Bruidsfotograaf uit Kampen over het geheim van de perfecte bruidsfoto

Het juiste moment vastleggen ziet de 36-jarige fotograaf uit Kampen als zijn grootste kracht. Twee van zijn bruidsfoto's zijn genomineerd voor de Bruidsfoto's en Film Award 2016. De winnaars worden 13 mei bekendgemaakt. Er kan worden gestemd.

Welke foto's staan in de spotlights?"Een foto van een jongetje onder een bruidsjurk en die van de bruid die gooit met haar boeket. Bij dat jongetje, Sem, ben ik op de grond gaan liggen en heb ik gewacht tot hij niet meer in de camera keek. Die foto is gemaakt bij de bruid thuis in Kampen, tijdens een rustmomentje. Dat moment is niet belangrijk op een trouwdag, maar deze foto is wel van grote waarde voor zijn ouders. De andere foto is gemaakt in Beachclub Nu bij Elburg. Alles klopt aan die foto: de expressies in de gezichten en het boeket dat precies goed gevangen is."

De ene is zwart-wit, de andere kleur."Bij zwart-wit komen emoties meer naar voren, kleur leidt in dit geval af. Bij die zwart-witfoto kijk je nu naar gezichten, de expressie en wat er allemaal omheen gebeurt. Die foto van dat jongetje vraagt juist om kleur. Doe je die in zwart-wit dan gaat alle aandacht naar het witste vlak: de bruidsjurk. Daar draait die foto niet om. Die draait om dat kind op de grond."

Wat zeggen deze foto's over jouw manier van werken?"Dat ik geen traditionele bruidsfotograaf ben. Ik laat alles gebeuren op zo'n trouwdag, zoek naar iets anders, wil niet het geijkte doen. Het gaat zoals het gaat. De bijzondere momenten wil ik vastleggen en de emoties die daar bij komen kijken. De liefde voor elkaar, voor de familie, voor de mensen die erbij zijn. De tranen van blijdschap en om degene die er niet bij is. Natuurlijk moet je de momenten hebben die belangrijk zijn op zo'n dag, zoals het ja-woord. Maar er gebeurt zoveel meer. Denk eens aan de spanning bij de bruid in de jurk die ze heeft uitgezocht met haar moeder of zus, aan de reactie van de bruidegom als hij voor de deur staat."

Is er altijd die angst: ik mag niets missen?"Nee hoor, ik voel hooguit gezonde spanning, herkenbaar uit de tijd dat ik op hoog niveau basketbalde. Zo'n bruidsreportage gaat ook om die blik, die aanraking, die knuffel. Met het fotograferen van zo'n dag ben ik acht tot tien uur bezig, het voelt niet als werk. Je bent bij een van de belangrijkste dagen in iemands leven. Een dag vol emoties, dat je daar mag zijn, is speciaal."

Dit is wat je echt wilt?"Jaren geleden heb ik een opleiding gevolgd aan de fotovakschool, maar daar ben ik tussentijds mee gestopt. Die opleiding maakte mijn passie voor fotografie kapot, in die tijd heb ik zelfs al mijn apparatuur verkocht.

Toen ik zelf trouwde in 2011 en een huis kocht, kwam die passie terug. Ik zag allemaal mensen die goed waren in wat ze deden, de stukadoor, de schilder, de timmerman. Ik wist dat ik ook zoiets had, ik baalde dat ik daar niets mee deed. Een neef vroeg mij een reportage te maken van zijn trouwdag, vervolgens kwam zijn buurman bij mij. Vorig jaar heb ik 27 bruidsreportages gedaan, deels van mensen die me eerder aan het werk hebben gezien. Van trouwen komt trouwen, zeggen ze, dat geldt ook bij mij."

Hoe zie je de toekomst?"Ik wil me blijven ontwikkelen als fotograaf. Elk jaar ziet mijn werk er beter uit, door wat ik leer van gerenommeerde bruidsfotografen, door risico te nemen, te vertrouwen op wat ik kan. Eigenlijk zit ik nu in een spagaat. Bruidsfotografie is voor mij nu nog een bijbaan, naast mijn 32-urige werkweek als verkoper binnendienst. In mijn vrije tijd 27 bruidsreportages, in een paar maanden tijd, inclusief voorbereiding en afwerking en dan ook nog vader zijn in een jong gezin.Dat vraagt om een strakke planning. Ik zou graag van mijn passie willen leven en de sprong willen wagen. Eind januari geef ik een workshop fotografie, misschien ga ik daar wel mee door."

Stemmen op de genomineerde foto's kan hier.

Foto: Thinkstock