Nieuws Leiderschap
Zo werd deze bejaarde Zeeuwse groenteboer (84) ster in internationale film
Een intiem filmportret van een Zeeuws echtpaar dat tot op hoge leeftijd een groentewinkel bestierde werd een hit in eigen provincie. 'Van verlies kun je niet betalen', op 1 januari te zien op tv, krijgt dus een landelijk en mogelijk zelfs internationaal publiek. Dat schrijft het AD.
De première in september bij festival Film by the Sea, een thuiswedstrijd, was een dag om niet snel te vergeten. De hoofdrolspelers, Adrie en Francien Trimpe, arriveerden in een klassieke Cadillac bij de bioscoop in Vlissingen. Daar werden ze met applaus verwelkomd. De enorme zaal was tot de laatste plaats bezet. ,,Het was gewoon een happening”, zegt Adrie Trimpe, 84 en pas sinds een jaar groenteboer-af. ,,Je voelt je een filmster, als het ware.”
Zestien uur per dag
Van verlies kun je niet betalen legt het laatste jaar van de groentewinkel van de Trimpes aan het Groenewoud in Vlissingen vast. Te zien is hoe ze nog steeds veertien tot zestien uur per dag werken, terwijl het fysiek nauwelijks meer gaat. Van ophouden wil Adrie tot op het laatste moment niet weten. ,,De winkel is mijn leven’’, zegt hij in de documentaire. ,,Dat zal ik nooit loslaten. Dan liever sterven.’’
De film die in Zeeland zo’n 4000 mensen trok en de publieksprijs van Film by the Sea won, is van de hand van filmmakers Helge Prinsen en John Albert Jansen. Op nieuwjaarsdag zendt KRO-NCRV hem om 21.00 uur uit op NPO 2.
Aangesproken
Trimpe zag het intieme document over hem en zijn vrouw inmiddels ‘vier of vijf keer’. ,,Ik vind hem prachtig. Ik heb geen verstand van dergelijke dingen, maar het is netjes gedaan. Als je ziet hoeveel mensen naderhand naar me toe gekomen zijn, dat is een mirakel. Nog steeds word ik er regelmatig op aangesproken, ook door onbekenden.”
Van verlies kun je niet betalen ontroert door de kleine, menselijke scènes. Zoals die waarin Francien tijdens het koken maar zout in de pan blijft strooien. ,,We hebben het getimed: 13 seconden”, zegt Prinsen. Maar ook bijvoorbeeld de scène waarin Adrie worstelt met een enorme stronk boerenkool en de ‘gesprekken’ met de melkboer blijven de kijker bij. Net als zijn ontboezeming dat hij nooit op vakantie ging: ,,Ik ben in mijn hele leven één keer in Amsterdam geweest. Dat is alles.’’
Lees ook: Hoe Hans Vers de 'laatst overgebleven groenteboer' van Vlissingen is geworden
Humor
Prinsen wist dat zij iets bijzonders in handen had. ,,Iedereen die ik erover vertelde zei meteen: dit is een goed onderwerp, vooral ook omdat het zo universeel is. Het is het verhaal van de middenstand die aan het verdwijnen is. Het verhaal van hard werken en daar je levensvreugde uit halen, totdat het echt niet meer gaat. Maar ook de humor die in de documentaire zit, maakt het universeel.”
Het jaar waarin zij de groenteboer volgde, leverde ruim vijftig uur materiaal op. De samenwerking met de ervaren producent John Albert Jansen tilde de film naar een hoger plan. ,,Ik heb onvoorstelbaar veel tijd gekregen om te monteren: 25 dagen, terwijl daar normaal 12 dagen voor staan. Daardoor kun je blijven verfijnen en wordt de film steeds beter.”
Lees ook: Ontslagzaken? Dit zijn de 10 opmerkelijkste van 2018
Zelfs buitenlandse tv-zenders hebben zich al gemeld voor de documentaire. ,,Er is tot nu toe interesse van zes landen: Zweden, België, Spanje, Hongkong, Zuid-Korea en Japan”, zegt Prinsen. Ook is de film ingestuurd voor Salem Film Fest, het jaarlijkse festival vlak bij Boston. ,,Half januari horen we of die is geselecteerd. Als dat zo is, dan gaan we daar zeker naartoe.”
Boude uitspraken
Adrie Trimpe beziet het allemaal glimlachend, ook al krijgt hij wel eens opmerkingen over zijn soms boude uitspraken in de film. ,,Ik heb niks geen spijt van wat ik heb gezegd, hoor. Ik zeg het zoals het is. Zo ben ik. Er zijn altijd mensen die commentaar hebben, maar daar sta ik boven. Zo is het toch? En het is mooi dat de film nog een paar keer wordt uitgezonden. En als die naar het buitenland gaat, is dat ook leuk. Dat ze zulke reisjes voor je willen maken, vind ik wel frappant hoor.’’
De winkel is al bijna anderhalf jaar dicht. Voor Trimpe is het nog steeds wennen. ,,Qua gezondheid gaat het redelijk. Ik mag niet mopperen, maar lopen gaat niet meer. Dat is een feit. Nu zit ik dertien uur per dag voor het raam. Dat is een verschrikking. Ik heb toch 74 jaar in de groente gezeten. Ik woon mooi aan de boulevard van Vlissingen, maar de handel was mijn leven. Daarover word ik nog dikwijls ingelicht door mijn collega’s. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Maar het valt niet mee hoor, als je de handel die je je hele leven hebt gedaan, vaarwel moet zeggen. Da’s gewoon waar.’’
Van verlies kun je niet betalen, 1 januari, NPO 2 om 21.00 uur
Het valt niet mee hoor, als je de handel die je je hele leven hebt gedaan, vaarwel moet zeggen
