Wat hebben Ate, Thijs en Barbara met elkaar gemeen? Ze zijn drie van de zestien sprekers op het prestigieuze evenement TEDxVeghel. De Veghelse Ellen Minkels haalt de Amerikaanse formule naar Veghel. Sprekers uit Veghel verkondigen in maximaal achttien minuten hun inspirerende boodschap of visie. Op alle terreinen, van natuur en milieu tot wetenschap, techniek en de mensheid. Dat doen ze in de voormalige Nieuwe Persvoeder Fabriek op de Noordkade. "Het gaat om het delen van ideeën, vermenigvuldigen van kennis, vergroten van kansen en mensen, bedrijven, organisaties met elkaar verbinden", zegt Minkels.Keurslijf TED perst de sprekers in een keurslijf. Powerpoints en spiekbriefjes zijn er niet bij. De sprekers moeten vanuit hun hart en ziel het gehoor boeien. Ze mogen niet van een vierkante meter op het podium af. De lezingen zijn ook te zien in de volle bioscoopzalen, op de Markt, in de bibliotheek en in de Ideeënfabriek in Uden. Na afloop volgt er een expositie op de Noordkade, waar speeches te zien zijn. Scholen, ouderen en anderen zijn welkom.
Wie? Ate Ludwig, directeur N-xt Fertilizers. Wat?"Voor gezond voedsel heb je een gezonde bodem nodig. Daar mankeert het aan. De bodem wordt steeds armer. Boeren interesseert het niet dat er minder vitamines en mineralen in aardappelen, groente en fruit zit. Die willen alleen maar kilo’s produceren. De consument heeft de sleutel in handen. We moeten er met zijn allen over nadenken. Je ziet bijvoorbeeld dat huisartsen verband leggen tussen klachten en voedsel, en de koppen bij elkaar steken."Hoe? "Ik begon met schrijven en probeerde de speech uit het hoofd te leren. Dat viel zwaar tegen. Na het volgen van een seminar heb ik de tekst totaal omgegooid. Je moet een verhaal vertellen dat blijft hangen. Dat doe ik met voorbeelden, ik heb er zat. Voorbereiden betekent veel hardop herhalen, in de auto, op de motor. Ik moet wel meer rechtop staan, heb ik geleerd." Waarom?"We zagen het verhaal over TEDxVeghel in de krant. Mijn vrouw zei: ‘Daarvoor moet je je aanmelden. Dat is echt iets voor jou’. De volgende ochtend stond ik om half acht op de stoep bij initiatiefnemer Ellen Minkels."
Wie?Thijs Swinkels, oprichter Brownies & Downies.Wat?"Mensen met een beperking kunnen je ontzettend veel voldoening geven. Als je met hen werkt, krijg je er veel voor terug. Als we dat beseffen en oppakken, komt het goed. We proberen mensen in het reguliere arbeidsproces te plaatsen. Maar vaak lukt het niet. Bedrijven staan er nog niet voor open. Dat proces is in gang gezet, maar het gaat mij nog veel te langzaam." Hoe?"Ik heb het geluk gehad op Avans en Koning Willem I-college iets te mogen vertellen. Dit is van een andere orde. Ik heb iets opgesteld, door anderen laten lezen en bijschaven. Thuis uitgesproken voor een Go Pro-camera. ‘Praat alsjeblieft rustiger’, dacht ik. Ik moet duidelijk articuleren, en de lijn van het betoog vasthouden. Het zijn vijf, zes etappes. Als ik die aanhoud, lukt het." Waarom?"Door het enthousiasme van Ellen. Ik kreeg de kans niet om nee te zeggen. Ik had kunnen weigeren, maar dit is een fantastisch platform om onze boodschap te brengen. Zulke initiatieven juich ik toe. Ik heb er ontzettend veel zin in. Ik ben er klaar voor."
Wie?Barbara Brouwer, hoofd cultuureducatie Phoenix Cultuur. Wat?"Kunstonderwijs is van levensbelang. Cruciaal voor de ontwikkeling van talenten van kinderen. Ik zie dat als een circle of talent, niet als een piramide waarin we ons richten op topkunstenaars. Alles wat kinderen meekrijgen, keert terug in de gemeenschap. Zo creëren we de inventieve en creatieve geesten, die we in de toekomst nodig hebben. Kinderen hebben straks andere skills nodig, maar welke? Kunstonderwijs geeft hen de bagage mee." Hoe? "Ik heb gekeken op internet, hoe anderen het doen, maar ook niet teveel. Dan is het een kwestie van schrijven en oefenen, thuis in de slaapkamer en voor ’n groep collega’s. Ik kreeg de tip van een theaterdocent het verhaal persoonlijk te laten blijven. Het is spannend, je moet het toch uit je hoofd doen. Ellen heeft me goed begeleid." Waarom?"Dit is een mooie kans ook namens mijn collega’s ons verhaal voor een groot publiek te vertellen. Ik moest er wel over nadenken. Want het is niet niks. Ik zal blij zijn als het zover is."
