misschien zouden we minder hard moeten groeien, zodat we onze interne processen volledig op orde kunnen krijgen. Maar als je niet groeit, creëer je achterstand. De concurrentie zit immers ook niet stil.”

Alles veranderde door corona

,,Alles veranderde op twaalf maart. In het begin ging alles zo snel en was er paniek. Heel wat bedrijven voelden later pas de gevolgen van de coronapandemie, terwijl het bij ons meteen stilviel. Wij zaten al met werktijdverkorting voor er überhaupt een NOW-regeling was. Wij waren pionierend, maar in negatieve zin. Zelfs met alle overheidssteun draaiden we verlies. We hebben gesneden in kosten en personeel. De coronacrisis zal overwaaien, maar we weten niet precies wanneer. Het is zoiets macro’s dat ik in die zin nu wel weer rust voel. Aan de andere kant zien we ook een positief verhaal. Bij verschillende bedrijven is de cateraar weg en komen zij nu juist wél bij ons uit.”

'Goede lunch moet echt normaler worden'

,,We zijn er nog niet; ik wil groter. Als we kijken naar de markt van mkb-bedrijven tot tweehonderd werknemers, leveren we nu pas aan vier procent daarvan. Ik zou het mooi vinden als dat evolueert naar de helft van de markt. We hebben het plafond nog lang niet bereikt. Een goede lunch moet echt normaler worden. Ik wil dat de treurige cateraar verleden tijd wordt. Het ultieme doel is dat de helft van de Nederlandse werknemers goed en gezond eet op het werk. En het hoeft niet eens van De Buurtboer afkomstig te zijn, maar gewoon geen witte bammetjes met kaas meer. Nederland moet de lunch gaan zien als een genietmomentje met collega’s.”