Dit installatiebedrijf ziet kansen en neemt vakmensen uit Syrië en Eritrea aan

Een mopperende klant, daar moet je wat aan doen. Anders raak je 'm wellicht kwijt. Job Beijer, eigenaar van Installatiebedrijf Aquarius in Sleeuwijk, bleef doof voor het protest van een klant die onder geen beding een gebrekkig Nederlands sprekende elektricien over de vloer wilde hebben. Ayman Torani zou tóch komen, zei Beijer. ,,Als-ie zijn werk niet goed zou doen, dan moest hij nog maar eens bellen. Niks meer over gehoord. Dat had ik wel verwacht, want Ayman is een vakman.’’

Ayman verdiende ook in de Syrische stad Daraa de kost met meterkasten installeren, elektriciteitsleidingen leggen. Toen de burgeroorlog uitbrak, vluchtte hij drieënhalf jaar geleden met zijn gezin en drie kinderen. Als statushouder kwam hij in Sleeuwijk terecht. Jan Jagtenberg van Vluchtelingenwerk ontfermde zich over het gezin. Werken, dat zou Ayman (44) het liefst willen. Net zoals in Syrië: geld verdienen, zodat hij zelf zijn gezin kon onderhouden.

Taalvaardigheid

Jagtenberg ging op zoek naar een baan. Beijer: ,,Bijna twee jaar geleden stonden ze samen bij mij op de stoep. Ja, ik kon nog een elektricien gebruiken. Het werd me ook makkelijk gemaakt, want Ayman zou drie maanden op proef komen.’’

Zijn taalvaardigheid liet te wensen over, Ayman komt uit een heel andere cultuur. En toch heeft Beijer geen moment getwijfeld. ,,Het maakt niet uit wat iemand op zijn brood smeert, als-ie maar zijn vak verstaat. Binnen een week had hij zichzelf al bewezen.’’

Om teleurstellingen te voorkomen is volgens Beijer eerlijkheid het belangrijkste. ,,Als nieuwkomer wil je graag je werkgever pleasen. Dus zeg je dat je alles kunt. Als dat niet zo is, komt dat als een boemerang terug. Dan ontstaan er problemen met klanten, met mij en met de collega's. Dus, zo vertelde ik Ayman: als je niet eerlijk bent, raak je me kwijt. Ben je dat wel, dan kan ik met je de vloer op. Ayman begreep dat heel goed.''

Stappen

Ayman is blij dat hij kan werken. ,,Thuiszitten en alleen maar koffiedrinken is niks. Nu hoor ik er bij.’’ En hij maakt stappen. ,,Ik ging eerst met een andere medewerker mee, nu ga ik meestal alleen naar een klant.’’ Nog problemen gekend? ,,Niet met de mensen, wel met de kabels. In Syrië hebben ze andere kleuren.'' En afspraken nakomen, wat bijna heilig is in Nederland? ,,Dat gaat goed. Moest in Syrië ook.''

Punt van aandacht: de taal. De begrippen die bij het vak horen, kent hij uiteraard wel. Ayman heeft een vast contract, de Eritreeër Debas Goytom (25) uit Sleeuwijk is daar naar op weg. Na het behalen van zijn inburgeringscursus volgt hij sinds een paar maanden het bbl-traject installatietechniek en loodgieterswerk. ,,In Eritrea was ik timmerman’’, vertelt Debas, die aardig in het Nederlands uit zijn woorden komt. ,,Nu leer ik een ander vak. Dat is niet erg, als ik maar kan werken.’’

Statushouders in je bedrijf. Als werkgever kun je je afvragen hoe dat valt bij de medewerkers. Beijer: ,,Ik vertelde op 2 april dat Ayman bij ons kwam werken. Eentje dacht dat het een verlate 1-aprilmop was. Nee, ik heb ze niet hoeven overtuigen. Dat hebben die mannen zelf gedaan. Ze horen er helemaal bij.’’

Koudwatervrees

In de omgeving (het Land van Heusden en Altena in Noord-Brabant) wonen zo’n 200 statushouders. Deze nieuwe Nederlanders komen lastig aan werk, dus zijn ze aangewezen op de bijstand. ,,Veel werkgevers hebben in deze regio last van koudwatervrees’', meent Jacqueline Monshouwer, re-integratieconsulent van de gemeente Altena. ''Ze denken dat de cultuurverschillen erg groot zijn. Dat deze mensen bijvoorbeeld vrouwen geen hand willen geven. Of dat de communicatie heel lastig is. Ja, soms is dat zo. Bovendien zijn werkgevers hier wat conservatief, dus kiezen ze liever mensen die ze al kennen. Jammer. Tussen de Syriërs en Eritreeërs zitten verscheidene goede vaklui. Mensen die in eigen land met de handen de kost verdienden. En die zielsgraag aan de slag willen. Om voor hun gezin te zorgen. Wat cultureel ook telt: dat hun kinderen trots op hen kunnen zijn, omdat ze deel uitmaken van de Nederlandse samenleving.’’

Werkervaring

''Het zou mooi zijn als statushouders die bezig zijn met hun inburgeringscursus ook werkervaring opdoen’', vindt Monshouwer. ,,Dat versterkt elkaar. Soms gebeurt dat ook, maar de volgende stap zetten - een echte baan -, daar stokt het meestal. Werkgevers laten echt kansen liggen, bijvoorbeeld iemand drie maanden uitproberen met behoud van uitkering. Je kunt je er geen buil aan vallen. Wel kun je er een heel goede medewerker aan overhouden.’’

Beeldvorming doorbreken is echter moeilijk. ''Toch gaan we het proberen. Niet door voor eigen parochie te preken, maar informatieavonden te beleggen waarin werkgevers die statushouders in dienst hebben, hun verhaal laten vertellen.’’