In de werkplaats van Bos Nieuwekerk, een industriële schoorstenenproducent, ruikt het branderig. Jeremy Severino Valdez (19) en Amira Dekker (18) werken er als leerlingen algemeen lasser. Om dit werk veilig te kunnen doen, draagt het tweetal een grote laskap die hun gezicht en ogen beschermt tegen het felle licht. Tussen enorme metalen buizen staan zij in hun blauwe overal onderdelen van de soms wel 125 meter hoge schoorstenen aan elkaar te lassen.
Jong talent
Het was niet vanzelfsprekend dat Amira lasser zou worden. ,,Mijn vader is groenteboer en mijn moeder is lerares,” vertelt Amira. Toch wist de kersverse medewerker van Bos Nieuwerkerk al van jongs af aan dat ze met haar handen wilde werken. Toen ze in de tweede klas van de middelbare school een richting moest kiezen, koos ze voor de techniek.
Amira’s middelbare school nam vervolgens contact op met Martine Goedegebuure, directeur van het bedrijf. ,,Ik gaf op die school al jaren sollicitatieles. Toen ze mij belden over Amira, zei ik meteen: kom maar door.” Als enige vrouw in de werkplaats, vindt Amira het fijn een vrouwelijke directeur te hebben. Martine is volgens de jonge lasser een sociale dame met wie je alles kan bespreken. ,,Je kan gewoon jezelf zijn en hoeft je niet stoer voor te doen.”
Omdat mijn vader uitviel, heb ik nooit ergens anders gewerkt. Dat had ik wel gewild, maar uiteindelijk wilde ik sowieso het familiebedrijf overnemen
Martine Goedegebuure
Spelen in de schoorstenen
Martine was vier jaar oud toen haar ouders het schoorsteenbedrijf ‘Bos Nieuwerkerk’ aan huis begonnen. ,,Wij woonden toen in een oude boerderij. In het stalgedeelte werden de schoorstenen gelast. Als kind liep ik dan de werkplaats in en speelde in die schoorstenen.”
Toen Martine 22 jaar oud was, kreeg haar vader gezondheidsproblemen. ,,Ik moest tijdens mijn studie bijspringen in het bedrijf, omdat mijn moeder er alleen voor stond.” Martine begon op de administratie en personeelszaken. Vanuit hier groeide ze door tot algemeen directeur van het bedrijf - op 28-jarige leeftijd. ,,Omdat mijn vader uitviel, heb ik nooit ergens anders gewerkt. Dat had ik wel gewild, maar uiteindelijk wilde ik sowieso het familiebedrijf overnemen.”
Familiegevoel
Miranda van ’t Hart en Bianca van Roon werken al zo’n 10 jaar bij het bedrijf op kantoor. ,,Hier werken maar 27 mensen, dus het bedrijf is niet groot.” Ze vertellen dat alle schoorstenen op maat worden gemaakt. Martine heeft volgens de dames oog voor detail, tot aan het perfectionisme toe. ,,Maar daardoor is het project wel tot in de puntjes geregeld.” Als een project af is, wordt het dan ook gevierd. ,,Martine deelt dan soms nog extra complimenten of een bloemetje uit.”
Tot op de dag van vandaag wordt Bos Nieuwerkerk gerund als familiebedrijf. ,,Twee keer per dag drinken we koffie met elkaar, waarbij alle lagen van het bedrijf samenkomen,” vertelt Martine. ,,Aan de manier waarop iemand ‘goedemorgen’ tegen me zegt, hoor ik al of iemand lekker in z’n vel zit. Dat krijg je als je zo lang en intensief met elkaar samenwerkt.” Leerling Jeremy beaamt dit. ,,Martine geeft om ons. Ze behandelt je als mens en niet als nummertje.”
Er is altijd een oplossing. Daarom vraag ik mijn medewerkers hun mond open te doen, maar ook op elkaar te letten
Martine Goedegebuure
Tijdens de energiearmoede kregen alle medewerkers een energiebonus. Door een collega, die hierin gespecialiseerd is, werden bespaaradviezen gegeven over bijvoorbeeld het plaatsen van tochtstrippen. Martine stapte ook persoonlijk op haar medewerkers af, met de vraag het te komen vertellen als ze financieel in de knel kwamen te zitten. ,,Er is altijd een oplossing. Daarom vraag ik mijn medewerkers hun mond open te doen, maar ook op elkaar te letten.”
Mallorca
Op de laatste werkdag van het jaar roept Martine haar medewerkers altijd persoonlijk bij zich. ,,Dan zeg ik ‘kom maar even mee naar boven’, waar nieuwe medewerkers soms een beetje van schrikken,” zegt Martine lachend. De medewerkers krijgen dan geen slecht-nieuwsgesprek, maar een handgeschreven kaart met een bedankje en de bonus. Ook oud-medewerkers krijgen een kerstkaart en komen nog geregeld langs voor een bak koffie en een praatje.
Dit jaar bestaat het bedrijf 50 jaar. Dat wordt uitgebreid gevierd. Zo organiseerde het bedrijf een familiedag waarbij familie en vrienden een kijkje kwamen nemen in de werkplaats. Kinderen mochten ook een keertje komen lassen. Als klap op de vuurpijl gingen alle medewerkers met hun partners een weekendje samen naar Mallorca.
Willie Wortel
Martine lijkt geen moeite te hebben om haar medewerkers te behouden. ,,We hebben zelfs een medewerker van 70 , onze ‘Willie Wortel’, zoals we hem liefkozend noemen. Toen zijn pensioen naderde vroeg hij me ‘Ik hoef toch niet weg he?’ Nee, dat hoeft zeker niet, vandaag de dag werkt hij hier nog steeds twee dagen per week.”
Deze oudere medewerkers brengen kennis en ervaring mee die ze kunnen overgeven aan de jongere medewerkers
Martine Goedegebuure
Ter gelegenheid van de dag van de ondernemer, kreeg Bos Nieuwerkerk deze week bezoek van minister Van Gennip van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, samen met Jacco Vonhof, voorzitter van MKB Nederland. ,,Het is een vooroordeel dat ouderen vaker ziek worden”, vertelt minister van Gennip. ,,Deze oudere medewerkers brengen kennis en ervaring mee die ze kunnen overgeven aan de jongere medewerkers.”
De grootste uitdaging voor het bedrijf is nieuwe productiemensen vinden. Volgens Van Gennip kiezen minder jongeren een praktische opleiding, door het onterechte negatieve stigma dat aan het MBO kleeft. De minister benadrukt daarom hoe belangrijk het is om bedrijven als Bos Nieuwerkerk in het zonnetje te zetten. ,,Zulke familiebedrijven zijn de ruggengraat van de Nederlandse economie.”
