Startup van de Week: My Dressoir is een online kledingkast met honderden jurkjes

Wil je tijdens een gala, bruiloft, congres of verjaardag goed voor de dag komen, zonder honderden euro’s uit te geven aan een jurkje dat hooguit een keer per jaar gedragen wordt? Dan is My Dressoir voor jou. De huurprijs is vanaf 35 euro voor een periode van zes dagen. Dat bedrag is inclusief verzend-, retour- en stomerijkosten. Goed voor de portemonnee en het milieu, aldus Maxine Hassing. ,,Ik geloof in de deeleconomie. We delen al langer huizen, auto’s en apparatuur, maar kleding was nieuw. Ik ben in dat gat gestapt. Hoe? Heel simpel: mijn baan opzeggen en heel klein starten. En testen, testen en testen.’’

Om te beginnen: welk jurkje draag je zelf het liefst?

,,Mijn favoriet is een gouden plissé jurk van Diane von Fürstenberg, een Belgisch-Amerikaanse modeontwerpster. Haar kleding is heel populair in de Verenigde Staten. Ik vind eigenlijk alles mooi wat ze heeft gemaakt. Maar ik draag het niet dagelijks hoor. Op werkdagen zit ik meestal achter mijn laptop, dan draag ik het liefst een grote trui. Iets minder glamorous dus.’’

Hoe kwam je op het idee om My Dressoir op te richten?

,,Tijdens mijn vorige werk hield ik me bezig met grote bedrijven die wilden verduurzamen. Ik heb eerst bij een corporate gewerkt, later bij een adviesbureau. Het viel me op dat verduurzamen in traditionele sectoren traag verloopt. Veranderingen op dat gebied komen maar moeilijk van de grond, bovendien durven veel bedrijven geen risico’s te nemen. Ik vond en vind dat het sneller kan. Daar kwam ik ook in aanraking met de wereld van fashion. De kledingindustrie is vooral gefocust op heel veel verkopen. Terwijl ik als consument juist meer en meer aanhanger werd van delen. Ik heb geen auto, maar maak gebruik van Greenwheels. Ik verhuur mijn huis regelmatig via Airbnb. Als ik gereedschap nodig heb, leen ik via Peerby.com. Ik beschouw mezelf als een bewuste consument en dacht: waarom delen we geen kleding?''

,,Vrouwen – ik ook - kopen zo vaak een duur jurkje voor een bijzondere gelegenheid, maar na een keer dragen verdwijnt het voor lange tijd in de kast. Zonde. Zo kwam ik op het idee. Ik dacht dat ik het ei van Columbus had uitgevonden, maar na even googelen ontdekte ik dat online kleding verhuren al een succes was in China en Amerika. En Engeland was upcoming. In Nederland bestond het nog niet. Ik besloot op een vrijdagavond om ervoor te gaan, die maandag daarna zegde ik mijn baan op.’’

Met andere woorden: je sprong in het diepe… Had je wel startkapitaal?

,,Verstandige mensen zeggen: je moet geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt. Zo verstandig was ik blijkbaar niet. Een aantal mensen in mijn directe omgeving zei: ‘Maxine, leuk idee, maar kun je niet beter twee of drie dagen blijven werken? Dan heb je nog een beetje inkomen…’''

,,Een logische route misschien, maar nee, dat was geen optie. Ik had in de weken ervoor al wel soort een businessplan geschreven. Ik besloot het avontuur aan te gaan. En dan zie ik vanzelf waar ik uitkom. Zonder plan B. Het was een gevoel. Na dat besluit heb ik me aangemeld bij een startupincubator in Amsterdam. Daar heb ik een paar maanden gezeten om het concept verder uit te werken. Alle startuptechnieken kwamen voorbij. Ik heb zelf een website gebouwd en heb er wat advertenties op los gelaten met plaatjes van jurken die ik van internet had geplukt. Waar klikken vrouwen op? Welke vrouwen? Wat vinden ze leuk? Ik heb ook zo’n vijftig interviews gehouden met vrouwen in de doelgroep. Testen en data verzamelen, daar ging en gaat het om.''

,,Die eerste maanden heb ik hooguit een paar honderd euro uitgegeven. Ik had mijn huis verhuurd, zodat ik de hypotheek kon blijven betalen. Ik sliep onder meer bij mijn ouders en werkte vanuit een leenauto. Vervolgens heb ik de eerste 25 jurkjes gekocht. Laten we zeggen dat ik het eerste halfjaar hooguit een paar duizend euro heb uitgegeven. Daar had ik geen investeerders voor nodig.’’

Kun je je eerste klant nog herinneren?

,,Ja, want die dag klapte mijn website er ook uit. Ik had gelukkig haar e-mail nog. Ik dacht: 'wow, een onbekend iemand was op mijn website terecht gekomen en wilde veertig euro uitgeven om een jurkje te huren'. Ik heb het jurkje keurig ingepakt in de keuken van mijn ouders en ben op de fiets gestapt om het langs te brengen. Het regende die dag. Ze was tevreden. Intussen bestaat het assortiment uit honderden jurkjes. Ik heb een kantoor met een team van zes mensen.’’

Hoe zou je jezelf als ondernemer willen omschrijven?

,,Ik ben veerkrachtig en standvastig. Door de pandemie had ik natuurlijk een valse start, want de horeca was grotendeels dicht, er waren nauwelijks bruiloften en gala’s, evenementen werden massaal afgeblazen. Dus was de behoefte onder vrouwen om een mooie jurk te dragen niet groot. Ik heb 368 keer gedacht om er mee te kappen, maar heb het toch nooit gedaan. Noem het naïef, noem het vasthoudend, maar ik ben blij dat ik heb doorgezet. We groeien nu wekelijks.’’

Door wie of wat laat jij je inspireren?

,,Door te wandelen in de binnenstad van Amsterdam, terwijl ik luister naar een podcast of uplifting muziek. Ik kijk om me heen, bezoek af en toe een boetiekje, zie mijn doelgroep op straat lopen en let op de trends. En ik haal veel inspiratie uit mijn team. Ik heb mensen om me heen verzameld die minstens zo enthousiast zijn als ik. We hebben dezelfde missie: dat vrouwen die een speciale gelegenheid hebben, het normaal gaan vinden om een designerjurkje te huren in plaats van te kopen. Huren is een duurzame keuze, ideaal voor vrouwen die bewuster willen consumeren. Het geeft je bovendien de vrijheid om te experimenteren met fashion: de ene keer huur je een knalrode jurk met pailletten, de volgende keer kies je voor een groene. Mijn filosofie als het om kleding gaat: investeer in de basics, huur de fun. En met basics bedoel ik een mooie jas, een denim, een wit shirt: dingen die je vaak draagt.’’

Welke valkuilen heb je als startupondernemer ervaren?

,,Ik ben iets begonnen wat nog niet in Nederland bestond. Dat heb ik geweten, toen ik My Dressoir ging opbouwen. Er is geen bedrijf dat software biedt wat ik nodig heb, koeriersdiensten zijn er niet op ingericht. Ik had gedacht dat bestaande partijen iets flexibeler waren, dat ze wilden meedenken. Het kostte veel energie om een voet tussen de deur te krijgen, moest partijen keer op keer overtuigen. Ze zijn toch ook gebaat bij samenwerking? Ik heb heel veel zelf gedaan, simpelweg omdat ik er alleen voor stond.’’

Dan heb je vast genoeg tips voor andere startupondernemers…

,,Dat vind ik lastig, want ik ben nog maar drie jaar bezig… Ik doe een poging. Ik ken genoeg mensen om me heen die willen ondernemen. Mijn tip: als je bereid bent om een risico te nemen, moet je het gewoon doen. Begin klein, zeker als je met iets innovatiefs bezig bent. Heb je een idee? Start morgen een poll op Instagram, om te checken of mensen voor een bepaald product of dienst willen betalen. Zo ben ik in principe ook begonnen. Testen, vragen, doorvragen, data verzamelen. Ik doe dat nog steeds.’’

Waar staat My Dressoir over vijf jaar?

,,Goeie vraag. We zitten nu in de laatste fase van een grote funding, met investeerders binnen en buiten mijn netwerk. Ik wil mijn team uitbreiden. My Dressoir is op dit moment ook actief in België, maar willen ook graag naar andere Europese landen. My Dressoir is organisch gegroeid, dus alles op z’n tijd.’’