'Ik hoor hier bij de inboedel'

Anja legt een oude, vergeelde foto op tafel. Het is lang geleden, maar de dame met rood haar achter de tap, is onmiskenbaar Anja. Te midden van keramische lampenkampen, stapels bierglazen en een bruin interieur poseert de barvrouw vrolijk voor de fotograaf.

VerslavingToen zag de kroeg er nog wel anders uit dan nu. Anja: "Het was echt een bruine kroeg waar mensen avonden lang aan de bar hingen. Er stond zo'n oude kassa waar we gewoon al het geld in mieterden; zat totaal geen systeem in. Maar beregezellig hoor. Ik hou van gezelligheid en een praatje hier en daar, anders moet je niet in de horeca gaan werken."

Het begon onschuldig. Anja zat als 22-jarige meid aan de bar bij de Witte Ballons. De toenmalige eigenaar vroeg of ze misschien twee weken kon komen invallen. Anja: "Nou, dat is wat uitgelopen. Tja, horeca is een verslaving hè. Als je er eenmaal in zit, kom je er niet meer vanaf."

InboedelIn al die jaren heeft de Witte Ballons heel wat eigenaren gehad.

Ze begon in de tijd dat er over de Lijnmarkt nog auto's mochten rijden. Het publiek van de Witte Ballons veranderde van 'charmeurs en opgemaakte dames', naar de huidige mix van vaste klanten en passanten die een dagje Utrecht doen. Maar Anja bleef altijd achter de toog staan. "Ik hoor bij de inboedel. Mensen zeggen vaak: ik ga een borrel drinken bij Anja, niet bij de Witte Ballons. Ik ben net anderhalve week weggeweest. Nou, de vaste klanten beginnen me al te appen: Waar blijf je nou?"

VerhalenZoals het een echte barvrouw betaamt, barst Anja van de goede verhalen. Over haar vaste clubje homovrienden die op vrijdagmiddag aanschuiven en haar steevast 'Willeke Alberti' noemen. Over Jan Kip en Hans Ei die een overval verijdelden. En over haar ijzersterke oneliners. Haar favoriet: "Als iemand vraagt of ik een wijntje wil, is mijn vaste antwoord: je vraagt toch ook niet of een koe gras eet?!" - met daar achteraan de gezellig rollende Anja-lach.

3 april is het feest: dan viert Anja haar jubileum in de Witte Ballons. Van de baas mocht ze iedereen uitnodigen die ze wilde; het programma wordt geregeld. Op de vraag of ze hier ook haar 50-jarig jubileum gaat vieren, antwoordt ze: "Wil je me dood hebben?" Anja-lach. Dan: "Nou, ik kan ziek worden, de kroeg kan dichtgaan. Je weet het niet met het leven, maar ik heb voorlopig nog geen plannen om weg te gaan."