Werknemers bereid tot compromissen in ruil voor flexibele werkweek

Dat blijkt uit het onderzoek People at Work 2022: a global workforce view, uitgevoerd door het onderzoeksinstituut van HR- en salarisdienstverlener ADP. Voor het onderzoek zijn ruim 32.000 werknemers in zeventien landen bevraagd, waaronder Nederland, over actuele thema's die spelen op de werkvloer. Daarbij is ook gekeken naar hoe werknemers en werkgevers kijken naar de huidige wereld na corona en hoe zij denken over de toekomst.

Werk-privébalans blijft ook na pandemie centraal staan

De drang naar meer flexibiliteit past bij de aandacht voor een betere werk-privébalans van de laatste jaren. Tijdens de coronacrisis was het managen van deze balans een van de grootste uitdagingen voor medewerkers. Nu de pandemie voorbij lijkt, blijft de aandacht voor een gezonde balans tussen werk en privé bestaan.

Zo is volgens het onderzoek één op de drie Nederlandse respondenten bereid loon in te leveren als daardoor hun werk-privébalans blijft zoals zij dat graag willen. Wereldwijd is zelfs gemiddeld 54 procent hiertoe bereid. Flexibiliteit, zowel qua momenten waarop gewerkt wordt als de locatie (op kantoor, thuis), draagt bij aan een betere balans. Bijna één op de drie Nederlandse werknemers is bereid tot een loonsverlaging als zij deze gegarandeerde flexibiliteit van hun werkgever krijgen.

Deze bereidheid is internationaal al groter: 51 procent van de respondenten wil best een lager salaris in ruil voor een flexibele werkweek. Ook een vierdaagse werkweek, met behoud van hetzelfde aantal uren, behoort tot de mogelijkheden voor Nederlandse werknemers. Zo vindt 47 procent dit een optie als dat zou betekenen dat hun werkweek hierdoor flexibeler wordt.

Flexibiliteit is en blijft een belangrijk onderdeel van werk

Minder loon in ruil voor meer flexibiliteit is volgens Agnes Jongkind, Senior HR-directeur bij ADP Nederland, in ons land nog geen actueel thema in het gesprek tussen werkgevers en medewerkers: ,,De vraag naar meer flexibiliteit is ook in Nederland zeker aanwezig en de bereidheid tot offers hiervoor blijkt ook uit het onderzoek. Ik zie in de praktijk dat werkgevers veelal meedenken met hun werknemers en dat gedeeltelijk thuiswerken en ook het maken van uren buiten de traditionele kantoortijden, steeds meer geaccepteerd worden. Dat wil echter niet zeggen dat er een ‘deal’ gemaakt wordt waarbij medewerkers in ruil voor meer flexibiliteit akkoord gaan met een loonsverlaging.”

Meer flexibiliteit kan helpen om de mentale gezondheid van werknemers te bevorderen. Als antwoord op de vraag wat voor hun stress op het werk veroorzaakt, geeft 22 procent van de Nederlandse respondenten aan dat dit de lengte van een werkdag is. Tien procent ervaart stress door het reizen naar kantoor. Gevraagd naar wat voor hen belangrijk is in het werk, antwoordt een derde dat dit flexibele werkuren zijn. Daarmee is flexibiliteit voor Nederlandse werknemers na salaris, plezier in het werk en baanzekerheid het meest genoemde antwoord.

Verplicht fulltime op kantoor? Dan op zoek naar andere baan

Dat flexibiliteit ook echt een thema is wat niet weggaat, blijkt wel uit het feit dat 37 procent van de Nederlandse werknemers aangeeft een andere baan te zullen zoeken als hun werkgever eist dat zij weer fulltime op kantoor moeten werken. Bij 9 procent hiervan is dit ook daadwerkelijk al gebeurd, waardoor zij naar een nieuwe baan zoeken.

Wereldwijd zijn werknemers nog krachtiger in hun verzet tegen een verplichte fulltime terugkeer naar kantoor. Meer dan de helft geeft aan dat zij op zoek gaan naar een andere baan als dit inderdaad verplicht zou worden door hun werkgever. Jongkind: ,,Het verschil met de rest van de wereld zou kunnen komen doordat Nederland al een flexland bij uitstek is en flexibiliteit meer dan in andere landen al gebruikelijk is. Desalniettemin blijkt wel dat Nederlanders waarde hechten aan hun flexibele werkweek. Ik denk dan ook niet dat een verplichte fulltime terugkeer naar kantoor iets is waar organisaties hun mensen blij mee maken. Een stukje flexibiliteit zal denk ik een vast onderdeel worden van het pakket aan secundaire voorwaarden waarmee organisaties talent kunnen aantrekken en behouden.”