Tamara Vrielink (46), klusvrouw
Ze is de uitzondering op de regel. Kom bij haar niet aanzetten met een baan in de zorg. Haar hart heeft ze verpand aan het klussen. "Ik moet er echt niet aan denken om elke dag een oudere in en uit bed te tillen. Ik denk dan meteen: au, mijn rug." Toch is haar werk fysiek niet minder zwaar: ze klust in en rondom het huis. Of het nu gaat om het plaatsen van douchecabines en keukens of het ophangen van gordijnen. Omdat ze een van de weinige klusvrouwen in Nederland is en juist dat veel klanten aanspreekt, krijgt ze volop opdrachten. "Af en toe is het too much. Argggh, ik kom echt handjes tekort!"
In een vorig leven was ze secretaresse, vier jaar geleden besloot ze haar hart te volgen. "Ik heb klussen altijd al leuk gevonden. Als kind, maar ook later als vrienden iets aan hun huis wilden verbouwen, was ik er als de kippen bij om te helpen."
Het enthousiasme spat ervan af. Toch waarschuwt ze andere vrouwen om het ondernemerschap ook weer niet al te licht op te vatten. "Iedereen denkt misschien: lekker eigen verantwoordelijkheid en veel vrijheid. Maar geloof mij, dat is dus echt onzin. Je hebt je werkzaamheden, inkoop materialen, mailtjes beantwoorden, administratie doen, belastingen invullen, website bijhouden, et cetera. Ik ben nu soort van mijn eigen secretaresse", grapt ze.
Toch zou ze voor geen goud terug willen naar de tijd dat ze in loondienst was. "Doen wat je het leukste vindt, is het mooiste wat er bestaat."
(Tekst gaat verder onder foto)
José Woldring (28), ceo The Media Nanny
Ze was amper 16 jaar toen ze met een paar vrienden de trein naar Parijs pakte om daar te gaan breakdancen. Het ondernemende én de liefde voor muziek heeft ze nog steeds. Sterker nog, het heeft de Groningse groot succes gebracht. José Woldring is nu, twaalf jaar later, eigenaar van hét pr-bureau voor dj's. Ze vertegenwoordigt de allergrootsten der aarde: van Martin Garrix, Afrojack, Hardwell, Disclosure en Oliver Heldens tot Sunnery James & Ryan Marciano.
Nog maar zes jaar geleden startte ze The Media Nanny. Ze rolde bij toeval het vak in. Dankzij een bijbaantje naast haar studie Media & Entertainment werd ze vaker gevraagd om persberichten rond te sturen en te helpen om dj's op de kaart te zetten. "Een pr-bureau was er nog niet voor dj's." Het was in de tijd dat de dance- industrie net buiten Nederland booming begon te worden. Ze heeft inmiddels twee vestigingen: in Amsterdam én in Los Angeles. De volgende wil ze in Azië openen. "Daar beginnen dancefeesten nu ook heel populair te worden."
Die uitbreiding heeft niet per se te maken met de wens om meer geld te verdienen. "Ik werk niet om rijk te worden, ik wil plezier hebben in mijn werk en dat met mijn klanten en mijn collega's delen. We hebben een heel persoonlijk contact met al onze klanten. Soms stellen ze zich heel kwetsbaar op en vragen ze ons om advies. Ik zie mezelf als een soort oudere zus. Ze voelen zich thuis hier bij ons. En dat geldt niet alleen voor onze klanten, maar ook voor collega's."
Ze heeft nu dertien mensen in dienst en die ziet zij als haar vrienden. "Ik voel me heel verantwoordelijk voor ze, het is toch een soort familie." Als het over de zakelijk kant gaat, haakt ze wel snel af. "Mijn broer neemt dat gelukkig voor zijn rekening. Je kunt beter doen waar je goed in bent en energie van krijgt."
(Tekst gaat verder onder foto)
Anne-Mieke Omtzigt (56), oprichter Vrouw&kliniek
Het heeft vele jaren geduurd voordat ze de grote sprong durfde te wagen: om de financiële zekerheid van medisch specialist los te laten en als zelfstandig ondernemer te beginnen. "Het was echt een lastig proces."
Zestien jaar werkte ze als gynaecoloog in het ziekenhuis in Almere, met plezier. De laatste jaren kon zij zich minder verenigen met hoe het eraan toeging in de zorg. "Het gaat steeds meer over doelmatigheid, cijfertjes, efficiency, alles moet sneller en uniformer. Mensen zijn een nummertje. Ik had daar echt last van, voelde mij daar onprettig bij."
Die onvrede was voor haar de drijfveer om een eigen vrouwenkliniek op te zetten, in Lelystad. In de kliniek kunnen vrouwen met overgangsklachten, een kinderwens of bijvoorbeeld seksuele en menstruatieproblemen terecht. Anderhalf jaar geleden zag haar kliniek het levenslicht, van een leien dakje is het niet gegaan. Zo heeft ze haar plannen wel een keer of vijf moeten bijstellen. Bijvoorbeeld omdat een oud-collega op het laatst afhaakte of financiers en aandeelhouders er toch geen brood in zagen. "Het was niet gemakkelijk, maar eind 2015 kon ik eindelijk zeggen: yes, het is gelukt. Het staat nu als een huis." Ze heeft goede hoop ook nog enkele andere vestigingen in het land te kunnen openen.
Uiteindelijk heeft ze haar kliniek zonder de bank kunnen opzetten, met haar eigen vermogen. Terugblikkend op de sprong heeft ze geen spijt: "Ik doe hier wat mij niet meer lukte in het ziekenhuis. Vanuit een holistische en individuele benadering naar de vrouwen kijken en luisteren. Ze zitten in een van de kwetsbaarste fases in hun leven. Ze verdienen aandacht en alleen dat helpt al."
