Maud Michels heeft net haar zoontje Abel van school opgehaald. Het is 12.30 uur en de reizende winkel Loos heeft zojuist geparkeerd in een Utrechtse wijk. Medeoprichter Laurens Kok (24) klapt de zijkanten van de fietskar uit en is klaar voor zaken. ,,Mag ik 200 gram geroosterde amandelen?” vraagt Michels. Haar zoontje Abel staat verlekkerd naar de dropveters te kijken. ,,Ik ben bewust opgevoed, dus altijd wel bezig met minder afval produceren. Maar sinds ik moeder ben, vind ik het nog belangrijker, omdat je nadenkt over wat voor wereld je aan je kinderen wilt nalaten. Ook door de enorme berg luiers ging ik op zoek naar alternatieven.”
Loos: met de fietskar door de stad
Zo ontdekte ze de nieuwe verpakkingsvrije winkel in Utrecht, Loos. Op AD.nl vertelt Maud: ,,Ik zag het op social media voorbijkomen. Ik overwoog mij in te schrijven voor Pieter Pot, een verpakkingsvrije online supermarkt die de boodschappen aan huis brengt, maar dat bezorgen voelt toch niet goed. Nu ik zo met mijn eigen potjes, bakjes en zakjes naar deze kar kan, denk ik zeker dat ik dit vaker ga doen.”
De fietsende supermarkt, liefkozend De Silo genoemd, rijdt twee dagen per week door de stad en staat maar zo’n 30 minuten op één plek stil. Welke route ze afleggen, verschilt per week. ,,Op onze website staan de routes en de tijdstippen. Vaste klanten kunnen meldingen krijgen wanneer we in de buurt zijn. We hebben een vergunning gekregen zoals de ijscoman heeft, dus we mogen niet te lang blijven staan”, legt Laurens uit.
Het blijkt dat mensen het niet fijn vinden om met een tas vol potjes naar de winkel te gaan. Dus dachten wij: wat als wij naar de mensen toe komen?
'Verpakkingsloze winkels nog niet in trek'
Vorig jaar bedacht hij met Saskia IJpema (24), Nayra van Lubek (21) en Jiske de Jong (22) tijdens een ondernemerscursus het plan voor hun verpakkingsvrije winkel. ,,Ik vind de verspilling van plastic angstaanjagend en stoorde me elke keer aan de berg afval na het koken. Toch zagen we dat de verpakkingsloze winkels die in Utrecht openden, snel weer sloten. Het werkte dus nog niet. Dat hebben we onderzocht en het blijkt dat mensen het niet fijn vinden om met een tas vol potjes naar de winkel te gaan. Dus dachten wij: wat als wij naar de mensen toe komen?”
Eind vorig jaar zamelden ze met een crowdfundingsactie 10.000 euro in voor de dispensers en schepbakken in hun mobiele supermarkt. De fiets heeft Kok zelf gemaakt. ,,Een flinke klus! Dit is de grootste bakfiets van Europa en kan 350 kilo dragen. Het weegsysteem, dat meteen bijhoudt hoeveel plastic verpakkingen we zo besparen, heb ik ook zelf gemaakt. Komt mijn studie elektrotechniek toch nog van pas.”
Rendabel is de winkel nog niet. Toch durven de twintigers groots te dromen. ,,Het is nu nog vrijwilligerswerk, daarom hebben we allemaal bijbaantjes. Maar een eigen winkel en meerdere fietskarren die door de stad rijden, zou geweldig zijn. Nog mooier zou het zijn als we deze startup ook in andere steden kunnen introduceren.”
Een eigen winkel en meerdere fietskarren die door de stad rijden, zou geweldig zijn. Nog mooier zou het zijn als we deze startup ook in andere steden kunnen introduceren
Rijst, koffie en noten
Het assortiment bestaat nu uit houdbare producten, zoals noten, pasta, rijst, chocolade en koffie. ,,Maar we onderzoeken ook of we ons assortiment kunnen uitbreiden met vers. Wat we het meest verkopen? De mangostrips!”
Abel heeft inmiddels zijn zakje met dropveters vast. Moeder Maud maakt een foto. ,,Ga ik delen op social media, het zou mooi zijn als meer mensen hier met hun potjes en zakjes naartoe komen.” De luifeltjes gaan weer dicht. Op naar de volgende stop. Over het fietspad gaat Laurens er weer vandoor.
