Deze ondernemer geeft duizenden arbeidsmigranten een baan in ons land

Van medewerker in een slachthuis tot directeur van een miljoenenbedrijf. Dat is het verhaal van Moba Aoulad Ben Arroun. 25 jaar geleden werkte hij nog zelf in het slachthuis, als uitbener. Toen hij zag dat er een groot tekort aan uitbeners was, startte hij een uitzendbedrijf.

Eerst met naaste kennissen, later met arbeidsmigranten. De laatste jaren groeide het bedrijf door naar achtduizend, voornamelijk Oost-Europese medewerkers, waarvan de helft in de vleessector.

In een lang gesprek met het AD op het kantoor in Velp is hij regelmatig kritisch. Op de vakbonden bijvoorbeeld. Zij stellen dat het werk in de slachterij zo simpel gemaakt is dat geen Nederlander het nog wil doen. Op die manier moeten goedkope arbeidsmigranten het wel doen. ,,Maar zo is het niet. Er waren gewoon te weinig Nederlanders die het ambacht wilden leren. Daarom is het opgeknipt in stukken.’’

Nederlanders willen dat werk toch niet doen omdat het zwaar is?

,,Nee, het is niet het mooiste werk, maar zwaar werk? Dat hoor je me niet zeggen. De eerste weken dat je in die ruimte werkt, met een temperatuur van 7 graden, dat slaat echt op je botten. Maar als je een paar week verder bent dan is het niets meer dan repeterend werk. Zwaar is het niet.’’

U staat er gekleurd op, op dit moment. De Inspectie SZW onderzoekt een vermoeden dat werknemers gedwongen worden te werken terwijl ze ziek zijn. De veiligheidsregio heeft het vermoeden dat werknemers die in quarantaine moeten zitten, toch werken.

,,Het is allemaal weer van hetzelfde. Ik zet het maar bij de andere dingen niet kloppen. Wij zeggen altijd: ben je ziek: niet komen werken.’’

Dat is in coronatijd natuurlijk.

,,Nee, ook voor coronatijd. Die eerste beschuldiging moest ik in de media lezen. Wij zijn niet gebeld. Dat is toch raar? Het kan toch op een fout berusten? Als men ons gebeld had, had ik dat meteen onderzocht. Wij willen toch helemaal niet dat mensen onder druk gezet worden om te werken als ze ziek zijn. Wij hebben meer dan 200 miljoen omzet. Denk je dat ik op één poppetje zit te wachten dat toch werkt?’’

En de andere beschuldiging?

,,Wij zien erop toe dat mensen niet aan het werk gaan als ze in quarantaine zitten. Natuurlijk kan het dat een zieke medewerker die op zichzelf woont zich meldt bij een andere opdrachtgever, zonder dat ik dat weet. Maar wij doen dit niet! En wat iemand in zijn privé-tijd doet, daar mag ik me niet teveel in mengen. Ook nu niet in coronatijd.’’

Maar u kunt toch ook niet zeggen: ik doe er helemaal niets aan. U hebt toch een verantwoordelijkheid voor deze mensen, u hebt ze naar Nederland gehaald.

,,Dat zeggen we ook niet. Voor de mensen die nu in quarantaine zitten halen we ook boodschappen, we hebben de beveiliging betaald op de boot in Arnhem. Ja, dat is onze rol. Wij staan 24 uur klaar voor de werknemers als het moet. We proberen de nieuwe medewerkers steeds te informeren in hun eigen taal. Ook het contract is in het Roemeens.’’

De arbeidsmigranten denken: als ik me te vaak ziek meld, wil de baas me niet meer.

,,Als iemand zich drie keer ziek meldt, kunnen we niets. Het enige dat we kunnen is misschien een wachtdag in te houden. Maar ik kan hem niet ontslaan. Die mensen hebben netjes een CAO.’’

Zijn de werknemers niet bang een baan te verliezen, of hun woning als ze bijvoorbeeld naar de media of de vakbond stappen?

,,Nee. En vergeet niet. Er is ook een andere kant. Er zijn medewerkers die hier een maand werken. Ze wachten precies op hun eerste loonstrook en zijn dan opeens weg. Zonder op te zeggen. Ze laten de auto en hun huis achter. Daar hebben we heel vaak mee te maken. Dat is de andere kant. Wij snappen het wel. Je mag tegen ons zeggen: het is rotwerk en dan mag je vertrekken. Even goede vrienden. Maar geef het dan wel netjes aan.’’

Vleesbedrijven letten op de kleintjes, zeggen de vakbonden. En dus moet u uw geld verdienen met huisvesting.

,,Iedereen schrijft dat ons verdienmodel gebaseerd is op huisvesting. Maar ik verdien daar niets op. Ook al heb ik de huizen in Duitsland voordelig gekocht, ik denk dat ik er geld op toeleg. Als ik de keuze heb, heb ik liever dat de mensen in hun eigen huis wonen via de woningstichting. Maar die woningen zijn er niet.

En de werknemers zijn geen domme mensen. Iedereen denkt dat ze dom zijn en afhankelijk. Maar ze zijn wel pienter hoor. Sommige mensen zijn hier al jaren, maar blijven bij mij wonen. Zij weigeren 800 euro te betalen voor een normaal huurhuis. Zij betalen liever 334 euro per maand voor een kamer bij mij.

Soms zoeken ze zelfs nog iets goedkopers. Dan gaan de ze samen een huis huren. Daarin gaan ze dan met tien man boven op elkaar wonen, zodat ze nog minder huur betalen. Maar er staat wel een auto van Horizon voor de deur en dus worden wij er op aangekeken.’’

Dat zijn toch de krappe hokken die we niet willen?

,,Wij spreken de mensen er op aan. Maar we kunnen verder niets doen, het is hun privédomein. Als zij overlast veroorzaken, moet de politie handhaven.’’

Als u die lijn volgt snap ik niet waarom u nu wel beter huisvesting voor de migranten wil.

,,Toch moet dat. Tot nu toe kwamen we altijd te laat, terwijl er misschien wel 800.000 buitenlandse werknemers in Nederland zijn. Ik vind het jammer om te zeggen dat corona er nu voor zorgt dat gemeenten zich nu opeens druk gaan maken om de huisvesting. Al jaren zeggen gemeenten dat ze wat willen doen. Maar er gebeurt niets, tot op de dag van vandaag.’’