Sheltersuit: op naar de 100.000 pakken voor daklozen en vluchtelingen

Een bericht in de krant over een doodgevroren dakloze man, raakte Timmer. Toen die overleden man ook nog de vader van twee vrienden bleek te zijn, besloot hij dat er iets nodig was om deze mensen te helpen. ,,Een jas met een slaapzak eraan vast, hoe simpel kan het zijn? Een sjaal erbij is ook wel fijn, dus heb ik een col geïntegreerd. In een middagje knutselde ik het in elkaar.” Timmer dacht dat hij één of twee zou maken, toen er meer vraag bleek te zijn, dacht hij dat het na honderd wel op zou houden, maar het was alleen maar het begin.

Vluchtelingenkamp op Lesbos

Het is nogal overweldigend voor Timmer, door het bedenken van sheltersuit reist hij de hele wereld over en deelt hij overal pakken uit. ,,Ik ben op zoek naar donateurs en naar nog meer plekken waar de pakken nodig zijn. Maar het voelt alsof ik steeds tekortkom. Dan ga ik met 900 pakken naar een vluchtelingenkamp, maar dan blijken er ruim 6000 pakken nodig te zijn. Af en toe is dat ontmoedigend. Zeker als ik op Lesbos bij de vluchtelingenkampen kom en alles is daar nog precies zo als een jaar geleden. Dat maakt me heel verdrietig, daar lig ik ’s nachts wakker van.”

Tijd om wakker te liggen heeft hij niet. Zijn telefoon rinkelt de hele dag door. ,,Ik heb een assistent aangenomen, want ik kan de stroom reacties en aanvragen voor van alles gewoon niet meer aan. Iedereen wil wat van mij”, vertelt hij. ,,Dat is ook geweldig, dat ik wat kan betekenen voor die mensen. Maar ik wil ook weer graag mijn ding doen, terug naar mijn truien die ik aan het ontwerpen was…” Maar dat zit er voorlopig niet in. Timmer heeft het erg druk met zijn eigen succes. De raad van bestuur helpt hem door het moeras van het hebben van een stichting heen.

Projectmanager in New York

Subsidies aanvragen, samenwerkingen aangaan… Voor Timmer is het allemaal nieuw. Sheltersuit moet er wereldwijd beschikbaar zijn, daarom is een projectmanager in New York aangesteld die de sheltersuit over Amerika moet verspreiden. ,,In Enschede kunnen we maar twee- tot drieduizend pakken per jaar maken. Ik wil graag naar 100.000 pakken en de mogelijkheden voor die productie zijn in Amerika gewoon groter dan hier. Daarom hebben we iemand laten overkomen om in Enschede de productie van de sheltersuits mee te maken en die kennis mee te nemen naar Amerika. Ook daar zijn veel daklozen en zijn de pakken hard nodig”, legt Timmer uit.

Sheltersuit

Sheltersuit is iets waar hij voor eeuwig aan vast zit. ,,Ik kook bijvoorbeeld graag, dan kan ik even alles loslaten en mijn creativiteit de vrije loop laten. Maar daar heb ik geen tijd meer voor. Ik krijg hier heel veel terug, echt wel, maar ik moet ook veel van mezelf opofferen voor mijn gevoel. Misschien kan ik mezelf ooit wel los van Sheltersuit maken en het bedrijf aan iemand anders overgeven, maar het blijft voor altijd aan mijn verbonden. Ik heb het bedacht.” Hij stuurt met zijn bestuur de teams aan die zorgen voor voldoende geld en materialen, na evenementen als Pinkpop mag een team van vrijwilligers het terrein op om achtergebleven slaapzakken, tenten en andere spullen mee te nemen.

'Iedereen kan dakloos worden'

Timmer trekt nu nog de kar zelf, met behulp van een heel mooi team. Zonder hen had hij het niet gered, want een organisatie leiden, dat doe je niet zomaar.

,,Ik heb wel bepaalde ideeën, zo zijn de werknemers bij mij mensen die voorheen dakloos waren. Ik wil niet alleen daklozen helpen om het warm te krijgen, maar de daklozen moeten ook verder geholpen worden. Het is daarom ook mijn missie geworden om ze zichtbaar te krijgen zodat er wat aan gedaan wordt.” Hij vindt het zelf al moeilijk genoeg om met daklozen geconfronteerd te worden: ,,Iedereen kan dakloos worden. Ook als je accountant bent en ook als je een gezin hebt.”