Ondernemer Kai Wiedmer bedwong Atlantische Oceaan, volgende strijd: Haringvliet

Het is een jaloersmakende werkplek: als toekomstig eigenaar van jachthaven Marina Numansdorp werkt Wiedmer in het havenkantoor hoog boven de grond. De grote ramen rondom bieden zicht op de haven, het Hollands Diep, de Hoeksche Waardse akkers en golfbaan Cromstrijen. Het is de plek waar Rotterdammer Wiedmer opgroeide, zo vertelt hij in het AD. Dertig jaar geleden kochten zijn ouders de huidige jachtwerf Rexwinkel, in 2001 kwam daar de jachthaven bij.

Vorige zomer was het havenkantoor ook sporthonk. Zowel binnen als buiten stonden grote roeiapparaten waarop Wiedmer zijn trainingsuren maakte. Tientallen uren, als voorbereiding op die ene grote race waaraan hij in december met Slats zou deelnemen: de 5000 kilometer lange Talisker Whisky Atlantic Challenge van het Spaanse La Gomera naar Antigua in de Caribische Zee.

Eerste tochten op zee na 1600 uur bouwen, urenlang training en toewijding

Tussen het werk en trainen door ging ieder vrij uur op aan het bouwen van de speciale roeiboot waarmee ze de tocht zouden maken. ,,Al die maanden heeft alles in het teken gestaan van onze roeitocht. Mark zeilde eerder solo de wereld rond en roeide de Atlantic Ocean-race. Hij wist wat hij kon, ik moest mezelf bewijzen en had nog nooit geroeid, maar had net als hij ook dat grote doel voor ogen.’’

Na 1600 uur bouwen, urenlang training en toewijding, werden de eerste tochten op open zee gemaakt. Om de zeewaardigheid van de boot te testen en zeeziekte uit te sluiten. Beide slaagden. Hoewel: ,,Kort voor de start werd ik tijdens een overtocht met de veerboot van Tenerife naar La Gomera wel misselijk. Nee, ik heb niemand iets gezegd. Op de oceaan heb ik nergens last van gehad.’’

De race van de jonge Wiedmer en de ervaren Slats duurt uiteindelijk 32 dagen, 22 uur en 13 minuten. Er wordt geroeid in een ritme van twee uur op, twee uur af waarin ruimte overblijft voor hooguit één uur slaap. Zeker de eerste drie dagen zijn loodzwaar, alles doet pijn en de twee slapen slecht. De afspraak is dat ze alles geven om zo op kop te komen. De adrenaline raast door hun lijven, de dopamine geeft hen een boost. De meeste vallende sterren ooit, zonder maanlicht, maken het koppel euforisch.

Afsluiting Haringvlietbrug treft jonge ondernemer keihard

,,Natuurlijk was ik de tweede man, Mark is veel technischer en ervaren, maar op de boot waren wij gelijkwaardig. Onze kracht was dat we alles geven. De overkant halen, dat was ons ultieme doel’’, vertelt Wiedmer, zittend op het balkon voor het havenkantoor. Zijn moeder neemt tijdens het gesprek de honneurs waar, maar het is rustig.

Veel te rustig, wat Wiedmer betreft. De afsluiting van de Haringvlietbrug treft de jonge ondernemer keihard. Vanwege de staat van de brug wordt deze nog maar één keer in de week geopend voor de recreatievaart, die de doorgang gebruikt om van en naar Zeeland of de Biesbosch te varen.

'Het gaat echt niet alleen om mijn onderneming, maar ook om de middenstand'

,,Dit is de dichtstbijzijnde doorgang naar zee. We zijn van 74 openingen per week, naar 1 gegaan. Dat is toch onvoorstelbaar! Het gaat echt niet alleen om mijn onderneming, maar ook om de middenstand van Numansdorp. Momenteel strijden we ook nog tegen het afsluiten van de dijk langs het Hollandsch Diep, waarover onze gasten nu nog naar het dorp kunnen lopen. Hoe lang nog? Dit is zó tegenstrijdig, aan de ene kant wil de gemeente Hoeksche Waard de zuidrand recreatief ontwikkelen, aan de andere kant geven zij een vergunning af voor het afsluiten van een deel van een toeristische wandelroute.’’

Op de momenten dat het hem hoog zit, dwalen zijn gedachten af naar die bijzondere maand op zee. ,,Dan mis ik de lol en de droge humor van Mark. Ik mis het succes en de spirituele momenten. Kort voor ons vertrek overleed mijn opa, maar ik was zo gefocust op de race dat ik daar geen ruimte voor maakte. Eenmaal midden op de oceaan kwam het besef van zijn overlijden. De groengele ster die altijd loodrecht boven ons stond, koppelde ik aan opa. Hij was erbij. Dat maakte mij emotioneel. Natuurlijk miste ik familie en vrienden. Je emoties wisselen non-stop, het ging in tien minuten van lachen naar janken. Naarmate de race vorderde, kwamen ook de gedachten van ‘wat ga ik na de race doen’ of ‘ik heb zin in cola’,’’ bekent hij lachend.

De aankomst in de haven van Antigua beschrijft Wiedmer als hoogtepunt van de race. ,,Als allereerste en in een recordtijd. Dat was echt het allermooiste moment. We arriveerden om vijf uur in de ochtend, vroeg genoeg om een dag lang op wolken te lopen.’’ De orka’s die ze zagen, de walvis die vier dagen lang met hen meezwom, het eindeloos blauwe water onder hem als hij in de oceaan zwom, het zijn hoogtepunten die hij nooit meer zal vergeten. ,,Je voelt je echt onoverwinnelijk. Dat was zo supergaaf!’’

Ondanks tegenslagen: sportief blijft Kai Wiedmer zeker, én ondernemend

Wat hij daar nu mee kan, heeft hij in de afgelopen maanden ontdekt. ,,Ik kan alles aan en laat mij niet kisten. Ik zie de dingen nu heel snel en pik er meteen uit wat ik nodig heb. Al heeft zo’n bijzonder avontuur ook een keerzijde, je blijft continu zoeken naar uitdaging. Misschien ben ik wat minder snel trots, maar ik kan er ook van genieten als ik een steiger weer mooi heb opgeknapt. Op sportief gebied ben ik hard aan het trainen voor de Iron Man-race, afgelopen weekend heb ik een kwart gedaan, binnenkort een halve en dan een hele.’’

Een nieuwe oceaanrace sluit hij niet uit. ,,Misschien weer met Mark of in een andere setting, met een groter team of solo. Een andere oceaan zou ook kunnen, of zeilend’’, mijmert hij. Sportief blijft hij zeker, én ondernemend. ,,Er moet ook brood op de plank. Al blijf ik wel grenzen verleggen. Ik hou van de hoge pieken, daar horen diepe dalen bij.’’